Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Δωράκι από το γειτονάκι μου!!!

Ο γείτονας και φίλος μου ο Leviathan,
μου έκανε αυτό το γλυκό δωράκι, το οποίο, εγώ με τη σειρά μου το δίνω σε δύο φιλαράκια: τον Skroutzako,
και  Το Μαγγανοπήγαδο.
Καλό χειμώνα, παιδιά, σε όλους και καλό μήνα από αύριο!!!!!!!

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Τί περιπέτεια και αυτή......

Έχω ένα κινητό. «Σώπα», θα μου πείτε, «το περίεργο θα ήταν να μην είχες ένα!». Ο λόγος που σας το λέω δεν είναι για να σας γνωστοποιήσω την ύπαρξή του..... αλλά την πρόσφατη περιπέτειά του. 
Πριν μερικές μέρες, μετά τη δουλειά, ξεκινήσαμε, με ένα φιλικό ζευγάρι για μπάνιο. Για να μην πάρουμε δύο αυτοκίνητα, αφήσαμε στο σπίτι το Μπρελόκ και πήγαμε με το δικό τους. Κάναμε το μπάνιο μας, τις βουτιές μας, ήπιαμε και τον καφέ μας και μετά μπήκαμε μέσα στην Καβάλα, για τι άλλο..... για τσιπουράκι και φαγητό. Σιγά σιγά και αφού η ώρα είχε περάσει πια, πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Μας άφησαν στο σπίτι μας στη Δράμα και εκείνοι γύρισαν στο χωριό, που απέχει 30χλμ.  Ως εδώ τέλεια.!!
Ξυπνάω το πρωί να πάω για δουλειά, βρίσκω τα πράγματά μου, αλλά το κινητό πουθενά. «Δεν πειράζει», σκέφτηκα, «θα το ξέχασα μέσα στο αυτοκίνητο των παιδιών, γιατί το άφησα δίπλα μου στη διαδρομή και βγαίνοντας δεν το πήρα.» Ήσυχη, πήγα στο μαγαζί. Μερικές ώρες αργότερα, με παίρνει στο σταθερό τηλέφωνο μια κοπέλα και με ρωτάει αν χάσαμε κανένα κινητό. «Τι κινητό;», τη ρωτάω. Μου λέει ένα νόκια έτσι και έτσι και έτσι, με τη φωτογραφία του Γιώργου επάνω.......... ΚΑΓΚΕΛΟ, εγώ. «Που το βρήκες γλυκιά μου;», την ρωτώ. Και μου λέει την εξής απίστευτη ιστορία:
«Έρχεται μια γιαγιά το πρωί και μου δίνει ένα κινητό που το βρήκε στο δρόμο μπροστά στο ιατρείο, διαλυμένο. Περνώντας από εκεί για να πάω για δουλειά, βρήκα τα υπόλοιπα κομμάτια και το συναρμολόγησα, αλλά το πληκτρολόγιο ήταν σπασμένο και δεν είχε κάρτα. Το πήγα στη Δράμα και του έβαλα ένα καινούριο πληκτρολόγιο. Για να δω αν δουλεύει έβαλα την δική μου κάρτα και  με το που άνοιξε, είδα μπροστά στην οθόνη τον Γιώργο και κατάλαβα  ότι ανήκει σε κάποιον από εσάς.»
Δεν μπορούσα να καταλάβω πως βρέθηκε εκεί. Μετά θυμήθηκα ότι στο αυτοκίνητο καθόμουν πάνω σε πετσέτα που το χρώμα της ήταν ίδιο με το κινητό, οπότε καθόλου απίθανο, βγάζοντας την πετσέτα η φίλη από εκεί, να της έπεσε και να μην το κατάλαβε, αλλά παρέμενε μυστήριο πως βρέθηκε στο ιατρείο και όχι μπροστά στο σπίτι της. Δεν είχα και τηλέφωνο να επικοινωνήσω μαζί της να τη ρωτήσω, μέχρι που ξαναχτύπησε το σταθερό. Ακριβώς, η φιλενάδα μου ήταν, η οποία με πήρε για να με ρωτήσει, αν εκεί που μπήκε και άλλαξε μπήκα εγώ μετά, γιατί ξέχασε το μαγιό της μέσα......... Δυστυχώς για εκείνη, εγώ δεν είδα τίποτα εκεί μέσα..... οπότε, πάει το μαγιό....... Αφού μου είπε τον πόνο της, τη ρώτησα για την πετσέτα και εάν αντιλήφθηκε, την ώρα που την πήρε από πίσω, ότι έπεσε το κινητό μου εκεί τριγύρω........ «.....και να μην το καταλάβαινα ότι έπεσε, τι δουλειά είχε σε εκείνο το σημείο και όχι δίπλα ή κάτω από το αυτοκίνητο;», με ρώτησε.
Η υπόθεση γινόταν όλο και πιο περίεργη.........Να το βρήκε κανένα πιτσιρίκι ή κανένας μεγάλος, είδε ότι δεν δουλεύει...... θα νόμιζε ότι είναι χαλασμένο και το κοπάνησε κάτω;........ Που να φανταστούμε ότι η περιπέτειά του ήταν ακόμη πιο απίστευτη;..... Το μυστήριο το έλυσε, ο άντρας της φίλης μου........ 
Ακούστε πως έγιναν τα πράγματα:
Βγήκα από το αυτοκίνητο κρατώντας το κινητό στα χέρια μου. Το άφησα στον ουρανό για να πάρω το πορτοφόλι μου και τα πράγματά μου, χαιρετηθήκαμε και μπήκα σπίτι. Αυτό, ξεκινώντας το αυτοκίνητο γλίστρησε και στάθηκε στο σημείο που τελειώνει το  τζάμι του αυτοκινήτου και αρχίζει το καπό. Ευτυχώς για μένα, τα πλαϊνά σημεία είναι  λίγο υπερυψωμένα και πολύ πολύ ευτυχώς έκανε τη διαδρομή της επιστροφής με χαμηλή ταχύτητα........ 30 χλμ δεν κουνήθηκε από τη θέση του, μέχρι που έφτασε στο χωριό. Ανεβαίνοντας το δρόμο για το σπίτι τους, σε εκείνη τη στροφή μπήκε λίγο απότομα..... άκουσε ένα θόρυβο.... αλλά δεν έδωσε σημασία........ Συνέχισε προς τα επάνω........... 
Οι μόνες απώλειες από όλα αυτά είναι η κάρτα, η οποία δεν βρέθηκε όσο και αν ψάξαμε...... (ποιος νοιάζεται; Την αντικατέστησα με ίδιο νούμερο)  και τα καπάκια της πρόσοψης.....(και από αυτά βρήκα).......
Τι με ρωτήσατε; Εάν δουλεύει; Θα σας τα έλεγα όλα αυτά αν τελικά δεν δούλευε όπως δουλεύει 7 χρόνια τώρα;;;;;;;; 



