Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

The lover boy....ζ’

«Πες μου, τώρα τι συμβαίνει με σένα και τη Ρόζα!!! Τώρα! Τώρα, αλλιώς σε σπάω στο ξύλο! Με ποιο δικαίωμα;», φώναζε τόσο δυνατά, που τα πνευμόνια του άρχισαν να πονάνε.
«Σταμάτα, Χριστιανέ μου, να μιλήσουμε και μην φωνάζεις! Δεν έχω τίποτα, με την γυναίκα! Τυχαία την συνάντησα και πιάσαμε κουβέντα!», ο Νώντας προσπαθούσε να κρατήσει την ψυχραιμία του.
Που να ’ξερε ότι ο Τότας του είχε στήσει καρτέρι, έξω από το σπίτι; Μόλις γύρισε από την πόλη, έβαλε το αυτοκίνητο στο γκαράζ.  Πριν καλά καλά βγει από εκεί, τον πλησίασε ο Τότας απειλητικά φωνάζοντάς του.
«Εμένα άλλα μου είπαν.....», πριν προλάβει να τελειώσει την φράση του, ο Νώντας τον διέκοψε.
«Φτάνει, ρε, εξυπνάκια που θες να βγεις κι από πάνω. Πάμε μέσα στο σπίτι, να μιλήσουμε σαν άντρες. Οι γυναικούλες τσακώνονται στις ρούγες, ηλίθιε!». 
Ο Τότας κοκκίνισε από θυμό, αλλά ο Νώντας είχε δίκιο. Αν μαθαίνονταν στο χωριό για την Ρόζα, την είχε άσχημα. Θα μάθαινε και η Δήμητρα και θα γίνονταν χαμός. Δεν θα ήξερε από που να τα συμμαζέψει.
Μπήκαν μαζί μέσα στο σπίτι και ο Νώντας άναψε τα φώτα. Κατευθύνθηκαν στο σαλόνι. Κανένας από τους δυο τους δεν κάθισε.
Ο Τότας, όντας ανυπόμονος και εκνευρισμένος, ρίχτηκε πάλι στον Νώντα, φραστικά.
«Αυτό που έκανες δεν ξεπλένεται με τίποτα! Τι δουλειά είχες στο ξενοδοχείο μαζί της; Η Ρόζα ανήκει σε μένα!».
«Τι σου ανήκει, βρε παλιάνθρωπε, που τόσα χρόνια όλοι, κάνουμε τα στραβά μάτια, στις βλακείες που κάνεις; Μέχρι τώρα δεν ανακατεύτηκα, γιατί δεν μ’ ένοιαζε για τις γυναίκες που άφηνες πίσω πληγωμένες. Εσύ ήσουν ο φίλος μου και κοίταγα πάντα, να σε δικαιολογώ. Το ίδιο προσπάθησα να κάνω και με την Ρόζα, αλλά όταν είδα πόσο βαθιά σημάδια έχεις αφήσει στην ψυχή της, το ξανά σκέφτηκα!».
«Να μη σε νοιάζει! Είναι δική μου υπόθεση και δεν θα σου επιτρέψω.....».
«Συγγνώμη που το λέω στα μούτρα σου, αλλά η απόφαση ανήκει στη Ρόζα και μόνο. Ήδη έχει καταλάβει τι λαμόγιο είσαι..... και το σκέφτεται σοβαρά, αν θα γυρίσει πίσω ή όχι.».
«Αποκλείεται!!!!!!! Σε προειδοποιώ! Αν την πλησιάσεις έστω και στα δέκα μέτρα, σε καθάρισα!».
Ο Νώντας, το κοίταξε από πάνω ως κάτω, σαν να τον έβλεπε για πρώτη φορά. Αυτός ήταν ο Γιάννης, που έκαναν παρέα από το δημοτικό; Τι ήταν αυτό που ανακάλυψε τώρα και τον έκανε να νιώθει, ταυτόχρονα, απέχθεια και λύπη γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Κούνησε το κεφάλι του και θυμήθηκε τι είχε δει νωρίτερα. Μάλλον τον λυπόταν περισσότερο, παρά τον μισούσε. Οι επόμενες λέξεις βγήκαν από το στόμα του, χωρίς να το καταλάβει και την ίδια στιγμή τις μετάνιωσε, αλλά ήταν πολύ αργά, για να τις πάρει πίσω.
«Κι αυτόν που πλησιάζει την Δήμητρα, σε λιγότερο από λίγα χιλιοστά, τι θα τον κάνεις;».
«Τι είπες, ρε;», ο Τότας έβαλε το χέρι στο στέρνο του Νώντα, έπιασε το πουλόβερ με δύναμη κι έσπρωξε το σαγόνι του ψηλά, κάνοντάς τον να κοιτάξει το ταβάνι για λίγο. Αστραπιαία, έβαλε το δικό του χέρι στον πήχη του χεριού που τον έσφιγγε και το ξεκόλλησε από πάνω του, βίαια. Τα μαύρα μάτια του σκοτείνιασαν και κοίταξαν τον Τότα απειλητικά.
«Μην το ξανά κάνεις αυτό!», είπε μέσα από τα δόντια του.
Ο Τότας πισωπάτησε και ο θυμός του εξατμίστηκε. Ο Νώντας υπερτερούσε σε ύψος και σε δύναμη. Κανείς δεν μπορούσε να τον αμφισβητήσει. Ήταν σε όλους γνωστό ότι, ο Νώντας μπορούσε να τα βάλει με δέκα και να την γλιτώσει, μόνο, με μερικές αμυχές. 
«Φύγε από το σπίτι μου! Δεν αξίζεις ούτε στο ελάχιστο  τη Ρόζα, αλλά δεν αξίζεις ούτε την δική μου φιλία πια. Από ’δω και πέρα, είσαι μόνος σου.».
Ο Τότας έσκυψε το κεφάλι του και βγήκε στον παγωμένο αέρα. Είχε πάει με τα πόδια ως εκεί, βγαίνοντας από την πίσω πόρτα του σπιτιού του, για να μην τον δει η κυρά Μαρία. Κατευθύνθηκε προς το μπαρ, με το κεφάλι ακόμη σκυφτό και γεμάτο από τις τελευταίες κουβέντες του Νώντα. 


