Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

The lover boy....η’

Η Ρόζα άνοιξε την βαλίτσα κι έβγαλε όλα τα ρούχα έξω. Πάνω στην απελπισία της, δεν ήταν σίγουρη, αν αυτά που κουβάλησε μαζί της, ήταν αυτά που έπρεπε. Όπως τα τακτοποιούσε ξανά μέσα, στα χέρια της έπεσε ένα σετ εσώρουχα. Το είχε αγοράσει μερικές μέρες πριν μάθει τα μαντάτα, για ’κείνον, να του κάνει έκπληξη. Της ήρθε η επιθυμία να το σκίσει και να το πετάξει, αλλά τελικά δεν το ’κανε.
Κρατώντας το ακόμη στα χέρια της, άφησε τη δουλειά της στη μέση και κάθισε στο κρεβάτι. Δάκρυα εμφανίστηκαν στις άκρες των ματιών της, αλλά τα συγκράτησε. Δεν ήθελε να κλάψει. Δεν άξιζε τον κόπο. Το να κάθετε και να κλαίει την μοίρα της, δεν ταίριαζε στον χαρακτήρα της. Ήταν μια γυναίκα που δεν χρειάζονταν, έναν άντρα σαν κι αυτόν. Τώρα που έπεσαν οι μάσκες και κατάλαβε με τι άνθρωπο είχε να κάνει, έπρεπε να πάρει την σωστή απόφαση. Και η μόνη σωστή απόφαση ήταν, να τον χωρίσει. 
Η αξιοπρέπειά της, δεν την άφηνε ούτε να σκεφτεί το ενδεχόμενο ότι, υπήρχε ξανά περίπτωση να την αγγίξει. Τον σιχαίνονταν. Όταν εκείνο το απόγευμα τον είδε, μετά από τόσο καιρό, η καρδιά της κόντεψε να την προδώσει. Ήθελε να πέσει στην αγκαλιά του, να κλείσει τα μάτια και να παραδοθεί  άνευ όρων, όμως την στιγμή που άνοιξε το στόμα του και παραδέχθηκε τι είχε κάνει, της ήρθε η επιθυμία να τον ξεσκίσει με τα ίδια της τα χέρια. Ούτε αυτό του άξιζε. Εξάλλου, δεν της άρεσαν οι μελοδραματισμοί. Ας πήγαινε με όποια ήθελε. Σκασίλα της. Ας πήγαινε με όλες τις γυναίκες του κόσμου. Αυτή τη γυναίκα όμως, δεν θα την ξανά είχε Ποτέ πια.  Θα άνοιγε τα φτερά της και θα πέταγε για αλλού. Δεν τέλειωνε η ζωή με ένα χωρισμό. 
Σηκώθηκε, πέταξε το σετ πάνω στο κρεβάτι και μπήκε στο μπάνιο. Γέμισε την μπανιέρα με ζεστό νερό και αφρόλουτρο κι έμεινε εκεί, μέχρι που το νερό κρύωσε. Τυλίχτηκε σε μια πετσέτα, στέγνωσε τα μαλλιά της και βγήκε στο δωμάτιο. Τα μάτια της έπεσαν πάλι στα εσώρουχα. 
«Φέρ’ τα ’δω! Θα τα βάλω! Γιατί όχι; Καινούρια εσώρουχα, καινούρια ζωή!», είπε στον εαυτό της.
Τα έβαλε και θαύμασε το είδωλό της στον καθρέφτη. Η δανδέλα αγκάλιαζε απαλά το σώμα της και για πρώτη φορά μετά από πολλές μέρες, ένιωσε όμορφα. Μπορεί να της έλειπαν μερικοί πόντοι σε ύψος, αλλά με το σώμα της, πάντα, ένιωθε άνετα. Δεν ήταν αδύνατη. Για το ύψος της, τα κιλά της ήταν αυτά που έπρεπε. Κι αν έκρινε, από τις ματιές που τις έριχναν οι άντρες στο δρόμο, μάλλον ήταν ακόμη επιθυμητή. 
Από τα ρούχα που είχε μέσα κι έξω από τη βαλίτσα, διάλεξε ένα μαύρο παντελόνι που την κολάκευε στα σωστά σημεία, ένα πουλόβερ στο χρώμα της φωτιάς, έβαλε τις μπότες, το παλτό της και βγήκε από το ξενοδοχείο.
Χιόνιζε. Σήκωσε το κεφάλι της, αφήνοντας τις νιφάδες να χαϊδέψουν το πρόσωπό της και χαμογέλασε. Μια νέα αρχή ξεκίναγε. Έπρεπε να είναι αισιόδοξη. Κατηφόρισε το δρόμο. Ήταν ήσυχα. Όλα ήταν κάτασπρα. Η μόνη παραφωνία στο τοπίο ήταν οι καπνοδόχοι των σπιτιών που κάπνιζαν χαλώντας τη γαλήνη του άσπρου, σπιλώνοντάς το αλύπητα. 
«Άσπρο, το χρώμα της αγνότητας, που λερώνεται τόσο εύκολα. Όσο κι αν προσπαθήσεις μετά να το καθαρίσεις ή σημάδι θα μείνει ή θα γαριάσει.» Έδιωξε αυτές τις σκέψεις από το μυαλό της. 
Δεν ήθελε να χαλάσει την γαλήνη και την ηρεμία του τοπίου που γέμιζε την ψυχή της με αγαλλίαση, αλλά ο Θεός είχε άλλο τρόπο για να τα χαλάσει όλα. Χωρίς να το καταλάβει, πάτησε σε ένα σημείο στο πεζοδρόμιο που ήταν παγωμένο και βρέθηκε φαρδιά πλατιά, στο παγωμένο χιόνι.




