Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

The lover boy......β’

Ο Τότας τα ’χε κάνει μαντάρα. Δεν ήταν μόνο που είχε έρθει η Ρόζα από την Γερμανία. Ήταν που, λίγο καιρό πριν, είχε αρραβωνιαστεί και την Δήμητρα από το διπλανό χωριό. Που να το φανταστεί ότι η άλλη θα ξεσηκώνονταν εν μέσω κρίσης να έρθει στην Ελλάδα; Είχε τη δουλειά της και το σπίτι της εκεί. Εδώ δεν είχε κανένα μέλλον και πόσο, μάλλον, μαζί του. Προφανώς, είχε μάθει για τον αρραβώνα. Εκείνη η νυφίτσα, ο Σούλης, την είχε ειδοποιήσει, γι’ αυτό κατέβηκε άρον άρον. Δεν εξηγούνταν αλλιώς.
Η Ρόζα δεν είχε γνωρίσει κανένα δικό του, εκτός, από αυτό το ρεμάλι, τον Σούλη. Τον είχε πάρει μαζί του μια φορά, έτσι για να τον έχει παρέα στο ταξίδι και ο παλιάνθρωπος του το ξεπλήρωνε με προδοσία. Αχ, να τον είχε μπροστά του, τώρα, να του ξερίζωνε την γλώσσα και να του την έδινε τηγανιτή να την καταπιεί. 
Έβαλε το μπουφάν του και βγήκε από το σπίτι. Μπήκε στο φορτηγάκι κι έβαλε μπροστά την μηχανή. Θα πήγαινε στη Δήμητρα μερικές μέρες, για να σκεφτεί. Εκεί θα ήταν, για λίγο, ασφαλής. Η Ρόζα ήταν πολύ εκρηκτική και απρόβλεπτη. Έλπιζε ότι, κανείς δεν θα άνοιγε το στόμα του να της πει, που βρίσκονταν. Για τον Σούλη, δεν φοβόταν ότι θα του έκανε περισσότερο κακό. Είχε μεριμνήσει να τον ειδοποιήσει, μέσω της αδελφής του, ότι αν ξανά άνοιγε το στόμα του, καλύτερα πρώτα να άνοιγε το λάκκο του και να έμπαινε μέσα. Θα τον έπνιγε, με τα ίδια του τα χέρια. Ευτυχώς ο Σούλης ήταν θρασύδειλος και τον φοβόταν αρκετά, αλλιώς.... κλάφτα Χαράλαμπε.....
Μόλις ζεστάθηκε η μηχανή, έβαλε την όπισθεν για να βγει από το δρομάκι της αυλής και κοίταξε στον καθρέφτη για να κάνει πίσω. Τόση ήταν η τρομάρα του με αυτό που είδε εκεί μέσα, που κόντεψε να κάψει το χειρόφρενο με την δύναμη που πάτησε το γκάζι. Δύο ήταν τα καλά, στην προκειμένη περίπτωση. Το ότι είχε το χειρόφρενο δεμένο και το ότι τελικά δεν το έκαψε. Γιατί το τρίτο, ήταν κακό..... πολύ κακό...... Η μικρή φιγούρα πλησίαζε απειλητικά. Δεν είχε χρόνο. Έπρεπε να σκεφτεί και να σκεφτεί γρήγορα. Άρχισε να ιδρώνει. Η θερμοκρασία ήταν μείον τρεις βαθμοί Κελσίου και εκείνος βρίσκονταν σε αναμμένο καμίνι. Θα προσπαθούσε να αυτοσχεδιάσει. Ήταν ετοιμόλογος και έξυπνος, αρκεί να μην πανικοβάλλονταν. 
Πήρε μερικές αργές, βαθιές, ανάσες. Μέχρι η Ρόζα να φτάσει μπροστά στο τζάμι του, είχε καταφέρει να συνέλθει αρκετά. Κατέβασε το τζάμι και της χαμογέλασε. 
«Μωρό μου;;;; Πότε ήρθες;;;;», έκανε τον έκπληκτο.
Η Ρόζα, μισόκλεισε τα μάτια της και τον ζύγισε.
«Μην μου κάνεις εμένα το βαρύ πεπόνι, κύριος. Βγες έξω τώρα και εξηγήσου σαν άντρας.».
«Βρε, αγάπη μου.... Τι έπαθες;;;; Πότε ήρθες;;;».