Ο Χάρης, ανακάτεψε τα ξύλα στο τζάκι που είχαν ανάψει πριν από μερικές ώρες μαζί με την Δήμητρα και έριξε μέσα μερικά κούτσουρα, για να δυναμώσει τη φωτιά. Η ζεστασιά της άρχισε να απλώνεται, σε όλο το χώρο. Η Δήμητρα πλησίασε και αγκάλιασε τον Χάρη από πίσω, ακουμπώντας το κεφάλι της στην πλάτη του. 
«Ότι και να γίνει, να ξέρεις ότι μόνο εσένα αγαπώ και θέλω.», του είπε.
Ο Χάρης άνοιξε τα χέρια της και την έφερε μπροστά του. Έβαλε το κεφάλι της ανάμεσα στις παλάμες του και την ανάγκασε να τον κοιτάξει στα μάτια.
«Τι εννοείς; Δεν καταλαβαίνω.»
«Τίποτα δεν εννοώ.... Απλά, θέλω να το ξέρεις.».
«Πες μου! Και νωρίτερα στην καφετέρια δεν ήθελες να μου πεις και άλλαξες κουβέντα.».
«Μην δίνεις σημασία...... Απλά, νιώθω ανασφάλεια. Αυτό μόνο.».
«Ανασφάλεια με μένα; Γιατί; Δεν σου έχω αποδείξει, πόσο πολύ σε θέλω;». 
Και για να επιβεβαιώσει τα λόγια του, τη φίλησε δυνατά στο στόμα, με όλο το πάθος των νεανικών του χρόνων. Εκείνη ανταποκρίθηκε με θέρμη και σε λίγα λεπτά, βρέθηκαν ξανά στο σημείο από ’που είχαν ξεκινήσει.
Το καταφύγιο βρίσκονταν στις παρυφές του βουνού, ανάμεσα στα πρώτα δέντρα του μεγάλου δάσους, που εξαπλώνονταν σε όλη την πλαγιά, σχεδόν, ως την κορυφή. Η νύχτα ήταν ανέφελη και σκοτεινή, με αποτέλεσμα το κρύο να είναι πιο τσουχτερό. Η Δήμητρα, εξουθενωμένη, αγκάλιασε πιο σφιχτά τον Χάρη κι έκλεισε τα μάτια της. Εκεί, στο κρεβάτι δίπλα από το τζάκι, ήρθε ο Μορφέας και τους τύλιξε στα πέπλα του, ταξιδεύοντάς τους στον κόσμο των ονείρων. Χωρίς να το καταλάβουν, η φωτιά, άρχισε να σβήνει.


