Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Βουλγαρία. Το ταξίδι και η άφιξη. Μέρος α΄

Την Πέμπτη το απόγευμα ξεκινήσαμε από την Δράμα για τον Προμαχώνα. Δεν μπήκαμε από τη δική μας πλευρά, την Εξοχή, γιατί είναι περισσότερα χιλιόμετρα μέσα στην Βουλγαρία και δεν θέλαμε να ταξιδέψουμε μεγαλύτερη διαδρομή, με τόσο κακοφτιαγμένους δρόμους..... Εμείς, σοβαρά μιλώντας, έχουμε τέλειο οδικό δίκτυο, σε σχέση με τα μπαλώματα και τις κακοτεχνίες τους....
Παντού φαίνεται η εγκατάλειψη και η φτώχεια αυτής της χώρας. Βέβαια, όλοι μιλάνε για ανάπτυξη, αλλά δεν ξέρω πόσο γρήγορα θα γίνει αυτό.....
Στη φωτογραφία που ακολουθεί, δίπλα στο πεζοδρόμιο είναι η γραμμή του τρένου, που για πολλά χιλιόμετρα είναι τελείως αφύλακτη... Ακόμη και αν χρειαστεί να την περάσεις κάθετα εκτός από αφύλακτη, γίνεται και επικίνδυνη, γιατί δεν υπάρχει σήμανση, μπάρες.... τίποτα..... Εκεί τα πράγματα είναι τελείως απίστευτα, αλλά δεν πρόλαβα να βγάλω άλλη φωτογραφία με τις γραμμές.
Από φύση, δεν το συζητώ!!! Παρθένα δάση και πολλά πολλά ποτάμια και νερά. Αυτοί όπως καταλαβαίνετε, δεν ανακάλυψαν ακόμη τα οικόπεδα, για να κάψουν τα δάση τους!



Μου έκανε εντύπωση το, ότι βρίσκεις αγάλματα στη μέση του πουθενά. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα, που πρόλαβα να τραβήξω, αλλά τα περισσότερα τα είδα χωμένα μέσα στα βουνά, ανάμεσα στα δέντρα. Όλα, πρόσωπα στρατιωτικών!
Στις τρεις επόμενες φωτογραφίες, μέσα από τον κάμπο, ξεπηδά η Σόφια. Δεν μπήκαμε μέσα.  Από τον περιφερειακό της περάσαμε. Τώρα, από αυτή την άποψη δείχνει απαίσια, αν και δεν πιστεύω ότι θα είναι και πολύ καλύτερη, αν κρίνω από ότι είδα μέχρι τώρα, σε άλλες πόλεις της Βουλγαρίας. Πολυκατοικίες, με απίστευτο αριθμό διαμερισμάτων, βρώμικες, άβαφτες, και άσχημες...... 



Μετά από 6 ώρες ταξίδι, φτάσαμε στη ζώνη που βρίσκεται, περίπου 5-6 χιλιόμετρα έξω από την πόλη Μοντάνα. 
Αυτό ήταν το κατάλυμά μας, για τις επόμενες τρεις μέρες.
Αφού τακτοποιηθήκαμε, είπαμε να ανέβουμε στο εστιατόριο που υπάρχει μέσα στη ζώνη, να δούμε αν ήρθαν και οι άλλοι.

Εκεί στην είσοδο, μας περίμενε με πολύ καρτερικότητα!!!!! Ούτε βλέφαρο δεν κούνησε. Αφού, για να μπω μέσα, πέρασα από πάνω της! Αυτό ήταν το πρώτο άλμα που έκανα εκεί!!!!!
Μέσα ανακαλύψαμε ότι ήμασταν οι πρώτοι που φτάσαμε....
.... και αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε, με μπυρίτσες στην πισίνα, περιμένωντας να έρθουν οι υπόλοιποι!!!!


Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

ΥΠΕΡΒΑΣΗ!

Είμαι άνθρωπος που δεν το βάζω κάτω εύκολα, αλλά ποτέ στη ζωή μου δεν φαντάστηκα ότι θα έκανα την υπέρβαση. Για πολλούς μπορεί να μην είναι, για άλλους να είναι κάτι, που δεν θα έκαναν ποτέ στη ζωή τους....
Εγώ το έκανα! Δεν ξέρω αν θα το ξανακάνω, γιατί η προσγείωση ήταν λίγο ανώμαλη(τη γλύτωσα με μια μελανιά στο γόνατο και ένα ψιλοδιάστρεμα), αλλά ίσως... Αν οι συνθήκες είναι, φυσικά, ευνοϊκές! Λοιπόν σας παρουσιάζω την αφεντιά μου......