«Μην μου κάνεις τον ανήξερο!!!!».
Ο Τότας άνοιξε την πόρτα με την καρδιά του στο λαιμό, έτοιμη να πεταχτεί από το στόμα του, αλλά δεν το ’δειξε. Βγήκε από το φορτηγάκι με αργές κινήσεις, για να μην την εκνευρίσει περισσότερο και προσεκτικά άνοιξε την αγκαλιά του για να την βάλει μέσα. Εκείνη τον έσπρωξε με μια κίνηση και εκείνος έπεσε βαρύς στο άνοιγμα, χτυπώντας το κεφάλι του από πίσω, εκεί που τελειώνει ο ουρανός του αυτοκινήτου.
«Στάσου, βρε, γλυκιά μου..... να σου εξηγήσω!».
«Τι να μου εξηγήσεις;;;; Παλιάνθρωπε! Δυο χρόνια μ’ έχεις φλομώσει στο ψέμα, ότι είμαι η μοναδική γυναίκα της ζωής σου και μαθαίνω ότι αρραβωνιάστηκες άλλη;;;»
«Όχι, όχι! Άσε με να σου εξηγήσω.... σε παρακαλώ.... Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα!».
«Και πως είναι, δηλαδή;..... Καλά, για ηλίθια με περνάς;».
Ο θυμός της μεγάλωνε. Δεν ήταν σωστή η προσέγγιση αυτή.  Έπρεπε να αλλάξει την κατεύθυνση της κουβέντας, όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Με την άκρη του ματιού του, έπιασε μια κίνηση στο απέναντι παράθυρο. Η κυρά Μαρία. Ποιος άλλος; Η μεγαλύτερη κουτσομπόλα του χωριού, πίσω από την κουρτίνα. Πάρτι έκανε από την χαρά της για αυτά που έβλεπε κι άκουγε. Μέχρι το μεσημέρι, θα ήταν το μεγάλο θέμα στα καφενεία, ανάμεσα στον καπνό από τα τσιγάρα, τα χαρτιά και το τάβλι.
«Πάμε μέσα στο σπίτι σε παρακαλώ! Δεν είναι ανάγκη να μας ακούσει όλος ο κόσμος. Έλα....».
Η Ρόζα γύρισε το κεφάλι της και κοίταξε στην κλειστή κουρτίνα, με μάτια που σπίθιζαν. Η κυρά Μαρία, έκανε ένα βήμα πίσω από την τρομάρα της, λες και το παράθυρο ήταν τέντα ανοιχτό και η Ρόζα την έβλεπε, που τους παρακολουθούσε. 
«Καλά.....», είπε και προχώρησε μαζί του.
Ο Τότας την οδήγησε στην κουζίνα, που ήταν πιο ζεστά. Η σόμπα που είχε ανάψει νωρίτερα, δεν είχε σβήσει ακόμη. Πήρε δυο μεγάλα κούτσουρα και τα ’ριξε μέσα. 
Η Ρόζα στέκονταν όρθια, με τα χέρια δεμένα μπροστά στο στήθος της. Ο θυμός της, δεν είχε καταλαγιάσει. Περίμενε εξηγήσεις κι όσο αυτές δεν έρχονταν, γίνονταν θηρίο.
«Λοιπόν; Περιμένω......».
Ο Τότας έβγαλε το μπουφάν του και της πρότεινε καφέ, αλλά εκείνη αρνήθηκε. 
«Εντάξει, έχεις δίκιο. Έπρεπε να σε ενημερώσω, αλλά έγιναν όλα τόσο γρήγορα, που δεν πρόλαβα. Προσπάθησε να με καταλάβεις, σε παρακαλώ. Είναι πολύ σημαντικό, να αφήσεις το θυμό σου στην άκρη. Ότι έκανα, για μας το έκανα......».
«Ορίστε; Αρραβωνιάστηκες άλλη και μου λες ότι το έκανες για μας; Μα τι άνθρωπος είσαι; Βλαμμένος;;;;».
«Όχι, βρε, αγάπη μου.....»
«Μη με λες αγάπη σου, γιατί θα σου φέρω την καρέκλα στο κεφάλι, να ανοίξει σαν καρπούζι.....».
