Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Διάφορα πράγματα περνάνε κατά καιρούς από το μυαλό μου. Ποια είμαι, που πάω, ποιος είναι ο προορισμός στη ζωή μου και φυσικά γιατί ήρθα σε αυτό τον κόσμο και τι πρέπει εγώ να κάνω.... Αφού η ζωή είναι τόσο δύσκολη και περισσότερες λύπες σου δίνει παρά χαρές γιατί εγώ να είμαι εδώ και να παιδεύομαι και ποιο το νόημα όλων αυτών;
Σαφής απάντηση δεν υπάρχει και το γνωρίζω καλά αυτό. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε. Στο ενδιάμεσο όμως τι γίνεται; Ένα σωρό πρέπει... Πρέπει να μεγαλώσεις σωστά, να ακολουθήσεις τους κανόνες που υπάρχουν στην οικογένεια για να γίνεις "σωστός" πολίτης και "καλός οικογενειάρχης". Αργότερα πρέπει να διαβάζεις και να μάθεις γράμματα ,για να γίνεις "αξιοσέβαστο μέλος" της κοινωνίας και για να βρεις μια δουλειά "αντάξια" των προσόντων σου. Πρέπει να βρεις έναν "καλό" άνθρωπο να παντρευτείς για να διαιωνίσεις και εσύ το είδος και να αφήσεις πίσω σου το "σημάδι" σου, τον συνεχιστή, για να μη χαθεί το DNΑ....
Και εγώ ρωτάω: Γιατί;
Κατακτήσαμε όλο τον πλανήτη, γνωρίσαμε το κοντινό μας διάστημα και ψάχνουμε και παραπέρα. Η τεχνολογία είναι σε πολύ καλή εξέλιξη, ανακαλύψαμε ένα σωρό φάρμακα για να καταπολεμήσουμε τις περισσότερες αρρώστιες και .... δεν αρνηθήκαμε ποτέ την πρωτόγονη φύση μας....
Πολεμοχαρείς και κατακτητές και κυνηγοί.
Δεν αμφισβητώ το γεγονός ότι η ζωή είναι όμορφη, ούτε ότι δεν μου αρέσει που ξυπνάω το πρωί και βλέπω μια καινούρια μέρα να ανατέλλει. Μου αρέσει που έχω βρει το μισό μου πορτοκάλι (κινέζικη παροιμία) και είμαι ευτυχισμένη μέσα στον μικρόκοσμό μου.... Και ναι θέλω να αφήσω πίσω τον/την απόγονό μου, όχι για να διαιωνίσω το είδος, αλλά γιατί είναι πολύ όμορφο να έχεις κάποιον να νοιάζεσαι απόλυτα και ανιδιοτελώς.
Παρόλα αυτά, όμως, υπάρχουν πάντα αυτές οι στιγμές που αναρωτιέσαι....και οι λόγοι είναι οι γνωστοί....
Υπάρχουν ακόμη πόλεμοι, πείνα, πόνος, φτώχεια. Και φταίμε εμείς για αυτό. Πρέπει να κάνουμε κάτι για να αντισταθούμε... Τι θα πει δεν με νοιάζει αφού εγώ περνάω καλά; Ξεκίνα από τον διπλανό σου, τον γείτονά σου. Αν βάλουμε όλοι το λιθαράκι μας, ίσως κάτι καταφέρουμε να κάνουμε. Σήμερα ίσως να φανεί μικρό, αλλά μπορεί αργότερα να γίνει μεγάλο....
Η ζωή τελικά, όσο δίνεις να ξέρεις, θα σου δώσει περισσότερα.....

5 σχόλια:

  1. iperoxi i anartisi sou..etsi einai ...de prepei na koitame mono ton eauto mas...i dotikotita einai poli simadiki....filia polla!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αγαπητέ Leviathan. Να ΄σαι καλά. Καλό βράδυ!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. υπάρχει ανισότητα γιατί εμείς εδώ οι "αναπτυγμένοι" καταστρέφουμε τους φυσικούς πόρους των "υποανάπτυκτων" και συνεχίζουμε να ζούμε εις βάρος τους και εις βάρος του πλανητάκου...

    όπως είπε και ο Τουρνάς...αν καταφέρουμε και επιζήσουμε θα είναι από σύμπτωση...

    καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ακόμη και που αναρωτιέσαι για τους πολέμους και επιθυμείς την ειρήνη κάνεις πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. θα σου γράψω κάτι που μου το είπε μια φίλη και το έχω γράψει κι όλας στο μπλογκ μου: η αγάπη είναι η μεγαλύτερη επανάσταση. και η αγάπη πρέπει να ξεκινάει από εμάς προς τον εαυτό μας για να βγάλει ρίζες και να απλωθεί στον κόσμο γύρω μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......