Όπως καταλάβατε,  έκανα tadem, δηλαδή πήδηξα από 3200 μέτρα με αλεξίπτωτο, μαζί με τον εκπαιδευτή...... 
Τι λέτε τώρα; Αν το καταδιασκέδασα;;;;
Εντάξει, σε εσάς θα το εκμυστηρευτώ. Μην βγει παραέξω μόνο και γίνω ρεζίλι, καλά; Στην αρχή κατατρόμαξα, αλλά μετά....... ήταν τέλεια!!!!!!!!!
Ήταν ότι πιο επικύνδινο έκανα στη, μέχρι τώρα, συμβατική ζωή μου!!!!! Τι μου επιφυλάσσει ακόμη το μέλλον δεν ξέρω,  ελπίζω όμως να είναι γεμάτο με τόση ένταση και ενθουσιασμό, που είχε και εχθές το μεσημέρι!!!!!

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Ήρθε ο καιρός να κάνω πια, αυτό που ξέρω....

.... καλά! Κλείνω, συναισθήματα, μυαλό και καρδιά. Τέλος! Το μαγαζί δεν έχει να δώσει άλλο. Κηρύττω πτώχευση. Τι θα πάθω; Τίποτα. Θα διαφυλάξω ότι μου απέμεινε και θα συνεχίσω. Δεν είναι η πρώτη φορά. Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια.
Όχι. Δεν είμαι μόνη μου.  Αυτό είναι το ευτύχημα. Τουλάχιστον, αισθάνομαι δικαιωμένη. Ούτε πικραμένη νιώθω. Απελευθερωμένη πιο πολύ. Ήσυχη που ξεκαθάρισα τη θέση μου και τις προθέσεις μου. 
Νομίζω ότι είμαι πια, πιο κοντά στην ηρεμία και ίσως, ποιος ξέρει;.... την ευτυχία μου; 
Αέναος ο κύκλος και καμιά φορά, φαύλος. Ποτέ δεν αποποιήθηκα των ευθυνών μου. Πάντα τις αναλαμβάνω και πάντα πληρώνω το τίμημα. Δεν με πειράζει. Γίνομαι πιο δυνατή. Δεν φοβήθηκα ποτέ, ότι θα πληγωθώ. Πονάω σημαίνει είμαι ζωντανή. 
Πάντα κάτι μας πληγώνει και μας στεναγχωρεί κι εγώ έμαθα αυτό να το αντέχω. Δεν λύγισα. Πάντα σήκωνα το κεφάλι ψηλά και πήγαινα παρακάτω. Αυτό θα κάνω και τώρα. Θα ξεκινήσω με άλλες βάσεις και θα πάρω το δρόμο με το περισσότερο Φως!! Μπορεί να ξανασκοτεινιάσει στην πορεία, αλλά είπαμε, φαύλος καμιά φορά ο κύκλος!!!!!

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Σκιές

Ψάχνω να βρω...
Τι; Κι εγώ δεν ξέρω.
Ίσως εσένα. Αλλά εκεί που νομίζω ότι σε βρίσκω,
να που χάνεσαι πάλι.
Κρύβεσαι στις σκιές. 
Βαρέθηκα να κοιτώ, στα σκοτεινά. Δεν μου αρέσει πια.
Εγώ θέλω φως! 
Βγες επιτέλους! Οι ακτίνες του ήλιου, μόνο καλό μπορούν να κάνουν!
Φοβάσαι.....
Ναι, φοβάσαι, γιατί το φως σε απογυμνώνει. Δείχνει πραγματικά ποιος είσαι.
Μα στις σκιές, δεν βλέπεις ποτέ την αλήθεια! 
Πως αντέχεις, να ζεις στο ψέμα;
Πως αντέχεις, να υποκρίνεσαι;
Δεν μπορώ να σε βοηθήσω άλλο!
Πρέπει και από μόνος σου να κάνεις κάτι! 
Πρέπει να πάψεις να είσαι δειλός!!!!
Το φως είναι για όλους! Όχι μόνο για τους λίγους.
Έχεις κάθε δικαίωμα να είσαι εδώ! 

Όταν αποφασίσεις, ότι ήρθε η ώρα, εγώ θα είμαι εκεί που οι ακτίνες είναι πιο δυνατές!!!!!!


