Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Προδοσία

Μια στιγμή αδυναμίας, αλλά όσο το σκεφτόταν τόσο πιο ένοχη ένιωθε. «Αδυναμία», να μια λέξη που μόνο δικαιολογία μπορεί να είναι και όχι, «αναλαμβάνω την ευθύνη, για αυτό που έκανα». Και μετά έρχονται οι ενοχές να την βασανίζουν, γιατί η συνείδηση είχε αφυπνιστεί. Που ήταν η συνείδηση εκείνη την ώρα; Που διάολο είχε κρυφτεί και την άφησε, να γίνει έρμαιο, στην αγκαλιά ενός άλλου;
Δεν έφταιγε το κρασί, άλλωστε, ένα ποτηράκι είχε πιει μόνο. Ήταν η αίσθηση ότι είναι ακόμη επιθυμητή. Ότι, έστω και αν πέρασαν μερικά χρόνια, δεν είχε ξεθωριάσει, δεν είχε γίνει άχρωμη και μουντή.  Αυτός ο φόβος είχε φωλιάσει στην ψυχή της και δεν έλεγε να φύγει. Ήταν ήδη σαράντα πέντε, σε λίγα χρόνια θα γινόταν πενήντα. Η ιδέα των χρόνων που πέρναγαν την τρόμαζε.  Το σώμα της είχε αλλάξει. Δεν είχε ιδιαίτερα ρυτίδες στο πρόσωπο, αλλά εκείνη τις ένοιωθε σαν χαρακιές, εκεί και στο λαιμό της.
Ο άντρας της δεν έδινε και πολύ σημασία στις ανησυχίες της. Εκείνος είχε περάσει προ πολλού τα πενήντα, αλλά δεν τον πείραζε. Υπήρχαν αρκετά στοιχεία που μαρτυρούσαν ότι στα νιάτα του ήταν όμορφος. Η κορμοστασιά του δεν είχε λυγίσει, τα μάτια του είχαν κρατήσει τη ζωηράδα και τη σπιρτάδα των νεανικών του χρόνων και τα μαλλιά του, πυκνά και ίσια, απλά, είχαν γκριζάρει στους κροτάφους. Ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος στη δουλειά και την οικογένειά του. Προβλέψιμος, τρυφερός, συνηθισμένος. Αυτό ήταν το πρόβλημα, που εκείνη νόμιζε, ότι υπήρχε. Είχε χαθεί το πάθος. Αυτό, που τους κράταγε ξάγρυπνους, μέχρι το πρώτο φως της ημέρας. 
Και η ρουτίνα, τους είχε γίνει τρόπος ζωής, μέχρι την μέρα που ο Άγγελος βρέθηκε στο δρόμος της. Δεν του είχε δώσει καμία σημασία. Αφενός γιατί ήταν μικρότερός της και αφετέρου γιατί η συνεργασία τους θα κράταγε μόνο μερικές μέρες. Ένας ακόμη άνθρωπος που θα πέρναγε για λίγο από τη ζωή της, λόγω δουλειάς και μετά θα χάνονταν όπως όλοι οι άλλοι. Ένα σπίτι θα του έβρισκε, εκείνος θα το αγόραζε και μετά τέλος, αλλά δεν έμελλε να γίνει ποτέ με αυτό τον τρόπο.
