Την Πέμπτη το απόγευμα ξεκινήσαμε από την Δράμα για τον Προμαχώνα. Δεν μπήκαμε από τη δική μας πλευρά, την Εξοχή, γιατί είναι περισσότερα χιλιόμετρα μέσα στην Βουλγαρία και δεν θέλαμε να ταξιδέψουμε μεγαλύτερη διαδρομή, με τόσο κακοφτιαγμένους δρόμους..... Εμείς, σοβαρά μιλώντας, έχουμε τέλειο οδικό δίκτυο, σε σχέση με τα μπαλώματα και τις κακοτεχνίες τους....
Παντού φαίνεται η εγκατάλειψη και η φτώχεια αυτής της χώρας. Βέβαια, όλοι μιλάνε για ανάπτυξη, αλλά δεν ξέρω πόσο γρήγορα θα γίνει αυτό.....
Στη φωτογραφία που ακολουθεί, δίπλα στο πεζοδρόμιο είναι η γραμμή του τρένου, που για πολλά χιλιόμετρα είναι τελείως αφύλακτη... Ακόμη και αν χρειαστεί να την περάσεις κάθετα εκτός από αφύλακτη, γίνεται και επικίνδυνη, γιατί δεν υπάρχει σήμανση, μπάρες.... τίποτα..... Εκεί τα πράγματα είναι τελείως απίστευτα, αλλά δεν πρόλαβα να βγάλω άλλη φωτογραφία με τις γραμμές.
Από φύση, δεν το συζητώ!!! Παρθένα δάση και πολλά πολλά ποτάμια και νερά. Αυτοί όπως καταλαβαίνετε, δεν ανακάλυψαν ακόμη τα οικόπεδα, για να κάψουν τα δάση τους!
Μου έκανε εντύπωση το, ότι βρίσκεις αγάλματα στη μέση του πουθενά. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα, που πρόλαβα να τραβήξω, αλλά τα περισσότερα τα είδα χωμένα μέσα στα βουνά, ανάμεσα στα δέντρα. Όλα, πρόσωπα στρατιωτικών!
Στις τρεις επόμενες φωτογραφίες, μέσα από τον κάμπο, ξεπηδά η Σόφια. Δεν μπήκαμε μέσα. Από τον περιφερειακό της περάσαμε. Τώρα, από αυτή την άποψη δείχνει απαίσια, αν και δεν πιστεύω ότι θα είναι και πολύ καλύτερη, αν κρίνω από ότι είδα μέχρι τώρα, σε άλλες πόλεις της Βουλγαρίας. Πολυκατοικίες, με απίστευτο αριθμό διαμερισμάτων, βρώμικες, άβαφτες, και άσχημες......
Μετά από 6 ώρες ταξίδι, φτάσαμε στη ζώνη που βρίσκεται, περίπου 5-6 χιλιόμετρα έξω από την πόλη Μοντάνα.
Αυτό ήταν το κατάλυμά μας, για τις επόμενες τρεις μέρες.
Αφού τακτοποιηθήκαμε, είπαμε να ανέβουμε στο εστιατόριο που υπάρχει μέσα στη ζώνη, να δούμε αν ήρθαν και οι άλλοι.
Εκεί στην είσοδο, μας περίμενε με πολύ καρτερικότητα!!!!! Ούτε βλέφαρο δεν κούνησε. Αφού, για να μπω μέσα, πέρασα από πάνω της! Αυτό ήταν το πρώτο άλμα που έκανα εκεί!!!!!
Μέσα ανακαλύψαμε ότι ήμασταν οι πρώτοι που φτάσαμε....
.... και αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε, με μπυρίτσες στην πισίνα, περιμένωντας να έρθουν οι υπόλοιποι!!!!
Εκεί στην είσοδο, μας περίμενε με πολύ καρτερικότητα!!!!! Ούτε βλέφαρο δεν κούνησε. Αφού, για να μπω μέσα, πέρασα από πάνω της! Αυτό ήταν το πρώτο άλμα που έκανα εκεί!!!!!
Μέσα ανακαλύψαμε ότι ήμασταν οι πρώτοι που φτάσαμε....
.... και αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε, με μπυρίτσες στην πισίνα, περιμένωντας να έρθουν οι υπόλοιποι!!!!