Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Μυθιστόρημα


Η βροχή εδώ και λίγη ώρα είχε δυναμώσει. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και σκοτεινή και το νερό έπεφτε στη γη με μανία. Η Λύδια δεν είχε ανάψει τα φώτα στο σπίτι. Η ψυχή της ήταν ακριβώς σαν τον καιρό και δεν ένιωθε ασφάλεια στο φως. Ένιωθε εκτεθειμένη και ευάλωτη.
Είχε φτιάξει τον καφέ της και καθόταν στην καρέκλα δίπλα στην μπαλκονόπορτα. Κοίταγε τον ορίζοντα, αλλά το βλέμμα της ήταν κενό. Από το μυαλό της πέρναγαν διάφορες σκέψεις, που αφορούσαν τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην ζωή της.
Όταν έφυγε πριν μερικές μέρες ο Νίκος από το σπίτι, κλείνοντας την πόρτα πίσω του, ήταν σαν να έκλεισε και η πόρτα στην ψυχή της. Το ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά τον τελευταίο καιρό, αλλά ποτέ δεν φαντάστηκε ότι θα ήταν αυτό. Μα με την καλύτερή της φίλη; Με τη γυναίκα που γνωρίζονταν τόσα χρόνια; Που μοιραζόταν μαζί της τα μυστικά της, τις λύπες της, τις χαρές της; Τελικά, όπως αποδείχτηκε, ήταν περισσότερα από αυτά. Μοιραζόντουσαν και τον Νίκο. Αυτόν που η Λύδια λάτρεψε από την πρώτη στιγμή που τον κοίταξε στα μάτια και η Μαρία την κορόιδευε ότι δεν της άξιζε. Φυσικά δεν άξιζε στην ίδια, αλλά μια χαρά άξιζε για την Μαρία. Πόσο τυφλή ήταν και δεν το είχε δει;
Τώρα που το σκεφτόταν, τα σημάδια ήταν παντού. Το υποτιθέμενο μίσος του Νίκου για εκείνη. Το επικριτικό του βλέμμα για το ντύσιμό της. Ο καυστικός σχολιασμός του κάθε φορά που μάθαιναν για τις καινούριες κατακτήσεις της. Όλα φώναζαν για να ξυπνήσει από τον λήθαργο, αλλά μάταια. Μέχρι εκείνο το μεσημέρι που έπρεπε να γυρίσει στο σπίτι νωρίς, από το γραφείο, εξαιτίας εκείνου του ακατέβατου πυρετού.
Όταν άνοιξε την πόρτα και μπήκε, στην αρχή δεν κατάλαβε τίποτα. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, άκουσε περίεργους θορύβους από την κρεβατοκάμαρα. Πηγαίνοντας προς το δωμάτιο, άρχισε να καταλαβαίνει τι ήταν αυτό που άκουγε και για μια στιγμή ετοιμάστηκε να γυρίσει πίσω και να φύγει, αλλά η περιέργεια, νίκησε τελικά.

Όχι, δεν υπήρξαν ξεσπάσματα και φωνές, παρά μόνο ένα υστερικό γέλιο που την έπιασε την ώρα που άνοιξε την πόρτα και τους είδε σε εκείνη την περίεργη στάση και που έγινε ακόμα πιο έντονο αντικρίζοντας τα σαστισμένα πρόσωπά τους.

12 σχόλια:

  1. Πόσο μοιάζει το μυθ-ιστόρημα με κομμάτια ζωής..

    άλλοτε πικρά, άλλοτε γλυκά..

    πόσοι δέν ζήσαμε παρόμοιες καταστάσεις..

    χαιρετώ σε Σταυρούλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ίδια η ζωή γράφει τα πιο περίεργα σενάρια. Ιστορίες που καθημερινά βιώνεις ή ακούς.... Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τα περισοτερα ζευγαρια που χωριζουν αιτια ειναι οι φιλεναδες των γυναικων εγω τουλαχιστον στην μικρη δικη μου κοινωνεια ξερω δυο περιπτωσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Μα με την καλύτερή της φίλη;"!Ετσι πέφτουμε από τα σύννεφα συνήθως,όταν η φίλη είναι φίδι.Να είσαι καλά Σταυρούλα μου,καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το μυθιστόρημα αντιγράφει την ζωή.