Γιατί; Γιατί είχε ανάγκη να ακούσει αυτά, που ένας ξένος θα της έλεγε και είχε ξεχάσει, να τα λέει ο άντρας της. Λόγια που κολακεύουν μια γυναίκα, σε όποια ηλικία και αν βρίσκεται. Αλλά το κακό δεν ήταν αυτό, το κακό ήταν που ενέδωσε, έστω και αν ήξερε ότι όλα ήταν εφήμερα. Λέξεις που σκόρπισαν στον αέρα και έγιναν πράξεις, για λίγο.  Μόνο και μόνο για να τονώσουν τον εγωισμό της και την ματαιοδοξία της. 
Από την αρχή ήταν καταδικασμένη σχέση, αν μπορεί κανείς να την ονομάσει σχέση. Δεν είχε τίποτα εκτός από πάθος, αυτό το συγκεκριμένο, που σβήνει στις αμέσως επόμενες στιγμές, γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο πιο κάτω. Δεν χρειάζεται ούτως ή άλλως. Είναι εκείνη η στιγμή, σαν ένα μπαλόνι που φουσκώνει και μετά εκρήγνυται. Ο αέρας χάνεται και τα κομμάτια από το πλαστικό σκορπούν εδώ και εκεί. Μετά τα μαζεύεις και τα πετάς. Ναι, αυτό κάνεις, γιατί έχεις ήδη μια ζωή, δεν αντέχεις να φτιάξεις και μια δεύτερη. 
Δεν το είχε ξανακάνει. Δεν αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη για κάτι τέτοιο. Γιατί τώρα; Πως θα έβγαινε από τον κυκεώνα που έφτιαξε; Να του το πει; Και μετά; Συνεχίζουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα και το αγκάθι μένει για μια ζωή ή τα παρατάει όλα και φεύγει, γιατί δεν ήταν ικανή να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων; Και έστω, ότι γίνεται το δεύτερο. Που θα πήγαινε; Δεν ήξερε τίποτα άλλο από το να είναι σύζυγος. Μια σύζυγος που αγαπούσε τον άντρα της, αλλά τον πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο. Και άξιζε να τον πληγώσει τόσο πολύ; Εκείνος της ήταν πάντα πιστός. Ήξερε το πρόγραμμά του μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Από το πρωί που θα ξύπναγε, μέχρι το βράδυ που θα πήγαινε για ύπνο.
Και εκείνος το ίδιο από την μεριά του, για εκείνη. Το ότι κατάφερε και ξεγλίστρησε ήταν εύκολο. Όταν υπάρχει εμπιστοσύνη, πιστεύεις τα πάντα και την πίστεψε. Ας είχε, τουλάχιστον, υποψιαστεί κάτι. Ίσως, να μην έφτανε στο σημείο να υποκύψει. Πάλι δικαιολογίες. Να πιαστεί, για του ρίξει το μπαλάκι, αλλά δεν ήταν σωστό. Ήταν όλο δικό της το μερίδιο ευθύνης και έπρεπε να αντιμετωπίσει και να δεχθεί τις συνέπειες, όποιες και αν ήταν αυτές. Απόψε θα του το έλεγε.
Αλλά δεν το έκανε ούτε εκείνη ούτε καμία άλλη μέρα. Ο χρόνος σιγά σιγά το ξεθώριασε, μέχρι που έμεινε μόνο, μια θολή ανάμνηση, στο πίσω μέρος του μυαλού της.

