Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Τρεις εβδομάδες. η’

Ο Φώτης, πήγε στο Λιμενικό σταθμό, γεμάτος αγωνία. Είχε παρακολουθήσει το ζευγάρι, με το αυτοκίνητο που είχε νοικιάσει -γι’ αυτό δεν τον πήραν χαμπάρι- και τους είδε που μπήκαν στην βάρκα. Δεν είχε σκοπό να το κουνήσει από ’κει μέσα, μέχρι να έκαναν τα αδύνατα δυνατά,  να τους βρουν. Ούτε μέσα από τον ασύρματο μπορούσαν να τους πιάσουν, ούτε να βγάλουν, βάρκα ή ελικόπτερο, με τέτοιο καιρό. Δεν ήξερε τι να κάνει. Είχε πανικοβληθεί.
«Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, μέχρι να καλμάρει ο καιρός. Ελικόπτερο, δεν σηκώνετε, γιατί ήδη έχει νυχτώσει έξω.....», δεν άφησε τον λιμενικό να συνεχίσει.
«Τι μου λέτε, δηλαδή; Ότι είμαστε υποχρεωμένοι, να κάτσουμε με τα χέρια σταυρωμένα; Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε; Τι στο καλό; Θα τους αφήσουμε στο έλεος του Θεού;».
«Κοιτάξτε.....Καταλαβαίνω ότι ανησυχείτε. Κι εμείς, το ίδιο με εσάς αισθανόμαστε, αλλά ο πανικός, δεν βοηθά. Προσπαθούμε με τον ασύρματο, να βρούμε, έστω, το στίγμα τους, αλλά μάλλον θα έχουν κάποιο πρόβλημα. Να ξέρετε, όμως, ότι ο καπετάνιος της βάρκας είναι άνθρωπος έμπειρος. Ξέρει κάθε πόντο αυτού του νησιού, το ίδιο και τη θάλασσα. Είμαστε σίγουροι ότι μέχρι τώρα, θα τους έχει πάει σε κάποιον από τους ασφαλείς ορμίσκους.».
«Αυτό, είναι μόνο εικασία......».
«Όχι, κύριε, είναι το πιο σίγουρο. Ο καιρός είναι απρόβλεπτος στη θάλασσα και αυτές οι βάρκες δεν βγαίνουν πολύ στα ανοιχτά. Μόνο τον γύρω του νησιού κάνουν, επειδή είναι για τους τουρίστες.», προσπαθούσε να τον καθησυχάσει ο λιμενικός. 
Στην άλλη άκρη του νησιού, ο Στέφανος, δεν είχε την δύναμη να σταματήσει. Αν συνέχιζε να τη φιλά, σίγουρα η κατάληξη θα ήταν, να την πάρει εκεί, μέσα στην καμπίνα. Την κατάσταση  έσωσε ο καπετάνιος, μπαίνοντας μέσα για καφέ. 
«Ωω... Συγγνώμη.... που διακόπτω......», είπε.
Ο Στέφανος πετάχτηκε στην άλλη πλευρά από την έκπληξη και η Μαργαρίτα κοκκίνισε ως τα αφτιά. 
«Εεεε..... Όχι.... εεεε.... εντάξει.... περάστε....», τραύλισε ο Στέφανος. Η Μαργαρίτα, δεν έβγαλε μιλιά. Κάθισε στον καναπέ και κοίταζε τα παπούτσια της. «Τι ντροπή..... Τώρα όλοι θα πιστεύουν ότι είμαι εύκολη...... Από την άλλη...... Παραδέξου το! Σου άρεσε...... Το περίμενες και το ’θελες.....», οι σκέψεις της μπερδεύτηκαν. Δεν ήξερε αν έπρεπε να νιώθει ενοχές ή όχι.