«Κοίτα..... Πριν λίγο καιρό, μετά που μιλήσαμε μαζί στο internet, δέχτηκα ένα αίτημα φιλίας από μια άγνωστη κοπέλα, δηλαδή, όχι ακριβώς άγνωστη, την γνωρίζουν κάποιοι από τους δικούς μου φίλους και το δέχτηκα..... ξέρεις πως είναι αυτά...... και ξεκινήσαμε να μιλάμε..... και..... μην φανταστείς δηλαδή τίποτα, αλλά εκείνη την είδε αλλιώς κι εγώ δεν ήξερα τι να κάνω......».
Η Ρόζα άρχισε να κοκκινίζει.
«Δεν ήξερες τι να κάνεις; Δεν ήξερες τι να κάνεις; Τι κάθομαι κι ακούω Θεέ μου και δεν σηκώνομαι να φύγω......».
Ο Τότας την πήρε στην αγκαλιά του, όσο εκείνη είχε ακόμη σταυρωμένα τα χέρια της και την έσφιξε. Εκείνη ελευθερώθηκε βίαια και τον έσπρωξε μακριά της.
«Όχι, μη φεύγεις. Εσένα αγαπάω, εσένα θέλω. Παρεξήγηση έγινε και μπλέχτηκα. Την πλάκα μου έκανα μαζί της για να περάσει η ώρα. Δεν είχα σκοπό, ποτέ να την συναντήσω, πόσο μάλλον να την αρραβωνιαστώ, όταν ένα καταραμένο βράδυ, ήρθαν κάτι γνωστοί και πήγαμε στο μπαράκι του χωριού της. Για κακή μου τύχη ήταν εκεί...... Μετά από κάμποσα ποτά...... δεν κατάλαβα ούτε πως γύρισα στο σπίτι, ούτε πως βρέθηκε αυτή στο κρεβάτι μου. Στο ορκίζομαι, έτσι έγινε......».
Η Ρόζα τον κοίταζε καθόλη την διάρκεια της εξομολόγησης με ανοιχτό το στόμα. Δεν γίνεται, εν έτη 2012, να γίνονται αυτά. Που ζούσαν; Στον μεσαίωνα;
«Καλά.... για ένα one night stand, την αρραβωνιάστηκες;;;;».
«Εεεε.... δεν είναι μόνο αυτό....... ήμουν και.... ο πρώτος της.....».
Η κανάτα πέρασε ξυστά από το δεξί αφτί του και καρφώθηκε με δύναμη στον τοίχο, σπάζοντας σε κομμάτια που σκόρπισαν σε όλη την κουζίνα.
«Ρε άτιμε; Πόσο μικρή είναι;;;;».
«Εεε..... όχι μικρή, δηλαδή...... ενήλικη....... δηλαδή... δεκαοχτώ.....».
« Άι στο διάολο, ηλίθιε! Φεύγω!!!! Κάθομαι και ασχολούμαι μαζί σου...Για ένα πράγμα λυπάμαι μόνο..... Που δεν σε είχα καταλάβει νωρίτερα.... Έχασα δύο χρόνια από την ζωή μου..... για τα μούτρα σου....».
Του γύρισε την πλάτη κατευθυνόμενη προς την έξοδο, όταν ο Τότας την πρόλαβε, έπιασε το μπράτσο της και τη γύρισε για να τον κοιτάξει.
«Σε παρακαλώ! Μην με σταυρώνεις! Έκανα ένα λάθος, που το πληρώνω ακριβά. Μόνο εσένα αγαπάω και θέλω. Θα χωρίσω μαζί της, αλλά χρειάζομαι λίγο χρόνο. Ήδη έχω ξεκινήσει..... να της δείχνω ότι δεν την θέλω, αλλά μου κάνει την Κινέζα..... Έχει καταλάβει, είμαι σίγουρος...... Σε παρακαλώ!!!! Θα πεθάνω χωρίς εσένα....... Δεν έχει νόημα η ζωή χωρίς εσένα.......».
Η Ρόζα δεν έλεγε τίποτα. Τον αγαπούσε. Ακόμη κι αυτό που της είχε κάνει, δεν ήταν ικανό να την κάνει να τον μισήσει.
«Είναι δυνατόν;», σκέφτηκε.
«Δεν ξέρω.... Όταν αποφασίσεις στα σίγουρα τι θέλεις..... ξέρεις που θα με βρεις...... », απαγκιστρώθηκε από τη λαβή του και έφυγε από το σπίτι του, αφήνοντάς τον μόνο να την κοιτά, καθώς χάνονταν από το οπτικό του πεδίο.

