Απόλυτο μίσος!

Βάζω ένα υστερόγραφο στην αρχή, για να μην σας τρομάξω πάλι. Το παρόν δεν με αφορά, απλά μου βγήκε αυθόρμητα. Πρέπει να είμαι διπλή προσωπικότητα, δεν εξηγείται διαφορετικά. Γράφοντάς το, να σας πω την αλήθεια, το ένιωθα κιόλας.....

Το σκέφτηκα πολύ. Το είδα από όλες τις μεριές και αποφάσισα να μείνω. Δεν γίνεται αλλιώς. Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Κάθε φορά ή ο ένας ή ο άλλος. Έχουμε και οι δύο δίκιο, από όποια πλευρά και να το κοιτάξεις και δεν μπορούμε ούτε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε, βρε αδελφέ!!!!!

Πρέπει ο ένας να καβαλήσει τον άλλο, να τον μειώσει, να τονωθεί ο εγωισμός του καθένα ξεχωριστά. Δεν κατάλαβα γιατί αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί, αφού από την αρχή όλα έδειχναν ότι είμαστε τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες. Θα μου πεις, ότι μας τύφλωσε το πάθος και δεν το είδαμε τότε.... Εντάξει, το είδαμε, όμως μετά. Και τι κάναμε;;;; Το αγνοήσαμε με αποτέλεσμα να φτάσουμε σήμερα σε αδιέξοδο...

Δεν θέλω να φύγω έτσι, θέλω να σε πληγώσω, να στρίψω το μαχαίρι στην πληγή σου και να ματώσει. Να ξεδιψάσω, από το αίμα, την αγωνία και τον πόνο που θα σου προκαλέσω, αλλά ταυτόχρονα, θα γυρίζει και στη δική μου πληγή και θα ξεδιψάς Εσύ. Δεν θέλω να σε ικανοποιήσω. Θέλω να πατήσω πάνω από το πτώμα σου,. να ανέβω ψηλά και να ξεφύγω από σένα, αλλά ένα αδιόρατο σχοινί με κρατάει αιχμάλωτη και αν πέσεις, θα με τραβήξεις κι εμένα μαζί σου στον χαμό. 

Δεν κάνω πίσω. Δεν κάνεις εσύ, γι’ αυτό. Εγωισμός..... Ναι, είμαι εγωίστρια, το ήξερες άλλωστε, όπως ήξερα εγώ για τον δικό σου εγωισμό. Θα παλέψουμε μαζί μέχρις εσχάτων.... Όποιος αντέξει. Στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται, έτσι δεν λένε;;;;; Ε, λοιπόν, είμαι έτοιμη να σε κατασπαράξω....!!!!!!