Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

The lover boy....ι’

Κοίταζε το φύλλο της ντουλάπας της, σαν να περίμενε ν’ ανοίξει από μόνο του. Δεν ήθελε να το κάνει, ήταν καιρός, όμως, να ξορκίσει τους δαίμονες που τον κατέτρεχαν. Πήρε την απόφαση, όταν θυμήθηκε την Ρόζα στον καναπέ του, βρεγμένη ως το κόκαλο. Είχε λίγη ώρα καθισμένη στο χιόνι, ως που να καταφέρει να σηκωθεί από εκεί, με αποτέλεσμα, το παντελόνι της να έχει μια μεγάλη στάμπα στο πίσω μέρος. 
Δεν είχε καιρό για καθυστερήσεις. Η κοπέλα θα άρχιζε να κρυώνει, σε λίγο. Άνοιξε την πόρτα και το άρωμα της λεβάντας τον τύλιξε. Αισθάνθηκε την Ναταλία απέναντί του, να χαμογελά. Ένας ψίθυρος χάιδεψε το αφτί του:«Είναι καιρός να πας μπροστά.....» κι έσβησε. Μπορεί να το φαντάστηκε, δεν είχε σημασία. Σημασία είχε να το κάνει. Να προχωρήσει επιτέλους, αφήνοντας το παρελθόν εκεί που άνηκε.
Βρήκε ένα χειμωνιάτικο παντελόνι της. Το μοναδικό που της ήταν κοντό και δεν το φόραγε, ελπίζοντας να κάνει στην Ρόζα. Το άρπαξε από την κρεμάστρα και πήγε στο μπάνιο για πάρει από το φαρμακείο τα παυσίπονα. Αφού τα βρήκε, κατευθύνθηκε στο σαλόνι. Στην αρχή δεν κατάλαβε, αλλά ακούγοντας την αναπνοή της και το ανεπαίσθητο ροχαλητό της, ένα χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη του. Είχε αποκοιμηθεί. Έσκυψε πάνω από το κεφάλι της. Το συνοφρύωμα είχε φύγει από το πρόσωπό της, κάνοντάς το να δείχνει γαλήνιο. Το στόμα της ήταν μισάνοιχτο. Έσκυψε κι άλλο, ανασαίνοντας βαθιά, γεμίζοντας τα πνευμόνια του με πικραμύγδαλο. Ήθελε να την φιλήσει και θα το έκανε, αν εκείνη, την ίδια στιγμή, δεν άνοιγε τα μάτια της. Τραβήχτηκε πίσω,  σαν να τον είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα. 
«Συγγνώμη..... Δεν ήξερα ότι κοιμάσαι.....», είπε ψέματα.
Η Ρόζα ανασηκώθηκε. Μια σουβλιά στον γοφό της, την ξύπνησε απότομα από την θολούρα του ύπνου.
«Αχ! Ούτε κι εγώ κατάλαβα ότι με πήρε ο ύπνος.».
Ο Νώντας της έτεινε τα παυσίπονα.
«Πάρε ένα από αυτά, για να μην πονάς.».
Η Ρόζα άπλωσε το χέρι της να πάρει το μπουκαλάκι και φευγαλέα, άγγιξε το δικό του. Τον κοίταξε με απορία, σαν να μην ήξερε τι να τα κάνει αυτά που της έδινε. Δεν ήθελε τα χάπια. Δεν ήθελε τίποτα άλλο από το να την πάρει στα χέρια του, να τη φιλήσει και να ξεχάσει όλα όσα συνέβησαν στην ζωή της μέχρι τώρα. Αυτό προσπαθούσε να χωνέψει. Αυτή ήταν η απορία της. Από που ξεχείλιζε όλο αυτό; Από την ανάγκη της να αγαπηθεί; Από την ανάγκη της να είναι η μια και μοναδική; Το ένστικτό της γνώριζε ότι, ήταν στο σωστό μέρος, με τον σωστό άντρα. Το είχε δει στα μάτια του, καθώς άνοιξε τα δικά της. Ήταν έτοιμος να τη φιλήσει, αλλά τον είχε τρομάξει.
Σηκώθηκε, αφήνοντας το μπουκαλάκι πάνω στο τραπέζι, χωρίς να το ανοίξει για να πάρει τα παυσίπονα. 
«Δεν πονάω τόσο πολύ. Άλλωστε, σχεδόν, μου πέρασε».
«Τότε, βάλε αυτό το παντελόνι.... Είσαι μούσκεμα και θα κρυολογήσεις.».
