Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Η ώρα της αλήθειας.

Η βροχή είχε δυναμώσει. Η Μάρθα έντυσε τα παιδιά με ζεστά ρούχα, τα έβαλε στο αυτοκίνητο και τα πήγε στο σχολείο. Στο γυρισμό, οι σκέψεις της βυθίστηκαν πάλι στα γεγονότα των τελευταίων ωρών.  Ήταν πολύ δύσκολο να δεχτεί την κατάσταση. Ο Ορφέας, σε καμιά περίπτωση δεν θα έκανε κάτι τέτοιο, αλλά πόσο σίγουρη ήταν; Οι αποδείξεις ήταν απτές, δεν υπήρχε αμφιβολία. Ο  γραφικός χαρακτήρας στην κάρτα ήταν γυναικείος. Να απευθύνονταν σε κάποιον άλλον; Να βρέθηκε τυχαία, στο δικό του παντελόνι;
Τι προσπαθούσε να κάνει τώρα; Να βρει μια δικαιολογία, να πιαστεί από αυτή, για να πονάει λιγότερο; Όχι δεν έπρεπε. Τώρα συμπεριφερόταν  σαν απελπισμένη.... και μήπως δεν ήταν;  Χωρίς να το καταλάβει, είχε ήδη φτάσει στο σπίτι. Έβαλε το αυτοκίνητο στο πάρκιν και μόλις έκλεισε τη μηχανή, την πήραν τα κλάματα πάλι. 
Ο Ορφέας, ήταν ήδη στο γραφείο του. Σήμερα δεν είχε διάθεση να δουλέψει. Όσο σκεφτόταν τι είχε κάνει, τόσες περισσότερες τύψεις ένοιωθε. Από τη μια της άξιζε, από την άλλη την αγαπούσε πάρα πολύ για να τη βλέπει να υποφέρει. Το πήρε απόφαση. Θα πήγαινε σπίτι και θα την αντιμετώπιζε στα ίσια. Ας γινόταν ότι ήταν γραφτό να γίνει.......
Η Μάρθα, μπήκε στο σπίτι με μάτια πρησμένα και κατακόκκινα. Δεν ήθελε να κάνει τίποτα, ούτε καν να μαγειρέψει, αλλά έπρεπε. Θα τελείωνε τον καφέ της, που άφησε μισό και θα άρχιζε την διαδικασία πιο μετά. Δεν μπορούσε να αφήσει τα παιδιά χωρίς φαγητό, όταν θα γύριζαν από το σχολείο. Άλλωστε, τι έφταιγαν εκείνα για τα δικά τους τα λάθη; 
Σκεπτόμενη όλα αυτά, δεν άκουσε το κλειδί στην πόρτα. Ο Ορφέας, μπήκε μέσα και κατευθύνθηκε στην κουζίνα. Τη βρήκε μπροστά στο παράθυρο να χαζεύει τη βροχή. Για αρκετή ώρα δεν έκανε αισθητή την παρουσία του, για να μη χαλάσει την εικόνα που έβλεπε. Ήθελε να την κρατήσει  μέσα του, έστω και αν ήταν η τελευταία όμορφη εικόνα που θα είχε από την γυναίκα του.
«Μάρθα;», ψιθύρισε τελικά.
Δεν γύρισε το κεφάλι της. Έκλεισε τα μάτια της, που ήταν γεμάτα δάκρυα και περίμενε την επόμενη κίνησή του.
«Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με....», της είπε καθώς την πλησίασε. Έβαλε τα χέρια του στους ώμους της και έσκυψε το κεφάλι του στη βάση του λαιμού της. 
«Δεν έπρεπε να κάνω κάτι τόσο, χαζό, αλλά πίστεψέ με..... ήταν κίνηση απελπισίας......», συμπλήρωσε. 
Η Μάρθα αγκάλιασε με τα χέρια της το κορμί της, σε θέση άμυνας. «Ποιά είναι;», ρώτησε, έτοιμη να δει τον χειρότερο εφιάλτη της, να γίνεται πραγματικότητα.
