Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

ΩΩΩΩΩ είναι πάλι μια από εκείνες τις μέρες....


Αυτές τις ψυχολογικές μεταπτώσεις δεν τις χωνεύω καθόλου. Εκεί που είσαι μέσα στην καλή χαρά, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, έρχεται η κεραμίδα στο κεφάλι σου και δεν ξέρεις από που. Μέχρι να σηκώσεις το κεφάλι σου και να ξεζαλιστείς, να και άλλη μια, να σου δίνει το τελειωτικό χτύπημα.........
Εεεε, σταματήστεεε!!!! Μια μπορώ να την αντέξω.... η δεύτερη πάει πολύ! Και δεν είναι που θα τις φας και θα σταματήσει το θέμα εκεί, όοοχι.... είναι που ήδη είσαι χάλι μαύρο και γίνεσαι χειρότερα!!!!
Το καλύτερο, δε; Όλα περνάνε μέσα από ένα πρίσμα να, μετασυγχωρήσεως! Αμέσως η μύγα γίνεται καμήλα και η τρίχα, τριχιά. Τι, δεν με πιστεύετε; Και τι δεν έχω κάνει να είμαι ένα φυσιολογικό άτομο.... Τι χαμομηλάκια, τι βαλεριάνες.... τίποτα σας λέω.... Δεν με πιάνει τίποτα!!!!!
Στην Αθήνα το Δαφνί ήταν κοντά, αλλά μην νομίζετε ότι εδώ θα μου χάλαγε το χατίρι, η κλινική η ανάλογη..... Κάθε μέρα, από μπροστά περνάω για να πάω στη δουλειά μου! Πολλές φορές σκέφτηκα να κάνω μια στάση, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα με κρατήσουν και θα με δέσουν με εκείνο το υπέροχο, λευκό, συνολάκι! Και ξέρετε και κάτι άλλο; Θα είμαι και σπουδαίο φαινόμενο για ψυχολογική ανάλυση....
Είμαι σίγουρη ότι ο Φρόυντ θα τα έσκιζε τα διπλώματά του!!!!
Εκεί που είμαι καλά, όλα μου φταίνε. Δεν αντέχω τίποτα, ούτε καν εμένα! Δεν φτάνει που εκείνο το ψυγείο έχει αναστενάξει από το άνοιξε κλείσε, τρώγομαι και με τα ρούχα μου. Ναι, έβαλα ένα κιλό, τρέχει τίποτα;..... Αααα, είπα.... Θα το χάσω αργότερα, εντάξει; (Καλά, αν κρατήσει κάμποσο αυτό.... θα πρέπει να κάνω δίαιτα κανα χρόνο!!!!!)
....... Αχ, θα μου πείτε, τι φταίει εκείνος ο γλυκός άνθρωπος που αποφάσισε να δέσει τη ζωή του με τη δική σου; Φταίει, πως δεν φταίει.... Εγώ ήμουν πολύ ειλικρινής μαζί του, από την αρχή. Ποτέ δεν του είπα ότι είμαι φυσιολογική. Του εξήγησα, τον παρακάλεσα, άγιο τον έκανα, τίποτα εκείνος σας λέω.... Δεν άκουγε Χριστό! Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου.... Θα δεινοπαθήσεις! Θα βγεις από τα ρούχα σου! Κρίμα είναι! Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να κάνεις καλύτερα πράγματα, από το να ασχολείσαι με τις ψυχανεμίσεις μου.
Δεν ξεκουνήθηκε, ούτε καν τις βλεφαρίδες του δεν πετάρισε! Δεν τον τρομάζει τίποτα!!!!
Είναι ο ήρωάς μου!!!!!! Σε ποια μάχη, καλέ; Υπάρχει μεγαλύτερη μάχη από αυτή που δίνει κάθε μέρα με μένα;..... Και μου το τόνισε, ότι δεν θα πτοηθεί ποτέ.....
Ποιος πρέπει να φοβάται τώρα;

4 σχόλια:

  1. Καλημέρεςςςςςςςςςςςςςςςς... Όλα θα πάνε καλάαααααααααααααααααα... βρε!

    Χαμόγελο και βουρ μπροστά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οδοιπόρε,
    σίγουρα όλα θα πάνε καλά...... το θέμα είναι όταν στρώσουν τα πράγματα, εγώ που θα είμαι;;;;;;;;;; Σε κανένα κλαδί να κάνω τη μαϊμού;
    Την καλησπέρα μου!!!!!!

    Μιχάλη,
    μέχρι να περάσει όμως θα έχω γίνει εκατό κιλά...... δυστυχώς είμαι η περίπτωση: άγχος=φαγητό!!!!!! Ούτε σε χρηματοκιβώτιο να βάλεις φαγητό και να πετάξεις το κλειδί στη θάλασσα θα σταματήσω..... θα βρω τρόπο να το ανοίξω..... Καλησπέρες!!!!!!

    Κύριε Θανάση,
    τι μπόρα.... καταιγίδα..... με τα όλα της....
    Ποιον θα πάρει η μπάλα δεν ξέρω....
    Φιλιά από τη Δράμα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......