Της έδωσε το ρούχο γυρίζοντάς της την πλάτη του κι έκανε να  εξαφανιστεί στην κουζίνα, για να την αφήσει να αλλάξει.
«Τίνος είναι;», τον ρώτησε κι εκείνος σταμάτησε, χωρίς να γυρίσει. 
«Της γυναίκας μου.....», ήρθε η απάντηση σαν μαχαιριά. Κοντοστάθηκε.
«Δεν ήξερα ότι είσαι παντρεμένος....», η φωνή της έσβησε.
«Δεν είμαι πια.... Δεν ζει....».
«Συγγνώμη.... Δεν ήξερα.....».
«Δεν πειράζει..... Άλλωστε πάνε αρκετά χρόνια από τότε.....», έκανε ένα βήμα ακόμη, θέλοντας να βγει από το δωμάτιο.
«Νώντα.....».
Γύρισε και την κοίταξε. Δεν άντεχε άλλο. Ή τώρα ή ποτέ. Πήγε κοντά της, την άρπαξε και τη φίλησε με πάθος. Σταμάτησε μόνο μια στιγμή, για να πάρει μια ανάσα και την ξανά φίλησε πιο δυνατά, πιο διεκδικητικά. Εκείνη αφέθηκε στα χέρια του, νιώθοντας το πάθος να δίνει δύναμη στο κορμί της. Το κεφάλι της άρχισε να γυρνάει. Κόλλησε, το σώμα της πάνω στο δικό του. Σταμάτησε να σκέφτεται. Τίποτα δεν είχε σημασία, παρά μόνο το πάθος που τους είχε κυριεύσει.
Σαν σε όνειρο, ένιωσε τον Νώντα να την σπρώχνει απαλά.
«Ρόζα..... Ρόζα.....».
Την ξεκόλλησε από πάνω του και την κοίταξε βαθιά στα μάτια.
«Σε παρακαλώ..... πες μου.... Είσαι σίγουρη; Μετά από αυτό δεν είμαι σίγουρος, ότι θα υπάρχει γυρισμός.......».
Η Ρόζα ένιωσε, σαν να είχε φάει χαστούκι. Τον κοίταξε με την σειρά της.
«Αν είναι να το κάνεις, για να εκδικηθείς τον Τότα, ας σταματήσουμε τώρα......».
«Πιστεύεις ότι είχα, αυτόν στο μυαλό μου και..... και...... έκανα ότι έκανα μαζί σου, τώρα;» ήταν θυμωμένη, τώρα. Όχι με τον Νώντα. Με τον εαυτό της που παρασύρθηκε, χωρίς πρώτα, να ξεκαθαρίσει τα πραγματικά της συναισθήματα, απέναντί του. 
«Ξεχνάς κάτι! Δεν είμαι κανένα κοριτσάκι, που δεν ξέρει τι του γίνεται! Ξέρω πολύ καλά τι κάνω και γιατί, το κάνω!».
«Δεν ήθελα να σε προσβάλλω. Αλλά μια πληγωμένη γυναίκα..... μπορεί να αντιδράσει κατά αυτόν τον τρόπο.... κι εγώ.... δεν θέλω να είμαι δεκανίκι.....».
«Σταμάτα! Δεν είμαι ανάπηρη για να χρειάζομαι στήριγμα. Ο Τότας έκανε τις επιλογές του και είναι καιρός να κάνω κι εγώ τις δικές μου. Δεν λέω.... ίσως κάποτε να τον αγάπησα..... Με τρεις φορές τον χρόνο που τον έβλεπα, τελικά, πιο πολύ αγάπησα την ιδέα ότι τον αγαπώ, παρά τον ίδιο. Τον είχα εξιδανικεύσει.  Αν δεν γίνονταν, όλα αυτά που έγιναν, ίσως ακόμη να ζούσα μέσα στην πλάνη......». 
«Ρόζα.... ίσως να μην το καταλαβαίνεις τώρα.......».
Η Ρόζα τον έσπρωξε με δύναμη και ελευθερώθηκε από την αγκαλιά του.
«Άσ’ το..... Μην πεις τίποτα άλλο.». Άρπαξε το μπουφάν της από τον καναπέ και βγήκε από το σπίτι. Ο Νώντας δεν πρόλαβε να αντιδράσει καν. Δεν είχε την δύναμη. Το μόνο που κατάφερε ήταν να ψιθυρίσει το όνομά της και να ανοιγοκλείσει τα βλέφαρά του καθώς βρόντηξε η εξώπορτα.  Μετά κάθισε βαρύς στον καναπέ και κοίταξε το κενό.
«Τι φοβήθηκες, ρε ηλίθιε;», είπε στον εαυτό του.