18 σχόλια:

  1. Πολύ καλό, σαν το πρώτο, ίσως και λίγο καλύτερο. Μου αρέσει ΠΟΛΥ το στυλ αφήγησης. Καθόλου γλυκανάλατο, λίγο αντρικό, λίγο "μάγγικο", με σωστές δόσεις χιούμορ στα σωστά σημεία.
    Για ένα διήγημα σαν κι αυτό αυτό το στυλ γραφής ταιριάζει, προφανώς σε άλλα κείμενα ταιριάζουν πιό γυναικεία στυλ γραφής - και μου αρέσουν ! - όχι όμως εδώ.

    Μία παρατήρηση : Η πολύ αγριεμένη Ρόζα ημέρεψε πολύ απότομα. Μπορούσε να φύγει χωρίς να του δείξει ότι έχει αρχίσει να κάμπτεται. Για το γούστο μου μιλώ.
    Έτσι κι αλλιώς λεπτομέρεια, μια χαρά είναι !!

    Προχώρα το !! ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Gip,
    η πολύ αγριεμένη Ρόζα έχει δύο αδυναμίες. Η μια είναι ότι είναι ερωτευμένη και η άλλη είναι το ίδιο το αντικείμενο του έρωτά της, ο Τότας. Θα ήθελα κι εγώ να φύγει, αλλά οι Ελληνίδα γυναίκα, δεν πέφτει χωρίς να δώσει μάχη. Και η Ρόζα θα παλέψει για το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι αυτό. Δεν είναι κάμψη..... είναι προσωρινή υποχώρηση!!!!!! Μια μάχη έχασε, όχι τον πόλεμο.....
    Χαίρομαι που σου αρέσει!!!! Σε ευχαριστώ για την παρατήρηση!!!! Να είσαι καλά και καλό Σαββατοκύριακο!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το διάβασα ολόκληρο.. πάντα θέλω να το διαβάζω όταν γράφεις ΤΕΛΟΣ ..μα δεν άντεξα!

    Σου έχω πει πολλές φορές πόσο μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής σου και οι πλοκές σου δοσμένες με ξεχωριστό ύφος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιαγιά Αντιγόνη,
      σε ευχαριστώ πολύ!!!! Το εκτιμώ πάρα πολύ που σου αρέσουν οι ιστορίες μου!!!!
      Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα!!!!!