Υ.Γ. Εντάξει, δεν το ’χω, αλλά ήθελα να το ανεβάσω! Εξάλλου, γι’ αυτό δεν το ΄φτιαξα;;; Για να γράφω ότι μου κατέβει.... Ελπίζω μόνο να μην χάλασα την αισθητική σας και όλοι αρχίσετε να φεύγετε τρέχοντας.....


Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Απόλυτο μίσος!

Βάζω ένα υστερόγραφο στην αρχή, για να μην σας τρομάξω πάλι. Το παρόν δεν με αφορά, απλά μου βγήκε αυθόρμητα. Πρέπει να είμαι διπλή προσωπικότητα, δεν εξηγείται διαφορετικά. Γράφοντάς το, να σας πω την αλήθεια, το ένιωθα κιόλας.....
Το σκέφτηκα πολύ. Το είδα από όλες τις μεριές και αποφάσισα να μείνω. Δεν γίνεται αλλιώς. Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Κάθε φορά ή ο ένας ή ο άλλος. Έχουμε και οι δύο δίκιο, από όποια πλευρά και να το κοιτάξεις και δεν μπορούμε ούτε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε, βρε αδελφέ!!!!!
Πρέπει ο ένας να καβαλήσει τον άλλο, να τον μειώσει, να τονωθεί ο εγωισμός του καθένα ξεχωριστά. Δεν κατάλαβα γιατί αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί, αφού από την αρχή όλα έδειχναν ότι είμαστε τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες. Θα μου πεις, ότι μας τύφλωσε το πάθος και δεν το είδαμε τότε.... Εντάξει, το είδαμε, όμως μετά. Και τι κάναμε;;;; Το αγνοήσαμε με αποτέλεσμα να φτάσουμε σήμερα σε αδιέξοδο...
Δεν θέλω να φύγω έτσι, θέλω να σε πληγώσω, να στρίψω το μαχαίρι στην πληγή σου και να ματώσει. Να ξεδιψάσω, από το αίμα, την αγωνία και τον πόνο που θα σου προκαλέσω, αλλά ταυτόχρονα, θα γυρίζει και στη δική μου πληγή και θα ξεδιψάς Εσύ. Δεν θέλω να σε ικανοποιήσω. Θέλω να πατήσω πάνω από το πτώμα σου,. να ανέβω ψηλά και να ξεφύγω από σένα, αλλά ένα αδιόρατο σχοινί με κρατάει αιχμάλωτη και αν πέσεις, θα με τραβήξεις κι εμένα μαζί σου στον χαμό. 
Δεν κάνω πίσω. Δεν κάνεις εσύ, γι’ αυτό. Εγωισμός..... Ναι, είμαι εγωίστρια, το ήξερες άλλωστε, όπως ήξερα εγώ για τον δικό σου εγωισμό. Θα παλέψουμε μαζί μέχρις εσχάτων.... Όποιος αντέξει. Στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται, έτσι δεν λένε;;;;; Ε, λοιπόν, είμαι έτοιμη να σε κατασπαράξω....!!!!!!

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΘΥΜΟΥ(να διευκρινήσω ότι δεν αναφέρομαι σε σας, αλλά σε κάποιους από τον περίγυρό μου)

.... τι μπορεί να είναι τώρα αυτό μόνο εξ’ ακοής το ξέρω. Δεν μπορώ να διαχειριστώ το θυμό μου, αλλά ούτε και το θέλω πραγματικά. Το ξέρω ότι μπορεί πολλές φορές να χάνω το δίκιο μου, να γίνομαι κακιά και ξεροκέφαλη, αλλά δεν μπορώ να είμαι νηφάλια όταν τα πράγματα είναι έτσι, ενώ, πρέπει να είναι αλλιώς. 
Δεν κατάλαβα δηλαδή;;;;; Όλο τον χρόνο με σνομπάρουν, δεν μου μιλούν, είναι οι δήθεν από πάνω και όταν έχουν την ανάγκη μου τρέχουν πίσω μου και με παρακαλάνε;;;...... Έεεεε όχι!!!!!! Δεν με γουστάρετε εσείς μια, δεν σας γουστάρω εγώ εκτατό!!!!!! Τι έρχεστε και ζητάτε το ένα και το άλλο;;;;;;; 
Φυσικά και θα θυμώσω!!!! Να φύγετε!!!!!!!!!!!!!!!!!! Να πάτε αλλού, ρε!!!!! Να πάτε, εκεί που πάτε τόσο καιρό, γ.....μημένα ανθρωπάκια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  Άι στο διάτανο πια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......