Ο Τότας το μετάνιωσε. Έκανε μεταβολή και πήγε στο σπίτι του. Ανέβηκε στο φορτηγάκι και κατευθύνθηκε προς το βουνό. Κάθε φορά που τον προβλημάτιζε κάτι, ανέβαινε ως το τελευταίο καταφύγιο κι εκεί, ανάμεσα στα δέντρα, μέσα στην ησυχία, ξεκαθάριζαν οι σκέψεις του. Κάποτε έκανε μια εβδομάδα να κατέβει από εκεί πάνω, με αποτέλεσμα να τον ψάχνουν οι χωριανοί του, μαζί με τους δασάρχες. Απόψε, όμως, δεν μπορούσε να πάει τόσο ψηλά. Τα χιόνια είχαν κλείσει σίγουρα τον δρόμο, αλλά δεν τον πείραζε. Το πρώτο καταφύγιο ήταν μια χαρά. Με τέτοιο καιρό, ποιος θα ανέβαινε σε τόσο αφιλόξενο μέρος;
Μισή ώρα μετά, έφτασε στον προορισμό του. Μέσα στο σκοτάδι, δεν πρόσεξε το άλλο αυτοκίνητο που βρίσκονταν πίσω δεξιά, γιατί οι σκιές, το έκρυβαν από την κοινή θέα. Έσβησε την μηχανή, πήρε τον φακό στα χέρια του, τον άναψε, κατέβηκε και άγγιξε το πόμολο της πόρτας. Έπιασε το αφτί του μερικά ψιθυρίσματα και περίεργους θορύβους, αλλά τα απέδωσε στο δάσος. Δεν κατάλαβε ότι, έρχονταν μέσα από την καλύβα. Καθώς άνοιξε την πόρτα και πρότεινε τον φακό μπροστά για να βλέπει, αντίκρισε ένα μισόγυμνο άντρα να τον κοιτά, με τα χέρια ανοιχτά, σαν να έκρυβε κάτι από πίσω του. Αυτό το κάτι, έβγαλε το κεφάλι του στο πλάι και ο Τότας, κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό.
«Δήμητρα;;;;;;;;».
«Γιάννη;;;;;».
«Τι έγινε ρε παιδιά; Γνωρίζεστε;», ο Χάρης κατέβασε τα χέρια του και έκανε πιο ’κει, αποκαλύπτοντας μια Δήμητρα, η οποία είχε μόλις προλάβει να βάλει,  το σλιπ και την μπλούζα της.

20 σχόλια:

  1. Ο Χαμός !!
    Κοίτα τώρα που το έκοψε !!
    Ψυχική οδύνη !!
    Πολύ καλό ! Κι άλλο ! Κι άλλο !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΧΑ ΧΑ ΧΑ! ΔΙΠΛΟ ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ!!!!!!
    ΚΑΛΑ ΒΡΕ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΣΑΙ!!!!!!!
    ΑΧ ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ...ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ...ΠΑΣΧΑ...ΚΑΛΕ ΣΚΕΤΗ ΚΡΥΟΓΟΝΙΚΗ ΣΟΥ ΛΕΩ...ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΓΙΝΑΜΕ...ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΠΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ....ΧΑ ΧΑ ΧΑ!!!!!!!!
    ΦΙΛΑΚΙΑ!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πάλι τα καταφύγια τα έμαθα τώρα, τα τελευταία λίγα χρόνια..... Όντως έχει πολύ κρύο εκεί πάνω. Είναι όμορφα όμως!
      Όσο για τον κύριο Τότα, τον έφτιαξα όπως υποσχέθηκα..... Του άξιζε και με το παραπάνω!!!! Α, και δεν τελείωσε ακόμα!
      Φιλιά πολλά πολλά!!!!

      Διαγραφή
  3. Αχ βρε Σταυρούλα...τι μας κάνεις..πάντα μας το κόβεις στο καλύτερο...τώρα περιμένω με αγωνία το επόμενο..φιλιά πολλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eva Z.,
      σε ευχαριστώ πολύ, πατριώτισσα! Χαίρομαι που σου αρέσει!!!!!
      Να είσαι καλά!!!! Καλό Σαββατοκύριακο!!!!