Ο καπετάνιος, συνέχισε να κάνει τη δουλειά του, χαμογελώντας κάτω από τα μουστάκια του. Είχε δει πολλές φορές, ζευγάρια, να φιλιούνται πάνω σε αυτήν εδώ την βάρκα. Πολλά από αυτά είχαν επέτειο, άλλα ήταν νιόπαντρα, άλλα παράνομα. Το συγκεκριμένο ζευγάρι, του ’χε κάνει εντύπωση. Δεν είχαν την οικειότητα που έχουν τα ζευγάρια συνήθως, άρα, θα πρέπει να γνωρίστηκαν τώρα. Από τον τρόπο που χώρισαν, μάλλον αυτό, θα ήταν το πρώτο τους φιλί. 
«Αχ, αυτός ο έρωτας! Τι γλυκό πράγμα που είναι! Και δείχνουν να ταιριάζουν, τόσο πολύ!», σκέφτηκε. Όπως εκείνος και η κυρά Χαρίκλεια, που μετρούσαν σαράντα χρόνια γάμου, πια.
«Λέτε να κρατήσει πολύ, η κοσμοχαλασιά;», τον ρώτησε ο Στέφανος.
«Συνήθως, επειδή είναι ακόμη καλοκαίρι, δεν κρατάει τόσο, αλλά εξαρτάται. Τώρα, προσπαθώ να επισκευάσω τον ασύρματο, αλλά δεν βλέπω να γίνεται κάτι. Πάντως, μην ανησυχείτε. Όσο είμαστε εδώ, δεν υπάρχει κίνδυνος για τίποτα.», του απάντησε.
«Αυτό το λες εσύ....γιατί δεν ξέρεις.......», μονολόγησε ο Στέφανος.
«Πάω να συνεχίσω. Μπορεί και να το φτιάξω τελικά.», τους είπε κι έφυγε.
Ο Στέφανος πήγε κοντά στην Μαργαρίτα. 
«Κοίτα.... Το ξέρω, ότι, δεν ήταν καθόλου σωστό αυτό που έκανα, αλλά..... μου αρέσεις. Μου αρέσεις πάρα πολύ και δεν μπορώ να αντισταθώ. Δεν είμαι άνθρωπος που κάνει τέτοια πράγματα. Είχα μια σχέση ατέλειωτα χρόνια, η οποία τελείωσε κάπως άδοξα και είμαι λίγο μπερδεμένος, αλλά σε καμία περίπτωση, δεν θα ήθελα να κάνω κάτι, για να σε πληγώσω. Από την μέρα που σε γνώρισα, δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου.... Το ξέρω ότι ακούγομαι σαν ηλίθιος, αλλά το θεωρώ πρέπον να σου το πω, να το γνωρίζεις..... Νομίζω, ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου!», τα είπε όλα με μιας.
Η Μαργαρίτα δεν τον κοίταζε, όση ώρα εκείνος της έκανε ερωτική εξομολόγηση. 
«Πες κάτι, σε παρακαλώ...... Πες μου, οτιδήποτε..... Πες μου ότι, δεν σε ενδιαφέρω...... Ότι είμαι ηλίθιος, που πίστεψα ότι ίσως και να.......», σήκωσε το κεφάλι της και κάρφωσε το βλέμμα της στα μάτια του.
«Σταμάτα να μιλάς και φίλα με πάλι!», τον διέταξε.
Τη φίλησε. Τη φίλαγε, ως την ώρα που ακούστηκε η σειρήνα του λιμενικού, που έμπαινε στον όρμο. Ξέπνοοι βγήκαν από την καμπίνα και είδαν το φως του προβολέα να πέφτει επάνω τους. Στην πλώρη όρθιος, γεμάτος ανάμεικτα συναισθήματα ο Φώτης, φωνάζοντας από χαρά και ανακούφιση. Όταν πια βρέθηκαν πάνω στο πλοίο, ο Φώτης, τους αγκάλιασε και είπε:
«Μην το ξανακάνετε, ποτέ αυτό! Δεν ξέρετε, τι τράβηξα μέχρι να φτάσουμε ως εδώ και να δω, με τα ίδια μου τα μάτια, ότι είστε καλά...... Για τιμωρία μόλις γυρίσουμε, θέλω να μάθω τα πάντα, με όλες τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες.....», γέλασαν και οι τρεις και ο λιμενικός κούνησε το κεφάλι του. 