17/08/2010 Υ.Γ. Σήμερα που πήγε η φίλη για μπάνιο στην ίδια παραλία, είπε να ρωτήσει για το ξεχασμένο μαγιό, έτσι από περιέργεια περισσότερο..... και μαντέψτε...... Ναι, το βρήκε!!!!!!  Δεν είναι απίστευτο;;;;;;;;;;

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Δράμα η κατάσταση......

Καλησπέρα.... χάθηκα ε;
Τι να κάνω η καψερή; Τρέχω, τρέχω, τρέχω...... και τελικά τίποτα δεν κάνω....
Στις 25 του Ιούλη είχαμε το χρόνο του μπαμπά μου. Κανονικά είναι αύριο, αλλά επειδή πέφτει νηστεία το κάναμε τότε. Κατέβηκα στην Αθήνα λίγες μέρες νωρίτερα, για να βοηθήσω στην προετοιμασία. Καταλαβαίνετε τώρα πως είναι αυτά. Εκκλησία, καφές και φαγητό στο σπίτι... Ούτε λίγο, ούτε πολύ... 50 άτομα. Ήθελα πολύ να συναντήσω τα φιλαράκια μου, την Σαββίνα και τον Ευρύνοο, αλλά δεν είχα χρόνο, γιατί έπρεπε να γυρίσω όσο πιο νωρίς γινόταν στη Δράμα. Άφησα τον πιτσιρικά στο μαγαζί διπλή βάρδια..... πόσο θα άντεχε...... Ο συμβίος μου ήταν μόνος του και αυτός, γιατί έχει τη δική του δουλειά που δεν μπορεί να την αφήσει. 
Όταν τελειώσαμε τα μαζέψαμε από κάτω και ξεκινήσαμε για το δρόμο, εγώ, της επιστροφής, η μαμά, των  διακοπών. Αλλά, δυστυχώς, μόνο διακοπές δεν κάνει από τότε που ήρθε. Όταν κάποιος από τους δικούς σου ανθρώπους είναι άρρωστος, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο, από το να προσπαθείς να τον βοηθήσεις. Αυτό κάνει και εκείνη. Βρίσκεται συνέχεια δίπλα στην αδελφή της. Δεν πειράζει, αρκεί να πάνε όλα καλά. 
Εγώ δουλειά. Δεν γίνεται διαφορετικά, αν δεν δουλέψω τώρα το καλοκαίρι, πότε θα δουλέψω, αν και δεν έχω παράπονο. Όταν είσαι καταρτισμένος και το αντικείμενο της δουλειάς σου το ξέρεις καλά, δεν μπορεί κανένας να σε συναγωνιστεί. Ενημερώνεσαι συνέχεια, ποτέ δεν μένεις στάσιμος και φυσικά όσο προχωράει η τεχνολογία προχωράς και εσύ..... Μην μπερδευόμαστε, για τη δουλειά μου μιλάω τους υπολογιστές, οι περισσότεροι ήδη γνωρίζετε. Κάνω την πρωινή βάρδια και το απόγευμα...... πάω για μπάνιο στην Καβάλα. Είπε ο γιατρός στην πεθερά μου, ότι πρέπει να κάνει πολλά πολλά μπάνια το καλοκαίρι...... κοντά στον βασιλικό ποτίζετε και η γλάστρα...... Ευκαιρία να κάνω και εγώ κανένα, γιατί πέρυσι δεν πρόλαβα να κάνω, παρά μόνο δύο. 
Θα σας πω κάτι και θα γελάτε. Πλησιάζω τα 4 χρόνια εδώ στη Δράμα και νομίζω ότι είμαι σε μόνιμες διακοπές. Δουλεύω εφτά στις εφτά και χωρίς Χριστούγεννα και Πάσχα, αλλά η δουλειά είναι στο χωριό. Βουνό, πράσινο, ησυχία, καθαρός αέρας, τέλεια διαδρομή!!!!! Γυρίζω στο σπίτι, βγαίνω στο μπαλκόνι να πιω τον καφέ μου και έρχεται η μυρωδιά από το γιασεμί και την τριανταφυλλιά. Το βραδάκι, πηγαίνω στον Κήπο ή στην Αγία Βαρβάρα για μπυρίτσα, ανάμεσα στα νερά που τρέχουν δεξιά και αριστερά!!!!!! 
Τι να κάνω η γυναίκα..... μ΄αυτά και μ΄αυτά,  την νύχτα, πτώμα  πέφτω στο κρεβάτι για ύπνο!!!!!!

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......