      Διαγραφή
  4. Διάβασα το α και β μέρος μαζί. Είχα καιρό να μπω. Τι να σου πω! Μου θυμίζεις σκάλα που ανεβαίνει κανείς ψηλά για να αγναντέψει μακριά και καθαρά. Κάθε σου κείμενο είναι σκαλιά καλύτερο από προηγούμενο. Η ικανότητά σου να φτιάχνεις ζωντανούς χαρακτήρες αλλά και τους στήνεις σε πραγματικό περιβάλον γίνεται με το καιρό και μεγαλύτερη. Εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από το ότι κάθε φορά και ανάλογα με το πρόσωπο δίνεις και διαφορετικό τρόπο εκφοράς του λόγου. Ξέρεις να "μιλάς" και ανδρικά και γυναικεία και ουδέτερα. Δεν σου ξεφεύγουν οι λεπτομέρειες.
    Να σου πω ότι το απόλαυσα; Λίγο είναι! Θα περιμένω την συνέχεια.
    Συμφωνώ απολύτως και με την Γιαγιά Αντιγόνη που την καλημερίζω με την ευκαιρία!

    Υ.Γ Μην με παρεξηγείς αν δεν με βλέπεις συχνά όπως πρίν. Θα επιστρέψω στην "ρουτίνα" μου σύντομα...ελπίζω!
    Καλή σου μέρα Σταυρούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστόφορε.
      καλώς ήρθες!!!! Πολύ χαίρομαι που είσαι κοντά μας, έστω κι αν δεν μπορείς συνέχεια!!!!!
      Σε ευχαριστώ πολύ, αν και είναι πολύ λίγο αυτό για να εκφράσω τι ακριβώς νιώθω. Χωρίς τη δική σου παρότρινση και βοήθεια ίσως να μην τα κατάφερνα να γίνω λίγο καλύτερη. Αυτό το χρωστάω σε σένα και τους υπόλοιπους που κάνετε τον κόπο και ασχολείστε μαζί μου. Οι χαρακτήρες είναι εμπνευσμένοι από την καθημερινότητά μου, απλά εγώ τους βάζω σε διάφορες περιπέτειες. Τώρα αν καταφέρνω να αποδίδω λίγο και τον τρόπο που μιλούν και συμπεριφέρονται, ίσως να φταίει ότι είμαι παρατηρητική. Όταν συναντώ ανθρώπους προσπαθώ να καταλάβω τον χαρακτήρα τους και το είδος τους από τα λόγια και τις πράξεις τους. Από τον τρόπο που κινούνται στο χώρο..... Πάντα ήμουν τέτοιος άνθρωπος. Δεν αφήνω καρφίτσα να πέσει κάτω, χωρίς να αναλύσω το γιατί...... αν και αυτό καμιά φορά καταντά ψυχοφθόρο.....
      Έτσι κάνω τις ιστορίες μου.
      Να είσαι καλά!!!!! Καλή εβδομάδα και καλή επάνοδο!!!!!

      Διαγραφή
  5. Κάπως έτσι την είχα φανταστεί τη β΄ σκηνή !
    ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ,
      πολύ χαίρομαι που βρισκόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος!!!!!
      Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  6. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΣΚΟΥΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΟΥΜΠΑ!!!!
    ΜΩΡΕ ΘΑ ΤΟΝ ΤΟΥΜΠΑΡΕΙ Η ΡΟΖΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ!!!!
    ΡΙΧΤΟΥ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!!!!!!!Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ; ΧΑ ΧΑ ΧΑ!ΠΟΣΟΙ ΘΑ ΤΟΝ ΒΑΡΑΝΕ ΔΕΝ ΞΕΡΩ....
    ΦΙΛΑΚΙΑ!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έφη μου,
      δεν ξέρω αν θα φάει ξύλο ή όχι, ένα γερό τράκο του χρειάζεται όμως και να δω ποιος θα του το δώσει....... Δεν αποφάσισα ακόμη!!!!!
      Φιλάκια πολλά πολλά και καλή εβδομάδα!!!!!