Ο Νώντας είχε να καπνίσει πάνω από τρία χρόνια. Αυτό, ήταν το τελευταίο τσιγάρο, από το πακέτο που είχε στο κάτω συρτάρι του γραφείου του, που δεν χρησιμοποιούσε συχνά. Καθώς κάπνιζε, κοίταζε έξω από το παράθυρο και σκέφτονταν τι είχε προηγηθεί, το προηγούμενο απόγευμα με τον Τότα. Από εκείνη την ώρα και μετά δεν σκέφτονταν τίποτα άλλο. Δεν είχε κοιμηθεί σχεδόν καθόλου. Γι’ αυτό τα κάπνισε όλα. Ήξερε ότι φέρθηκε πολύ σκληρά. Οι ανοχές του είχαν τελειώσει, όμως. Φίλος, ξε φίλος, κάποιος έπρεπε μια μέρα να τον βάλει στη θέση του. Αυτό που τον πείραξε περισσότερο, δεν ήταν το τι είχε κάνει στην Ρόζα, το ’χε ξανά κάνει και με άλλες. Αυτό, που πραγματικά τον έβγαλε από τα ρούχα του ήταν, η κατηγόρια. Τόσα χρόνια, ούτε μια φορά δεν του ’χε δώσει το δικαίωμα. Άσε που ο δικός του σταυρός ήταν βαρύτερος. Ακόμη, κατά κάποιο τρόπο, πενθούσε την Ναταλία κι ας είχαν περάσει πέντε χρόνια. Έκανε μερικές περιστασιακές σχέσεις μετά τον χαμό της, καμία, όμως, δεν είχε αίσιο τέλος. Κρατούσε απόσταση. Φοβόταν την απώλεια. Δεν  άντεχε άλλο χωρισμό. Καθώς σκέφτονταν όλα αυτά, την είδε.
«Μα καλά....Τι κάνει αυτή έξω με τέτοιο καιρό;», σκέφτηκε.
Την μια στιγμή την έβλεπε, την άλλη την έχασε από το οπτικό του πεδίο. Χάθηκε μπροστά, από τον χιονισμένο φράχτη της αυλής του. 
Βγήκε προσεκτικά από το σπίτι και πήγε κοντά της. Τη βρήκε καθισμένη στο παγωμένο πεζοδρόμιο να βρίζει. Κράταγε τον αριστερό γοφό της, ενώ οι λέξεις έβγαιναν με μανία από το στόμα της, ανακατεμένες στον αχνό της ανάσας της. Σήκωσε το κεφάλι της και τον είδε. 
«Είσαι καλά; Χτύπησες;», την ρώτησε και την έπιασε από τα χέρια, για να τη σηκώσει.
«Λίγο.... Αχ.... Εδώ στον γοφό...... Περίμενε..... Δεν μπορώ να σηκωθώ.....». Το πρόσωπό της είχε κοκκινίσει από τον πόνο και το κρύο. 
«Έλα, σιγά σιγά, προσπάθησε. Δώσε δύναμη στο άλλο πόδι που δεν σε πονάει..... Μη φοβάσαι.... Σε κρατάω.....».
