Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

ΚΟΚΚΙΝΟ

Εντάξει..... Μπαίνω .... βγαίνω..... Σκέφτομαι τι να κάνω..... Το μετανοιώνω...... Ξανά μπαίνω.... αλλά οι διαδρομές του μυαλού έκλεισαν.... Παντού κόκκινο και καθόλου πράσινο. Παίρνω τη διαδρομή του παρελθόντος και με σταματάει στο χτες. Δεν με αφήνει να πάω παραπίσω να ξανά δω πράγματα που αγάπησα.... που κέρδισα..... που έχασα..... Όσο το κόκκινο με κρατά εκεί με πληγώνει. Νιώθω νύχια να τρυπούν την καρδιά μου και να αιμορραγώ. Να πονώ περισσότερο από τις ίδιες ακόμα τις δύκολες στιγμές που πέρασα τότε......
Προσπαθώ να γυρίσω και να ατενίσω το μέλλον....... Να περιπλανηθώ στο αύριο και να χαθώ μέσα σε όνειρα κι ελπίδες..... αλλά, εκεί το κόκκινο είναι ακόμη πιο απαγορευτικό και επικίνδυνο. Είναι τόσο μεγάλο και έντονο που δεν με αφήνει ούτε όνειρα να κάνω ούτε να ελπίζω για το καλύτερο...... Έτσι μένω δέσμια του σήμερα και του τώρα....
Κάποιος είπε να ζεις την κάθε σου μέρα σαν να είναι η τελευταία και ίσως κάποτε να είχε δίκιο. Μπορείς να ζήσεις έτσι όταν έχεις εξασφαλίσει τα βασικά..... Το φαγητό, τη θέρμανση, το σπίτι....... Όταν δεν έχεις αυτά αγαπητέ μου.... πεθαίνεις κάθε μέρα, δεν ζεις!!!!
Μπορεί να μην μιλάω για τον εαυτό μου αυτή τη δεδομένη στιγμή, αλλά ποιος ξέρει τι μου ξημερώνει αύριο; Ανάσα δεν μπορώ να πάρω, από το να δίνω να δίνω να δίνω....... Θα μου πεις: «Λεφτά παίρνουν, δεν παίρνουν ψυχή.». 
«Ναι, ρε φίλε.... την ψυχή μου δεν την πούλησα ακόμη, στο τσακ είμαι όμως να το κάνω..... Γιατί; Τι γιατί; Γιατί δεν ζω, πια, δεν κάνω όνειρα, δεν έχω τίποτα να περιμένω..... Κατάλαβες;»
«Θες να μιλήσουμε αληθινά; Θες να σου τα πω έξω από τα δόντια; Ε, άκου λοιπόν, εξυπνάκια..... Δεν θέλω ούτε πολυτέλειες ούτε ταξίδια ούτε ρούχα ούτε παπούτσια. Ένα παιδάκι θέλω να κάνω και δεν μ’ αφήνουν ούτε καν να προσπαθήσω...... Δεν είμαι από τις ευλογημένες και δεν ξέρω καν αν είμαι και καταραμένη γιατί δεν μου δίνουν τα περιθώρια να το ψάξω...... Μια προσπάθεια, θέλει του κόσμου τα λεφτά. 
Δεν ζήτησα δανεικά. Δεν θέλω ούτε ελεημοσύνες. Να μου δώσουν δουλειά θέλω, να μπορώ να ζήσω σαν άνθρωπος και να κάνω κι εγώ το δικό μου αγώνα όπως πιστεύω πως πρέπει να τον κάνω. Να δώσω τις προσωπικές μου μάχες και να κερδίσω εκείνες που αξίζουν τον κόπο....... Θέλω τη μέρα που θα πεθάνω να είμαι Ευτυχισμένη επειδή έζησα την ζωή μου έντιμα και όχι μίζερα!!!!!! Κατάλαβες τι θέλω;;;;;;;;»!!!!!

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......