Ο Ορφέας τινάχτηκε πίσω. Τι θα της έλεγε τώρα; Πως θα την έπειθε ότι δεν υπήρχε καμιά άλλη γυναίκα στη ζωή του; Πέρασε το χέρι μέσα από τα μαλλιά του. Χαρακτηριστική κίνηση όταν έχανε τον έλεγχο των πραγμάτων. 
«Δεν υπάρχει καμιά. Δεν ξέρω αν θα με πιστέψεις, αλλά πράγματι δεν υπάρχει άλλη γυναίκα ανάμεσά μας. Το σημείωμα ήταν έμπνευση μιας και μόνο στιγμής.....», άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω.
«Δεν αντέχω άλλο, Μάρθα.... Κουράστηκα να είμαι αόρατος μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Ούτε τα παιδιά καλά καλά δεν μου δίνουν σημασία. Είμαι δεν είμαι εδώ, δεν σημαίνει τίποτα για εσάς....... Τι να την κάνω μια άλλη γυναίκα όταν δεν μπορώ να διεκδικήσω τη δική μου γυναίκα; Την οικογένειά μου.....», κάγχασε.
«Θα φύγω. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Εξάλλου, δεν με αγαπάς πια. Αν με αγάπησες και ποτέ δηλαδή..... Ένα να ξέρεις μόνο. Ήσουν πάντα η Μία. Λεπτομέρειες θα συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή, τώρα δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ ούτε εγώ, αλλά ούτε και εσύ, αν και πιστεύω ότι μόνο ο εγωισμός σου πληγώθηκε και τίποτα άλλο....», είπε και γύρισε προς την έξοδο.
Όση ώρα εκείνος έλεγε όλα αυτά, η Μάρθα ένοιωθε τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια της. Είχε έρθει η ώρα της αλήθειας. «Ορκίσου σε παρακαλώ ότι δεν υπάρχει άλλη. Ότι πράγματι είμαι η μοναδική γυναίκα στη ζωή σου.», γύρισε και του φώναξε. 
Εκείνος κοντοστάθηκε: «Αν θες να γυρίσεις το μαχαίρι κι άλλο στην πληγή κάντο, αλλά τουλάχιστον άφησέ με να φύγω με το κεφάλι ψηλά. Αυτό μου έμεινε μόνο, σε παρακαλώ.....», είπε λυπημένα. 
Τον πλησίασε και τον γύρισε έτσι ώστε να κοιτάζονται κατάματα. «Έχω ανάγκη να σε πιστέψω, Ορφέα. Πέρασαν δέκα χρόνια και μόλις χθες κατάλαβα πόσο πολύ σε αγαπώ..... Μόλις συνειδητοποίησα ότι σε χάνω. Δεν πληγώθηκε ο εγωισμός μου. Η καρδιά και η ψυχή μου πληγώθηκαν. Δεν αντέχω στη σκέψη ότι θα μπορεί μια άλλη γυναίκα να είναι μαζί σου και όχι εγώ. Το λάθος μου είναι που σε θεώρησα δεδομένο....... Καλά να πάθω.......», είπε.
«Πολλές φορές σκέφτηκα να φύγω, Μάρθα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα βρω το κουράγιο να το κάνω. Δεν μπορώ να μένω εκεί που δεν υπάρχει τίποτα πια για μένα. Είναι πολύς καιρός που......», δεν πρόλαβε να συνεχίσει.
 Η Μάρθα σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και τον φίλησε. «Μη λες τίποτα άλλο σε παρακαλώ...... Ας δώσουμε στους εαυτούς μας μια ευκαιρία..... Ίσως να αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε. Ας αφήσουμε τα παιδιά στους γονείς μας, το Σαββατοκύριακο που έρχεται.......και να πάμε κάπου οι δυο μας.......», τον κοίταξε βαθιά στα μάτια και περίμενε.......
«Εντάξει.... θα το κανονίσω....», είπε, την αγκάλιασε και την φίλησε και εκείνος.......

11 σχόλια:

  1. υπέροχο......
    το μόνο που σκέφτομαι είναι πόσο κρίμα είναι να φτάνουμε σε αυτά τα σημεία για να καταλάβουμε πόσο αγαπάμε κάποιον..