Εκείνη, ακολούθησε τις συμβουλές του και προσπάθησε να σηκωθεί όρθια. Μόλις τα κατάφερε, χωρίς να τον αφήσει, έκανε ένα βήμα μπροστά, ξανά γλίστρησε και έπεσε στην αγκαλιά του. Στα ρουθούνια του Νώντα, ήρθε η μυρωδιά από πικραμύγδαλο. Έκλεισε για ένα δευτερόλεπτο τα μάτια του κι ένιωσε το άρωμα να φτάνει ως τα τρίσβαθα της ψυχής του. Μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, κατάφερε να αιχμαλωτίσει την καρδιά του. Την ίδια στιγμή, ένα αίσθημα  προστασίας βγήκε στην επιφάνεια, κάνοντάς τον να νιώθει υπεύθυνος, για ότι θα της συνέβαινε από εκεί και μετά.
Την πήγε προσεκτικά στο σπίτι, την οδήγησε στο σαλόνι και την έβαλε να καθίσει στον καναπέ. 
«Περίμενε εδώ!», την πρόσταξε και χάθηκε στα μέσα δωμάτια. 
Η Ρόζα κοίταξε τριγύρω. Δίπλα στο μεγάλο παράθυρο βρίσκονταν ένα γραφείο και πίσω από αυτό μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Μπροστά της είχε ένα χαμηλό μαύρο τραπέζι. Πάνω στο τραπέζι, ήταν ένα τασάκι, γεμάτο γόπες κι ένα ποτήρι με καφέ. Απέναντι, στερεωμένη στον τοίχο, μια μεγάλη τηλεόραση και δίπλα, μερικά ράφια με διάφορα διακοσμητικά.  Αριστερά και δεξιά της είχε δύο πολυθρόνες στα ίδια χρώματα με τον καναπέ. Ο χώρος φαίνονταν τακτοποιημένος. Σίγουρα, κάποια γυναίκα είχε βάλει το χέρι της. 
«Κανένας άντρας δεν μπορεί να είναι τόσο τακτικός και καθαρός.», σκέφτηκε.  
Έβγαλε το μπουφάν της και το άφησε κοντά της. Από κάπου μέσα στο σπίτι ακούγονταν πόρτες -ντουλάπια;- να ανοίγουν και να κλείνουν. Ο γοφός της δεν πόναγε πολύ, αλλά σίγουρα μέχρι το βράδυ θα είχε μελανιά. Έγειρε το κεφάλι της και άφησε την ζεστασιά του σπιτιού να την τυλίξει. Για κάποιο παράξενο λόγο, ένιωθε ασφάλεια. Όλη η κούραση από την αϋπνία και την συναισθηματική φόρτιση ήρθε στην επιφάνεια και έκλεισε τα μάτια. Χωρίς να το καταλάβει, την πήρε ο ύπνος.