      Διαγραφή
  4. Μπορεί να με απογοήτευσες με την περιγραφή της διαδρομής Αθήνα - Δράμα - Αθήνα (εγώ φταίω, τι το'θελα να ρωτήσω;) αλλά αποζημιώθηκα από το αποψινό. Άσε που χάρηκα, επειδή ξεμπροστιάστηκε η άλλη και πιάστηκε στα πράσα, μόνο με ένα βρακί!
    Αναμένω τη συνέχεια, όπως πάντα.
    Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. dimiscon,
      δεν είχα σκοπό να σε απογοητεύσω για να μην έρθεις στην Δράμα. Αυθημερόν είναι το δύσκολο, γιατί είναι μακριά. Να έρθεις με την ησυχία σου, να απολαύσεις την διαδρομή και να μείνεις μερικές μέρες να την γνωρίσεις. Αυτό εννοούσα!
      Της άξιζε νομίζω, όπως άξιζε και στον Τότα, έτσι;;;;
      Σε ευχαριστώ πολύ!!!! Καλό Σαββατοκύριακο!!!!

      Διαγραφή
  5. Τελικά είναι να μην βάλεις κάποιον στο μάτι (Τότας),
    γίνεσαι αδίστακτη!!χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καπετάνιε,
      με κατάλαβες έτσι; Είμαι, είμαι και θα γίνω και χειρότερη....... χαχαχαχα!!!!!!
      Καλό Σαββατοκύριακο, παιδιά!!!! Καλά να περνάτε!!!!

      Διαγραφή
  6. Ε! Λοιπόν κορυφώνεις με μαστοριά το δράμα.
    Η σκηνή των δύο φίλων που τσακώνονται λιτή και εξαιρετικά αληθινή. Τώρα; Τι θα γίνει τώρα;
    Εμένα μου αρέσει που μας βασανίζεις με τις συνέχειες. Είμαι μαζοχιστής φαίνεται. χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστόφορε,
      τώρα θα αρχίσουν οι ανατροπές......
      Να σου πω την αλήθεια, δεν είχα κανένα σκοπό να σας βασανίσω, αλλά μου άρεσε που το κάνετε εσύ και ο Gip και είπα να το υιοθετήσω.....
      Σε ευχαριστώ πολύ!!!! Καλό Σαββατοκύριακο! Φιλιά στα εγγόνια!!!!

      Διαγραφή
  7. roula
    kita ti skeftika o nvntas na einai se erwtikh sinevresi mazi me tn roza k na ts piasi o totas,kai na plakothoun sto ksilo tha einai para polu wreo
    !!!
    kalo vradh apo drama,kai kalo savvatokiriako edw xiozizei!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!11 :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, Κωνσταντίνε, θα σκεφτώ πολύ την πρότασή σου.....
      Σε ευχαριστώ για την βοήθεια και για το ότι σου άρεσε!!!! Φιλιά από την Δράμα που δεν χιόνισε!!!!!!! Τα λέμε!!!!

      Διαγραφή
  9. Οχι και άλλη τζόντα δεν θα την αντέξω:))

    Καλά για μια σε παίρνει δεν πιστεύω να βάλεις και άλλη στο έργο!
    Στο καλύτερο το'κοψες πάω να συνεχίσω

    φιλιάααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Zoyzoy,
    δεν σου υπόσχομαι τίποτα...... χαχαχαχαχα!!!!!
    Τώρα να σου πω, έχεις κι εσύ τα δίκια σου.... μας πηδάνε που μας πηδάνε με όλα αυτά που γίνονται...... η τσόντα με συναίσθημα μας έλειπε......
    Φιλιά και από μένα!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ωωωωω! Ουδέν κρυπτόν υπο τον ήλιον. Πόσο μάλλον σε ένα κοινόχρηστο καταφύγιο!!!!!

    Ο Τότας έχει μεγάλη αναίδεια. Ζητά τα ρέστα, λόγω του θιγμένου αντρισμού του. Και τι ωραία που το παρουσιάζεις!

    Πάω για τη συνέχεια.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. έκανα ένα λάθος. Κάπου άφησα ένα σχόλιο που ήταν για εδώ. Εσύ θα το βρείς. Τα κάνω κατι τέτοια, η αφηρημένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......