Ήταν κάποτε ένα κοριτσάκι μόλις δεκαεννέα χρονών, γεμάτο όνειρα και τη ζωή μπροστά του για να τα πραγματοποιήσει. Τότε γνώρισε και τον μεγάλο της έρωτα. Ένα παλικάρι δεκατρία χρόνια μεγαλύτερο, αλλά αυτό δεν τους πείραζε. Ήταν πολύ ερωτευμένοι και όλα πήγαιναν καλά!
Πέρασαν τέσσερα χρόνια (σαν σήμερα πριν δεκαέξι χρόνια) και παντρεύτηκαν.... Μια ηλιόλουστη μέρα, τελευταία της αποκριάς. Ήταν ένας γάμος όμορφος, με όλα τα αγαπημένα πρόσωπα συγκεντρωμένα. Όλοι ευχήθηκαν στο ζευγάρι να ζήσει ευτυχισμένο μέχρι τα βαθιά του γεράματα....
Τα χρόνια που ήρθαν όμως δεν ήταν καθόλου εύκολα. Οι δυσκολίες δεν άφηναν το ζευγάρι να συνεχίσει να ζει ευτυχισμένο. Υπήρχαν κάποιες στιγμές που ίσως να ήταν καλές, αλλά οι καταστάσεις περισσότερο δημιουργούσαν προβλήματα παρά λύσεις. Δεν το έβαζαν κάτω όμως, προσπαθούσαν να συνεχίσουν και να νικήσουν και να σώσουν την αγάπη τους. Πέρασαν έντεκα χρόνια.... μέχρι εκείνη την καταραμένη μέρα του Οκτώβρη.... που κάποιος γιατρός ανακοίνωσε στην γυναίκα πια ότι ο άντρας της δεν θα ζήσει άλλο....
Έφυγε ο κόσμος κάτω από τα πόδια της.... Έφυγε και εκείνος, σε είκοσι μέρες, για το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό....
Ελπίζω κυρία Ζέρβα να μην αφορά ιστορία εσάς άμεσα γιατί με έκανε και μελαγχόλησα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να έχετε μέσα σας αγάπη και πίστη και όλα θα πάνε καλά.
Το παιδί της πλατείας απο Ζάκυνθο
Αγαπητέ, @το παιδί της πλατείας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς η ζωή καμιά φορά γράφει τα χειρότερα σενάρια και ναι αυτή ήταν μια άλλη ζωή που έζησα.
Η ζωή όμως συνεχίζετε και από πίστη και αγάπη ευτυχώς κουβαλάω αρκετά αποθέματα, άλλωστε, αυτά με βοήθησαν να κοιτάξω μπροστά και να βρω τη δύναμη να ξαναγίνω ευτυχισμένη!
Πραγματικά συγκλονιστικό! Ακόμα πιο συγκλονιστικό είναι όμως πως έχω μπροστά μου μια γυναίκα γεμάτη από δύναμη, πείσμα και αισιοδοξία! Εύχομαι να είσαι καλά και από εδώ και πέρα να έχεις λόγους μόνο για να χαμογελάς ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήH ζωή δίνει μαθήματα! Ευχαριστώ πολύ αγαπητή Fri για τις ευχές!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΖΩΗΣ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να πω. Απολύτως τίποτα. Έχασα τη μητέρα μου από καρκίνο όταν ήμουν 13 και γιορτάζω ακόμη τη γιορτή και τα γενέθλιά της. Είσαι ήδη στην άλλη όχθη και οι υπόλοιποι σε χαιρετάμε από μακριά κι ελπίζουμε να σου μοιάσουμε λίγο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα και σε σένα αγαπητέ skroutzako!!!! Καλή σαρακοστή!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοκκινοσκουφίτσα μου, γλυκιά, ήταν πραγματικά δύσκολα για μένα, αλλά δεν συγκρίνεται με το να χάνεις γονιό σε τόσο τρυφερή ηλικία και μάλιστα όταν τον χρειάζεσαι τόσο πολύ!!! Οι άνθρωποι που αγαπάμε πάντα θα είναι μαζί μας, άλλωστε τους κουβαλάμε στην καρδιά μας, χαίρονται όταν χαιρόμαστε και λυπούνται όταν είμαστε λυπημένοι. Να είσαι σίγουρη για αυτό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή