Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Τρεις εβδομάδες.α΄

Τρεις μέρες. Τόσες ήταν όλες κι όλες. Μόνο τρεις μέρες. Και πέρασαν λες και ήταν νερό σε ποτάμι....
Έπρεπε να κάνει την καρδιά του πέτρα και να φύγει. Δεν είχε άλλο λόγο να μείνει. Ότι ήταν να γίνει, έγινε.
Μάζεψε τα πράγματά του και κατέβασε την βαλίτσα από το κρεβάτι. Προχώρησε προς την έξοδο και γύρισε το κεφάλι του πίσω για μια τελευταία ματιά. Δεν ξέχασε τίποτα, αν και ήξερε, ότι σε αυτό το δωμάτιο θα άφηνε ένα κομμάτι του. Ίσως το καλύτερο κομμάτι του εαυτού του.
Εκείνη, είχε φύγει λίγο νωρίτερα. Ήξερε ότι δεν θα την ξαναδεί. Δεν το ήθελε κανείς από τους δυο, άλλωστε. Ήταν μάταιο να επιμένουν σε κάτι, που δεν είχε μέλλον. Το είχαν προσπαθήσει πολύ. Είχαν επιμείνει, αλλά ο χρόνος απέδειξε ότι ήταν λάθος. Ήταν κοινή η απόφαση, να τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους.
Κατέβηκε στην είσοδο, πλήρωσε τον λογαριασμό και μπήκε στο αυτοκίνητο, με προορισμό το λιμάνι, για την επιστροφή του στην Αθήνα. Στο δρόμο για το επόμενο ψαροχώρι, είδε μια ταμπέλα: «Ενοικιαζόμενα δωμάτια. Σάσα.». Έστριψε, χωρίς να το πολύ σκεφτεί, στο δρομάκι που οδηγούσε εκεί. Νοίκιασε ένα, με θέα στη θάλασσα. Τι στο καλό; Είχε ακόμη μια εβδομάδα άδεια. Γιατί να την σπαταλήσει στην τσιμεντούπολη; 
Έβαλε το μαγιό του και έπιασε την ομπρέλα ακριβώς στο σημείο που έσκαγε το κύμα. Πέταξε την πετσέτα στην καρέκλα και βούτηξε στα καταγάλανα νερά της παραλίας. Το κρύο νερό τον έκανε να ανατριχιάσει. Αμέσως καθάρισε το μυαλό του. Όλες του οι αισθήσεις μπήκαν σε εγρήγορση. Αναδύθηκε στην επιφάνεια και πήρε μια γερή ανάσα. Κολύμπησε αρκετά, μέχρι το σώμα του να συνηθίσει τη θερμοκρασία και όταν έγινε αυτό άρχισε πια να χαλαρώνει. Αρκετή ώρα μετά, κολύμπησε ως τη στεριά και βγήκε από τη θάλασσα.
Κοίταξε το ρολόι του. Η ώρα είχε περάσει. Για επιβεβαίωση, το στομάχι του, άρχισε να διαμαρτύρεται. Μάζεψε την πετσέτα του και ετοιμάστηκε να πάει στο δωμάτιο να αλλάξει, όταν πίσω του αισθάνθηκε κάτι ζεστό να πέφτει με φόρα επάνω του και να τον ρίχνει με τα μούτρα στην άμμο. Το δεξί του χέρι διπλώθηκε με το πέσιμο και ένιωσε έναν οξύ πόνο να διαπερνά τον τένοντα και να φτάνει ως την καρδιά του. Το ζεστό πράγμα εξακολουθούσε να βρίσκεται πάνω στην πλάτη του, χωρίς να τον αφήνει να ανασάνει. 
«Ωωωωωωω, συγγνώμη........», μια φωνή ακούστηκε, τον ξεκαβάλησε και προσπάθησε να τον γυρίσει ανάσκελα. «Είστε καλά;;;;;». « Ω, Χριστέ μου, τον σκότωσα τον άνθρωπο.....», έλεγε ένα πλασματάκι μαυρισμένο από τον ήλιο, με λαμπερά καστανά μάτια και κοντά κόκκινα μαλλιά.......
Έφτυσε την άμμο από στόμα του και προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο πόνος στο χέρι είχε γίνει πιο δυνατός, ενώ ταυτόχρονα, το ένιωθε να πρήζεται. Εγκατέλειψε την προσπάθεια. 
«Γρήγορα, ένα ασθενοφόρο.», είπε το πλασματάκι στον κόσμο που είχε μαζευτεί γύρω τους. 
«Βοηθήστε, βρε παιδιά, να τον σηκώσουμε τον άνθρωπο.», είπε κάποιος άλλος και δύο άτομα προσφέρθηκαν να το κάνουν. 
«Εντάξει, νομίζω ότι μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. Ευχαριστώ.», τους είπε μορφάζοντας. 
«Που πονάτε;», τον ρώτησε ο ένας από τους δύο που βοήθησαν.
«Το χέρι μου, δεν ξέρω....... Πονάω πολύ. Δεν κατάλαβα να έσπασε, αλλά .....».
«Ήρθε το ασθενοφόρο!», ακούστηκε από κάποιους.
«Εγώ θα έρθω μαζί του», είπε η κοπέλα στους τραυματιοφορείς και μπήκε στο ασθενοφόρο δίπλα του.
«Συγγνώμη, δεν το ήθελα. Προσπαθούσα να πιάσω το μπαλάκι με τη ρακέτα και δεν σας είδα..... Πονάτε πολύ;», σούφρωσε το προσωπάκι της σε ένδειξη συμπαράστασης.
«Πονάω αρκετά, αλλά δεν νομίζω ότι έσπασε. Μάλλον διάστρεμμα είναι.... Έλα, μην ανησυχείς. Συμβαίνουν αυτά. Δεν σου κρατάω κακία. Αλήθεια, πως σε λένε;»
«Μαργαρίτα. Εσάς;»
«Νομίζω ότι βρεθήκαμε πολύ κοντά για να μου μιλάς στον πληθυντικό, δεν νομίζεις; Εγώ είμαι ο Στέφανος. Χάρηκα για την γνωριμία.», είπε προσπαθώντας να χαμογελάσει, αλλά του βγήκε γκριμάτσα, από τον πόνο.
Όλα τα άλλα έγιναν, με απίστευτα αργό ρυθμό. Μέχρι να τον δει ορθοπεδικός, να βγάλουν ακτινογραφίες, να του δέσουν το χέρι, έξω είχε πια νυχτώσει. Η Μαργαρίτα δεν το κούνησε ρούπι από κοντά του, μέχρι που τελείωσαν και βγήκαν από το νοσοκομείο. Τελικά το χέρι δεν είχε σπάσει. Είχε  ρήξη τένοντα. Έπρεπε να μείνει δεμένο και ακίνητο, για τουλάχιστον τρεις εβδομάδες, μέχρι να γίνει καλά. 
«Εγώ φταίω, που θα μείνεις χωρίς χέρι, τόσο καιρό. Μακάρι να  μπορούσα να κάνω κάτι να το πάρω πίσω και να ξαναγινόταν όπως πριν.», έσκυψε το κεφάλι της.
Ο Στέφανος έβαλε το αριστερό του χέρι στο σαγόνι της, σήκωσε  το κεφάλι της και την κοίταξε ίσια στα μάτια. 
«Είπαμε. Αυτά συμβαίνουν. Να μην τα ξανά λέμε. Εξάλλου, μου δόθηκε η ευκαιρία να σε γνωρίσω.... Μαργαρίτα.... Είσαι πολύ καλό παιδί, σε ευχαριστώ που ήσουν μαζί μου.»
«Μα πως; Δεν μπορούσα να σε αφήσω μόνο..... Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω, για να σε βοηθήσω.... Αν και δεν θα σταματήσω να νοιώθω υπεύθυνη, για την ζημιά που σου έκανα...... Σου χάλασα τις διακοπές....».
«Οι διακοπές μου ήταν ήδη άσχημες, αλλά, άφησέ το αυτό τώρα. Αφού μένουμε στο ίδιο συγκρότημα, θα πάρουμε ένα ταξί να γυρίσουμε. Άρχισε να με πιάνει το παυσίπονο και νυστάζω πολύ.».
Γύρισαν, χωρίς να πουν τίποτε άλλο μεταξύ τους στη διαδρομή. Μόνο όταν έφτασαν, καληνύχτισαν ο ένας τον άλλον και πήγαν στα δωμάτιά τους.

10 σχόλια:

  1. ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ-ΦΙΛΕΣ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ Ο ΝΕΟΣ ΜΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υπέροχο Σταυρούλα μου :-) πολλά πολλά φιλιά και καλό μήνα γειτόνισσα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Skroutzako μου,
    καλό χειμώνα!!!!! Καλώς ήρθες πίσω!!!!
    Φιλιά πολλά πολλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Leviathan,
    σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!!!
    Λέω να έρθω κατά τη γειτονιά σου να κάνω κανά μπάνιο σήμερα που κάνει ζέστη.
    Καλά να περνάς!!!! Φιλιά γείτονα!!!!! Καλό μήνα και σε σένα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπράβο, μπράβο, μπράβο. Εξαιρετικά καλογραμμένο, λιτό και ζωντανό. Και δε μου λες; Το σκέφτηκες να έχει συνέχεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αλήθεια Σταυρούλα σκέψου αυτό που σου προτείνει ο Χριστόφορος.
    Είναι τόσο δυνατή η γραφή σου!

    Κοριτσάκι μου να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χριστόφορε,
    λέω να το πάω παρακάτω... και όπου πάει.....
    Θα δείξει στην πορεία, τι θα βγει....
    Σε ευχαριστώ πολύ!!!!
    Την καλησπέρα μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιαγιά Αντιγόνη,
    θα το συνεχίσω, δεν τελείωσε εδώ, απλά δεν ξέρω τι έκβαση θα έχει...
    Σε ευχαριστώ κι εσένα πολύ πολύ!!!! Να είσαι καλά!!!! Φιλιά και καλησπέρες!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ωραία αφήγηση... σκέψη, χρώμα, εικόνα... έχουμε ταλεντάκι ε;

    Φιλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οδοιπόρε,
    χαίρομαι που σου άρεσε, αλλά να ξέρεις ότι δεν θεωρώ ότι έχω ταλέντο. Μου αρέσει να γράφω και προσπαθώ πολύ να εκφράσω συναισθήματα, εικόνες, σκέψεις που να έχουν ειρμό και συνάφεια. Να είσαι καλά!!!! Φιλιά και καλησπέρες!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......