«Μην το ξανακάνετε, γιατί αυτός ο τύπος, δεν αντέχετε ούτε δευτερόλεπτο.....», μονολόγησε.
 ΤΕΛΟΣ

22 σχόλια:

  1. Τέλος Καλό! Ύμνος στον έρωτα και στη φιλία. Φεύγω με ένα αίσθημα γλυκό, τρυφερό. Μπράβο Σταυρούλα συνέχισε, όσο έχεις έμπνευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. marimar,
    σε ευχαριστώ πολύ!!! Να είσαι καλά!!! Την καλησπέρα μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ωραία ιστορία αγάπης...μου άρεσε. Μπράβο.. Καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Eva Z.,
    χαίρομαι πολύ, που σου άρεσε! Να είσαι καλά!!!! Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ενα τετοιο τελος ηθελα!Πολυ ομορφοοο! Ανυπομονω για κατι καινουργιο! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Angel,
    κι εγώ λατρεύω τα happy endings!!!!
    Σε ευχαριστώ πολύ!!!! Το εκτιμώ πολύ που σου άρεσε! Την καλημέρα μου!!!! Φιλιά πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΕΤΣΙ; ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕ!
    ΦΙΛΑΚΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα έρθω να σε απολαύσω με την ησυχία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έφη μου,
    δηλαδή να τους πάω και στην εκκλησία; Εάν το θέλετε τόσο πολύ μπορώ να τα κάνω μαντάρα και να περάσουν από σαράντα κύμματα πριν γίνει και αυτό...... χαχαχαχα!!!! Δεν ξέρω! Θα το δω....
    Καλό Σαββατοκύριακο!!! Πολλά φιλιά από την Δράμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χριστόφορε,
    Καλό Σαββατοκύριακο!!!! Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ ωραίο το τέλος που έδωσες Σταυρούλα.
    Ένα τέλος διαφορετικό από αυτά που έχουμε ακούσει :"και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα".
    Μπράβο σου κορίτσι, συνέχισε αυτό που κάνεις, έχεις ταλέντο στο έχω ξαναπεί άλλωστε.
    Καλό σ/κ να έχεις.
    Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. να διαβαζεις και τη sfigasteniotiki.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το σχόλιο μου το κατάπιε η ..απροσεξία μου...

    Σταυρούλα μου θα σου το λέω συνέχεια και ας σου φαίνεται τετριμμένο...
    Το έχεις!!
    Δεν ξέρω αν σκέφτεσαι να προχωρήσεις εκδοτικά αλλά θα άξιζε!!!!

    Την αγάπη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΛΕΣ; ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΦΩΣΚΟΛΙΑΔΑ ! ΧΑΧΑΧΑ! ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΜΑ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ!!!!!!!!!!!
    ΦΙΛΑΚΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Λοιπόν Σταυρούλα μου, οδήγησες πολύ όμορφα το καράβι της αφήγησης μέχρι το τέλος. Τα συναισθήματα και τα όσα συνέβησαν τα έδωσες πολύ όμορφα και φυσικά. Καλά λέει η Γιαγιά Αντιγόνη: "Το έχεις" αναμφισβήτητα.
    Την χάρηκα τούτη την ιστορία και μάλιστα θα έλεγα ότι έτσι όπως την τοποθέτησες αν το θελήσεις μπορείς και να την συνεχίσεις αν θέλεις. Έχει ψωμί ακόμη. Αυτό όμως εξαρτάται από το τι λέει εκείνο το ζουζούνι που κρύβεται μέσα σου.
    Ήταν ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα που το απόλαυσα.