      Διαγραφή
  7. Αφού έγραψαν 3 συγγραφείς πιο πάνω για την ποιότητα του γραπτού σου, τι να πω εγώ; Προσυπογράφω. Αλλά εγώ να πω και τα δικά μου.
    Για την υποχώρηση της Ρόζας συμφωνώ με τη στάση της. Είναι έξυπνη και πονηρή συνάμα. Για να δούμε που θα σε πάει αυτή η γυναίκα. Βλέπεις δεν εξαρτάται από σένα το τι θα κάνει. (Έτσι λένε όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς για τους ήρωές τους!!!!) Στον Τότα έχω δώσει και μορφή στο μυαλό μου, πραγματικό πρόσωπο που γνωρίζω. Δεν ήξερα τα πάρε δώσε του με γυναίκες, άλλα πάρε δώσε ξέρω και εγώ και πολύς κόσμος (καμιά φορά κάνεις και κακές γνωριμίες ή εξελίσσονται σε κακές). Ο δικός σου δεν ξέρω ακόμη τι άτομο είναι αλλά θα έλεγα ότι άρχισε να σέρνετε εκεί που δεν το περιμένεις. Για να δούμε με αυτές τις συνέχειες. Μου θυμίζει τις δόσεις του δανείου. Περιμένεις με αγωνία την επόμενη!!!!
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. marimar,
    σε ευχαριστώ πολύ!!!! Εσείς με βοηθάτε για να μπορώ εγώ να γράφω ότι γράφω, με τις παρατηρήσεις σας και την βοήθεια που μου προσφέρετε!!! Αυτό δεν το ξεχνάω!!!!
    Πάντως να ξέρεις ότι η Ρόζα όντως θα κινηθεί, κάτω από το δικό της πρίσμα...... το οποίο προς στιγμήν δεν ξέρω ποιο είναι....
    Όσο για τον τυπάκο...... ελπίζω κάποιος να του δώσει ένα καλό μάθημα!!!!
    Να είσαι καλά!!!!! Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα!!!! Φιλιά πολλά πολλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. stavroula..einai katapliktiko,einai uperoo exei polu xioumor..einai teleio!!!
    kai se parakalw para polu,grapse to epomeno episodio mhn mas krtas se agwnia..
    kalo vradi apo DRAMA...
    pao na peksw UNO.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωνσταντίνε μου,
      σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!! Χαίρομαι που σου άρεσε. Σε λίγες μέρες θα ανέβει και η συνέχεια, μην αγχώνεσαι!
      Πρόσεχε στο ούνο ο Στάθης κλέβει......
      Φιλιά κι από μένα!!!!!

      Διαγραφή
  10. bravo sou geitonissa! na eisai kala kai na exeis pada tetoia ebneusi!! maresei i amesotita sou poli poli! kai ego sas etoimazo nea istoria tora pou teleiose i proti! ameee! polla filia kai kali sou evdomada!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Leviathan,
      σε ευχαριστώ, γείτονα και ανταποδίδω την ευχή σε σένα!!!!! Περιμένω με αγωνία να δω τι θα γράψεις!!!!! Τα φιλιά μου και την αγάπη μου από την παγωμένη Δράμα!!!!

      Διαγραφή
  11. Ελα Σταυρούλα μου και'γω είπα να και μια γυναίκα να κάνει αυτά που εγώ δεν μπορώ να τ'ανοίξει το κεφάλι και να τον στείλει στα τσακίδια!
    Αλλά μου την γύρισες πολύ στο γυναικείο και βλέπω να την πατάει χειρότερα και απο γάτα του Σιάμ!

    Ανυπομονώ για την συνέχεια!

    Φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Zoyzoy,
      μου μην μου στεγαγωριέσαι..... Θα βρει τον μάστορά του ο κύριος.... Ελπίζω, δηλαδή.....
      Δεν λέω άλλα..... θα χαλάσω τη ροή....
      χαχαχαχαχα!!!!!!
      Φιλάκια πολλά πολλά!!!!! Την αγάπη μου!!!!

      Διαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......