18 σχόλια:

  1. Δεν παίζω!
    Τ'αλλα πουλάκια τι έκαναν στο καταφύγιο μας άφησες πάλι στην αγωνία!
    Είσαι άπονη συγγραφέας!

    Φιλιά θαλασσινά γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Zoyzoy,
      άντε να δω τώρα πως θα τους ξεμπλέξω......
      Συγγνώμη, γλυκιά μου. Εγώ σας αγαπώ και μόνο λίγο την περιέργεια θέλω να σας εξάψω. Αν σας το δώσω με την μια..... δεν θα έχει νόημα....
      Φιλιά πολλά πολλά από την βροχερή Δράμα!!!!! Καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  2. Σαν ανοίξει τα μάτια και ο ύπνος έχει ηρεμήσει τους χτύπους της καρδιάς αναρωτιέμαι τι θα γίνει..

    Σταυρούλα μου ευχαριστώ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιαγιά Αντιγόνη,
      εγώ ευχαριστώ!!!!
      Να είσαι καλά!!!! Καλή εβδομάδα και πολλά πολλά φιλιά!!!!

      Διαγραφή
  3. Πολύ καλό ! Παίρνει στροφές όπως και στη ζωή.
    Για να δούμε... η εκδίκηση θα είναι γλυκιά για τη Ρόζα (αν εκδικηθεί τελικά)ή όχι ;
    Και γιατί βλέπω δράματα στον ορίζοντα ;
    Happy end δύσκολο, θα δούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Gip,
      θα ήθελα το τέλος να είναι λυτρωτικό. Για να δω.... θα τα καταφέρω;;;;;
      Σε ευχαριστώ πολύ!!!! Να είσαι καλά!!!! Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  4. Το διάβασα ευχάριστα ...αλλά κλαψ! Περιμένω και το υπόλοιπο... Δεν μπορώ να μην ξέρω το τέλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευ αγωνίζεσθαι,
      θα προσπαθήσω, όσο πιο σύντομα να βάλω την συνέχεια. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!!!
      Την καλησπέρα μου!!!!

      Διαγραφή
  5. Απογείωσες την αγωνία γειτόνισσα!! Να σαι καλα!!!! Πολλά φιλια και καλη Κυριακή ευχομαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Leviathan,
      λες ε;;;; Θα βάλω σύντομα συνέχεια! Φιλιά πολλά γείτονα!!!! Καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  6. Έχεις γίνει συνήθεια.... Ελπίζω να μην τελειώσει σύντομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. dimiscon,
      απ΄ότι το βλέπω.... κι εγώ πιστεύω ότι έχει ακόμη.....
      Σε ευχαριστώ πολύ και εσένα!!!! Καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  7. Θα επανέλθω! Και χάρηκα πολύ για το ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστόφορε,
      σε ευχαριστώ πολύ! Είναι η ανηψιά του άντρα μου και ήθελε πάρα πολύ να γίνει αναγνώστριά σου!

      Διαγραφή
  8. Σταυρούλα τώρα μας έδεσες χειροπόδαρα! Τι στο καλό θα γίνει όταν ξυπνήσει;
    Πολύ όμορφα την έφερες την ...συνάντηση. Επίσης μου άρεσε η σκηνή με τα εσώρουχα. Πολύ γυναικεία. Πολύ θηλυκή.
    Αναμένουμε σε αναμμένα κάρβουνα...κάνει και κρύο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστόφορε,
      θα ξυπνήσει ή θα ζήσει το όνειρο;;;; Εξαρτάται κι από τον Νώντα.......
      Ωωω, τα εσώρουχα.... Πάντα πιάνει αυτό το κόλπο στον αντρικό πληθυσμό.... Το ίδιο είπε και ο άντρας μου......χαχαχαχα!!!!
      Να είσαι καλά!!!! Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  9. Τι ωραίο που ήταν αυτό το κομμάτι; Λες να ζήσει μέσα απο το όνειρο; Ε, κάποτε θα ξυπνήσει, και μη ξεχνάμε ότι η μυρωδιά της ..... έφθασε στα κατάβαθα της ψυχής του Νώντα. Μμμμμμ, αγωνία. α, τι λέω έχω και συνέχεια. Πάααααωωωωωω!!!!

    Γειά απο εδώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. marimar,
      την πάτησε ο Νώντας χωρίς να το καταλάβει ο καημένος.......
      Τι είμαστε όμως οι γυναίκες, ε;;;;;;
      Και χωρίς να προσπαθήσουμε και πολύ....
      Τα φιλιά μου!!!!

      Διαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......