17 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. dimiscon,
      είτε το πιστεύεις είτε όχι, άλλο είχα στο μυαλό μου και αλλιώς μου βγήκε.......
      Εγώ να δεις σκάσιμο χθες.....
      Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  2. Βλέπω έχουμε ακόμα θέμα με το στόρυ!
    Ωραίο χαρακτήρα έδωσες στον Νώντα ευθύς και ντόμπρος άντρας!

    Περιμένω την συνέχεια τώρα που τα'χει πάρει κρανίο η Ρόζα:))

    Καλό ΣΒκ με φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Zoyzoy,
      ο Νώντας είναι ο άντρας που αρέσει σε μένα σαν χαρακτήρας και τον κατέθεσα ακριβώς όπως τον έχω στο μυαλό μου. Χαίρομαι που έχουμε τα ίδια γούστα....
      Όσο για την Ρόζα, νομίζω ότι την έχω τη συνέχεια, μένει μόνο να κάτσω να την γράψω.
      Φιλιά πολλά πολλά και καλή εβδομάδα!!!!!

      Διαγραφή
  3. Γιατί βρε κορίτσι μου μας τσιγγλάς έτσι ; Θα το πάρει το κορίτσι ή θα έχουμε κανένα απρόοπτο ;

    Θα φάμε κουφέτα ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Gip,
      αν το έπαιρνε το κορίτσι χωρίς ενδιασμούς, νομίζω ότι δεν θα σας άρεσε και θα ήταν ο Νώντας η προέκταση του Τότα.... Αυτά πρέπει να εκτιμήσει η Ρόζα, όταν ξεθυμώσει.....
      Τι λες;
      Θα φάμε κουφέτα; Ξέρεις, νομίζω ότι τρώμε τα κουφέτα στους γάμους για να παίρνουμε αρχικά τη γλύκα και να προετοιμαζόμαστε για τις πίκρες που έρχονται.... χαχαχαχα!(Πλάκα κάνω. Είναι πολύ όμορφο να είσαι με έναν άνθρωπο μαζί και να παλεύεις παρέα μέχρι να γεράσεις κι απρίσουν τα μαλλιά σου....και όταν, με το καλό, φτάσει το πλήρωμα του χρόνου να πεις ότι με αυτόν τον άνθρωπο έζησες καλά!).
      Καλή εβδομάδα! Να είσαι καλά!!!!

      Διαγραφή
  4. Αργά.. βασανιστικά..
    Με τον τρόπο που γνωρίζεις πολύ καλά να χειρίζεσαι!

    Καλό Σ/Κ Σταυρούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιαγιά Αντιγόνη,
      τι είναι η ζωή αν όλα τα αποκτάς εύκολα; Δεν μπορείς να εκτιμήσεις ούτε την ζωή ούτε αυτό που απέκτησες!
      Σε ευχαριστώ πολύ! Την αγάπη μου και καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  5. ΑΝΤΕ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΒΟΛΕΨΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΗΡΟ!
    ΧΙ ΧΙ ΧΙ!!! Ο ΑΛΛΟΣ , Ο ΚΟΝΤΟΣ ΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙ; ΑΣΤΟ...ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ...ΚΑΤΑΛΑΒΑ!!!!!!!ΠΡΟΧΩΡΑ ΑΚΑΘΕΚΤΗ!!!!!!
    ΦΙΛΑΚΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έφη μου,
      αν υπάρχει κάτι που λατρεύω σε εσένα είναι τα σχόλιά σου!!!! Έχεις πολύ χιούμορ και αυτό με κάνει να είμαι πολύ ανυπόμονη, να δω κάθε φορά τι θα μου γράψεις!!!!!!
      Μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι με χιούμορ, γιατί είναι η χαρά της ζωής!!!!!
      Σε ευχαριστώ πολύ και να ξέρεις είμαι πολύ χαρούμενη που σε γνώρισα!!!!
      Τα φιλιά μου!!!!!

      Διαγραφή
    2. ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΗΜΕΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΩ!!!!!!!!!!
      ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ ΒΡΕ!!!!!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
  6. Μπορεί ο Νώντας να μην είχε την δύναμη να αντιδράσει, εσύ όμως Σταυρούλα έγραψες πολύ δυνατά.
    Μετέφερες με πολύ δυνατό και αριστουργηματικό τρόπο όλη την ένταση αυτής της στιγμής.
    Πραγματικά συγχαρητήρια!!
    Καλή εβδομάδα ευχόμαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καπετάνιε,
    σε ευχαριστώ πολύ! Βασικά, αλλιώς ήθελα να καταλήξει.... αλλά ο Νώντας είναι λίγο..... η Ρόζα λίγο..... και μου βγήκε όλο το κείμενο.... αλλιώς....
    χαχαχαχα!!!!
    Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα και στους δυο σας!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ το κουράζουν ο Νώντας και η Ρόζα... έτσι μου έρχεται να "μπω" μέσα στην ιστορία ...και να τους πω: ΜΗΝ το παιδεύεται άλλο! Ο χρόνος κυλάει και φεύγει...

    Σε διαβάζω πολύ ευχάριστα Σταυρούλα μου, να είσαι καλά και να περνάς καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ευ αγωνίζεσθαι,
    δεν είχα πρόθεση.....ο Νώντας, ενώ είναι έτοιμος.... φοβάται μήπως η Ρόζα δεν είναι..... αλλά θα αναθεωρήσει να είσαι σίγουρος..... σύντομα....
    Σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη! Να εισαι καλά!!!! Καλή εβδομάδα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ αυτός ο φόβος...λίγο θάρρος παραπάνω θέλει...

    καλή εβδομάδα γειτόνισσα!! υπέροχη η συνέχεια!! πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Leviathan,
    όντως έτσι είναι, καμιά φορά αυτός κρατάει πίσω και χάνεις πράγματα!
    Καλή εβδομάδα και σε σένα γείτονα, φιλιά πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......