Οι μπαλκονόπορτες ήταν κλειστές, το ίδιο και τα παντζούρια. Τα καλοριφέρ έκαιγαν στο φουλ, γιατί η θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της νύχτας, είχε πέσει κάτω από το μηδέν.
Η μέρα είχε ήδη χαράξει, αλλά το κρύο δεν έλεγε να υποχωρήσει. Ο Μιχάλης ξύπνησε και τράβηξε κατά την κουζίνα για να φτιάξει καφέ. Ήξερε ότι, η γυναίκα του δεν άνοιγε τα μάτια της, αν δεν υπήρχε καφές έτοιμος. Έβαλε τον καφέ να γίνεται και άνοιξε το παντζούρι της κουζίνας. Το θέαμα τον καθήλωσε. Όλα ήταν κάτασπρα. Η αυλή ήταν λες και κάποιος είχε στρώσει ένα άσπρο χαλί, τα κλαδιά στα δέντρα είχαν λυγίσει από το βάρος του χιονιού. Οι στέγες των σπιτιών, κάτασπρες και αυτές..... Χιόνιζε ακόμα.
Μόλις τελείωσε με την προετοιμασία του καφέ, γύρισε στην κρεβατοκάμαρα. Η Αγγέλα κοιμόταν ακόμη. Δεν άναψε το φως, παρά πήγε κοντά της και της ψιθύρισε στο αφτί. «Αγάπη μου, έξω χιονίζει!». Εκείνη αναδεύτηκε στον ύπνο της. Μετά χαμογέλασε, πετάχτηκε από το κρεβάτι και έτρεξε στην κουζίνα.
Το θέαμα από τη μπαλκονόπορτα την έκανε ευτυχισμένη. Γύρισε στον Μιχάλη, τον αγκάλιασε τρυφερά και του είπε: « Χρόνια πολλά αγάπη μου!!!! Καλά Χριστούγεννα!!!».
Υ.Γ. Από αύριο μέχρι και τις 4 Ιανουαρίου 2011 θα λείπω......
Όχι καλέ, δεν πάω πολύ.... μακριά..... Μέχρι, την άλλη άκρη του κόσμου λέω να πάω αυτή τη φορά. Ούτε για κακό πάω...... Μια βόλτα και θα ξαναγυρίσω.....
Βέβαια, θα μου βγει λίγο ξινό αυτό το ταξίδι, το ξέρω..... αλλά δεν βαριέστε.... Μια ζωή την έχουμε.....
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΥΓΕΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΓΕΙΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΛΥΝΟΝΤΑΙ, ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ!!!!!! ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ!!!!!!!