    τροφή για σκέψη η ιστορία σου!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο αληθινή ιστορία και τι όμορφα δοσμένη.
    Σταυρούλα αυτές οι απλές ιστορίες της ζωής φαινομενικά μόνο είναι «απλές» όταν τις γράφεις γιατί στην ουσία οι παγίδες είναι πολλές. Και η χειρότερη είναι ο ανούσιος μελοδραματισμός. Εσύ έχεις την ικανότητα να βλέπεις τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις και αυτό είναι το μεγαλείο μιας ταλαντούχου συγγραφέως.
    Με όλη μου την εκτίμηση και τα συγχαρητήρια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. next_day,
    Μάρθα μου, χαίρομαι που σου άρεσε.
    Όταν θεωρούμε τον/την σύντροφό μας δεδομένο, δυστυχώς καταλήγουμε σε παρόμοιες καταστάσεις, για να μην πω και χειρότερες.... Μου αρέσουν οι ιστορίες που το τέλος τους είναι αίσιο. Έτσι θα ήθελα να ήταν και στην πραγματικότητα και οι άνθρωποι να είναι πάντα ευτυχισμένοι αν είναι δυνατόν...... Ουτοπικό.....θα μου πεις.....
    Την καλησπέρα μου!!!! Φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χριστόφορε,
    πολύ θα ήθελα(ούτε και στα πιο κρυφά μου όνειρα δεν υπάρχει περίπτωση...)να μπορούσα να χαρακτηριστώ συγγραφέας και πόσο μάλλον ταλαντούχα. Είναι πολύ μεγάλη τιμή και με κολακεύει αφάνταστα, αλλά θέλει να έχεις το χάρισμα και εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι το έχω. Απλά μου αρέσει πάρα πολύ να γράφω αυτά που έχω μέσα στο κεφάλι μου και στην ψυχή μου. Πολλές φορές η συναισθηματική μου φόρτιση είναι τέτοια, που κάπου πρέπει να τη διοχετεύσω και καταλήγω να γράφω ιστορίες γεμάτες από τα συναισθήματα που με κατακλίζουν.
    Πάντως ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή που μου κάνεις, να ξέρεις ότι το εκτιμώ βαθύτατα αυτό.
    Καλό βράδυ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ωραίο το τέλος όπως αρμόζει σε ένα γάμο που έχει φτάσει το τέλος του γκρεμού και δεν το'χει συνειδητοποιήσει και οι δύο.
    Χρειάζονται που και πού τέτοια πυροτεχνήματα να ξεαναζεσταθεί η σχέση μα είναι και επικίνδυνα συνάμα!

    Καλό βράδυ με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Zoyzoy,
    όντως είναι πολύ επικύνδινα. Καλό είναι που και που να υπάρχει λίγη ένταση..... αλλά να μην το παρακάνουμε κιόλας.....χαχαχα!!!!
    Φιλιά πολλά από Δράμα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημέρα...ολοκλήρωση λοιπόν αυτής της ιστορίας και αν και είχαμε μια ιδέα για happy end,εντούτοις ένα ουφ από ανακούφιση και ένα χαμόγελο ήταν η δικιά μου αντίδραση μόλις το διάβασα...άλλα σχόλια δε θα γράψω καθώς με καλύπτουν ολα τα παραπάνω απλά μπράβο και με χαρά αναμένουμε και άλλες ιστορίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΔΙΟΝΥΣΗ,
    θα ήθελα πάρα πολύ τα ζευγάρια σήμερα να το παλεύουν όταν αξίζει τον κόπο και να μην τα παρατάνε εύκολα, μιλάω πάντα για καταστάσεις που έχουν λύσεις.... γιατί δυστυχώς υπάρχουν και οι άλλες που είναι μη αναστρέψιμες....
    Σε ευχαριστώ πολύ! Να είσαι καλά!!! Καλό Βράδυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΑΡΓΩ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΟΥ.ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΣΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
    ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΜΟΡΦΟ ΤΕΛΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Skroutzako,
    μην στεναγχωριέσαι! Το ξέρω ότι είσαι εδώ τριγύρω!
    Φιλιά γλυκιέ μου και καλή εβδομάδα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......