    Εις άλλα με υγεία Σταυρούλα! Καλό σου βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Υπέροχο! Πολύ γλυκό γειτόνισσα!!!!! Εύχομαι καλή εβδομάδα! Φιλιαααααααά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Savvina,
    σε ευχαριστώ πολύ, γλυκιά μου!!!! Δεν το ξεχνώ ότι είσαι από τους πρώτους ανθρώπους που με στήριξαν σε αυτό που ξεκίνησα να κάνω. Πάντως σε αυτή τη ζωή, εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν υπάρχει, αυτοί έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα. Υπάρχει.... να βάλει ο Θεός το χέρι του να μην πεινάσουμε......
    Την καλησπέρα μου!!! Φιλιά πολλά πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμε,
    εντάξει. Να μου προσέχετε τον αδελφό μου μόνο, εκεί στην Στενή, Οκ; Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γιαγιά Αντιγόνη,
    είσαι πολύ πολύ γλυκιά και σε ευχαριστώ πολύ!
    Όσο για εκδοτικά..... δεν έχω ιδέα.....
    Δεν γνωρίζω κανέναν και δεν με ξέρει κανείς.... οπότε;;;;; Τι να κάνω;;;; Δεν ξέρω πως να το χειριστώ αυτό.
    Ευχαριστώ πολύ για τη στήριξη!!! Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα!!!! Φιλιά από τη Δράμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Έφη μου,
    με φαντάζεσε Φώσκολο;;;;; Άλλο και τούτο πάλι!!! χαχαχαχα!!!!
    Η αλήθεια είναι πως μπορεί να συνεχιστεί. Στην ουσία, τίποτα δεν έχει τελειώσει.... Τώρα αρχίζουν όλα...... Δεν θέλω να σε ιντριγκάρω, αλλά..... Όχι μωρέ, ας τους αφήσουμε να το ζήσουν σε όλο του το μεγαλείο, γιατί η ζωή είναι σκληρή και παρακάτω ίσως είναι δύσκολα τα πράγματα.
    Φιλάκια πολλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Χριστόφορε,
    η ιστορία, έχει σίγουρα ψωμί. Μπορούν οι ήρωες να μπουν σε πολλές περιπέτειες. Υπάρχουν λόγοι και μπορούν να γίνουν και ανατροπές, αλλά δεν θέλω να ασχοληθώ, αυτή τη στιγμή, περισσότερο μαζί τους. Τους θέλω ευτυχισμένους. Θέλω να μείνει η γλύκα ότι κάτι καινούριο ξεκίνησε. Τη δεδομένη στιγμή, τίποτα δεν μπορεί να μπει ανάμεσά τους.
    Έτσι, ανάλαφρο και τρυφερό στον απόηχο του καλοκαιριού!
    Σας ευχαριστώ πολύ και είναι λίγο που το λέω, γιατί το να με προτρέπετε να γράφω είναι για μένα όνειρο ζωής που με πολύ κόπο προσπαθώ να το κάνω. Αν σας πω σε τι συνθήκες βγάζω τα κείμενα δεν θα με πιστεύετε. Ο υπολογιστής μου βρίσκετε σε χώρο που είναι γεμάτος με κόσμο. Κάθε δυο τρία λεπτά με σηκώνουν για να εξυπηρετίσω ή για να κάνω κάτι..... Κάποιος θα μου πει κάτι, ένας άλλος θα ζητήσει κάτι.... Η πεθερά μου έχει ένα μικρό καφενεδάκι στο χωριό και είμαι εκεί τον περισσότερο καιρό για να τη βοηθάω..... οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν είναι εύκολο να συγκεντρωθείς και να δημιουργήσεις......
    Το ότι τα καταφέρνω έστω κι έτσι είναι μάλλον θαύμα....
    Την καλησπέρα μου!!!! Να είσαι καλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Leviathan,
    σε ευχαριστώ πολύ, γείτονα!!!! Φιλιά από Δράμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......