    Καλησπέρα Σταυρούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κύριε Θανάση,
    υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις και δυστυχώς θα συνεχίσουν να υφίστανται. Καλημέρα!

    Σταυρούλα,
    το έγραψα με αυτό τον τρόπο για να δείξω πόσο πολύ πονάει. Αν ήταν ξένη η άλλη γυναίκα δεν θα ήταν το ίδιο. Πάντως είναι πολύ δύσκολες τέτοιες καταστάσεις. Καλημέρα!

    Λύκαινα,
    η έμπνευση πάντως ήρθε επειδή ήταν βροχερή η μέρα. Αλλά συνήθως κάτω από τέτοιες καιρικές συνθήκες, τα συναισθήματα, λες και περνάνε από μεγενθυτικό φακό και γίνονται ακόμα πιο τραγικά! Καλημέρες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στις ζωές μας.Περνάμε πολλές ώρες στην δουλειά και αυτό μας κάνει πολλές φορές να χάνουμε την επικοινωνία με τον σύντροφό μας.Να μην δίνουμε σημασία στα "σημάδια" που μας στείλνει,προσπαθόντας να μας κερδίσει λίγη από την προσοχή μας.Και τότε οι "φίλες" που έχουμε βρίσκουν την ευκαιρία να μας κλέψουν ότι πιο αγαπητό έχουμε.
    Πολύ ωραίο το μυθιστόρημά σου.
    Βγαλμένο από τη ζωή.
    Καλό βράδυ και καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σταυρουλα μου,η απιστια ποναει οπως και να γινει,οποιος την εχει νιωσει ξερει ποσο!Καλο μηνα,πολλα φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ναι, η απιστία πονάει, αλλά τι πονάει περισσότερο; το φυσικό, σωματικό της κομμάτι ή το ψυχικό; Εγώ πιο πολύ πόνεσα από την απόρριψη που ένιωσα σαν άνθρωπος και σαν ερωτευμένη γυναίκα που νόμιζε οτι βρισκόταν στο ίδιο μήκος κύματος με το σύντροφό της και τελικά .... καπνός. Τοση ακύρωση, τόση ματαίωση, όχι από το θέαμα που αντικρίζεις, αλλά από εκείνα που πιθανόν συμβολίζει. Φιλιά Σταυρούλα μου, γράφεις πολύ ωραία με δυνατές εικόνες! Μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μου λείπει αυτη η μουντάδα του καιρού... βαρέθηκα τον ήλιο!!

    καλησπέραααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Savvina,
    σε ένα ζευγάρι, όταν υπάρχουν προβλήματα συνήθως φταίνε και οι δύο. Η καθημερινότητα γίνεται ρουτίνα και κάποιος από τους δύο χάνει την μπάλα. Μπορούσε να συμβεί και το αντίθετο, για τους ίδιους λόγους..... Καλό μήνα και σε σένα!!!!

    Λουλούδι,
    πάντα η αγάπη πονάει και ειδικά όταν υπάρχει προδοσία.... Καλό βραδυ!

    Κοκκινοσκουφίτσα,
    οι όψεις του ίδιου νομίσματος είναι. Πρώτα προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι βλέπεις. Πρώτα παθαίνεις σοκ, μετά περνάς στη φάση του θυμού και τέλος κάνοντας αυτοκριτική προσπαθείς να βρεις τι έφταιξε..... Και μετά συνεχίζεις.... πας παρακάτω.... δεν τελειώνει η ζωή σου, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια και μάλιστα πιο γλυκά και πιο ζουμερά!!!!
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!! Καλό μήνα κοριτσάκι!!! Φιλιά!!!!

    TreloKouneli,
    εδώ στη Δράμα δεν τον είδαμε τον ήλιο ακόμα!!!! Βρέχει...... τουλάχιστον μια δυο φορές τη μέρα!!! Καλησπέρες!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ καλό Σταυρούλα!
    Πολύ παραστατικό και αληθινό !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......