16 σχόλια:

  1. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ,ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΣΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟΝ ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΝΩΡΙΜΑ ,ΝΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΣ. ΤΗΝ ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΠΙΣΤΗ.ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΝΙΟΥΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΘΕΙ ΤΟ "ΟΦΘΑΛΜΟ ΑΝΤΙ ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΚΑΙ ΟΔΟΝΤΑ ΑΝΤΙ ΟΔΟΝΤΟΣ".ΟΙ ΝΩΠΕΣ ΠΗΓΕΣ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ ,ΜΟΝΟ Η ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΟΜΩΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟΥ ,ΔΙΟΤΙ ΙΣΩΣ ΥΠΗΡΧΕ ΚΡΥΦΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ,ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΟΡΚΟΔΕΙΛΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς η ρουτίνα και η μίζερη καθημερινοτητα, τσακιζουν τις σχεσεις!

    Θελει πολυ προσπαθεια για να μεινει η φλόγα δυνατή.

    Καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. aoratos,
    είναι τρομερό. Ένας από τους δύο να είναι εντάξει και ο άλλος να ψάχνει δικαιολογίες για μια τόσο άσχημη πράξη. Δεν τον πουλάς έτσι τον άνθρωπο που αγαπάς. Ο έρωτας και το πάθος είτε μας αρέσει είτε όχι κάποια στιμγή καταλαγιάζει. Εκεί όμως γιγαντώνεται η αγάπη και όταν αγαπάς πραγματικά, δεν το κάνεις..... Συμφωνώ με αυτή την άποψη. Έστω και αν δεν περνάς καλά, δεν σε γεμίζει ένας άνθρωπος, τότε φεύγεις και δεν τον πληγώνεις. Είναι καλύτερα και για σένα και για εκείνον ή εκείνη. Γιατί να είναι και οι δύο δυστυχισμένοι;;;;
    Την καλημέρα μου!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Cou (Coula),
    δεν είναι δικαιολογίες αυτές. Όταν βλέπεις ότι κάτι δεν πάει καλά τότε κάνεις κάτι. Δεν πας αβίαστα να κάνεις απιστία. Βρίσκεις τρόπο και ανανεώνεις τη σχέση με μικρά μικρά πραγματάκια. Όταν αγαπάς και αγαπιέσαι ένας περίπατος τρώγοντας λιόσπορο είναι σαν βαρκάδα με φεγγάρι. Αυτό ξέρω εγώ.
    Καλημέρα και από μένα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πιστεύω θα μένει να τιμωρείται για πάντα στις τύψεις της!Οσο της φέρεται καλά ο σύζυγος και βλέπει την διαφορά τους τόσο τρώγεται στις τύψεις της!
    Η προδοσία είναι κατακριτέα στην περίπτωσή της αλλά κανείς δεν είναι αναμάρτητος.

    Τα θαλασσινά μου φιλιά για καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Zoyzoy,
    έτσι είναι. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω μια τέτοια συμπεριφορά. Καμιά φορά λέμε, ότι για να υπάρξει απιστία, πρέπει να υπάρχει λόγος, αλλά είναι σίγουρο ή ψάχνουν πατήματα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα; Όχι σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά, φιλενάδα, φεύγεις.... δεν μένεις σε μια σχέση ή ένα γάμο όταν δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός και αγάπη.....
    Φιλιά πολλά πολλά!!!! Εδώ πάλι βρέχει και έχει και ομίχλη. Καλό απόγευμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυριο θα σε επισκεφτώ με την ησυχία μου. Έχει πολύ ψωμί εδώ μέσα.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν ισχυρίστηκα το αντίθετο!
    Απλά μετά την ρουτίνα, εξαρτάται πόσο δυνατός είσαι για να παλέψεις ή πόσο παραιτημένος για να απιστήσεις!

    Και στην ιστορία σου φαίνεται πως και ο σύζυγος είχε βαλτώσει σε μια μίζερη καθημερινότητα!

    Δεν είναι λύση η απιστία, αλλά καμιά φορά γίνεται ασυναίσθητα και με μεγάλο ψυχολογικο κόστος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κύριε Χριστόφορε,
    ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη!!! Να είστε καλά. Καλό βράδυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Cou (Coula),
    γλυκιά μου, δεν διαφωνώ καθόλου με την άποψή σου!!! Ίσα ίσα που συμφωνώ, απλά ήθελα να τονίσω αυτό που είπες και εσύ ότι χωρίς προσπάθεια δεν γίνεται τίποτα!!!!
    Καλό βράδυ να έχεις!!! Φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είναι τόσο ανθρώπινα όλα όσα τόσο όμορφα εξιστορείς. Η ρουτίνα, το αράχνιασμα μιας πολύχρονης σχέσης οδηγεί σε μονοπάτια που μπορεί να αποβούν και κατ ατροφικά για πολλούς και όχι μόνο για το ίδιο το ζευγάρι.
    Σε όλες τις σχέσεις έρχεται η ώρα που θα αντιμετωπιστεί το φάσμα της διάλυσης.Ιδίως μάλιστα όταν η δύναμη του σεξ έχει φύγει, σβήσει.
    Όμως τότε είναι που θα παίξουν μεγάλο ρόλο οι ψυχικές δυνάμεις που δένουν με την πάροδο του χρόνου το ζευγάρι.
    Να έχει δημιουργηθεί σαν νέα ταυτότητα αυτό που πολύ απλά ονομάζουμε: "O δικός μου άνθρωπος"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κύριε Χριστόφορε,
    όταν πια περνάνε τα χρόνια, αυτό που μένει είναι η αγάπη και η συντροφικότητα. Έχω δει ανθρώπους μόνους σε αρκετά μεγάλη ηλικία να αναζητούν σύντροφο, γιατί η μοναξιά είναι δύσκολη, ειδικά στα γεράματα. Είναι πολύ όμορφο όταν βλέπεις παντρεμένους ανθρώπους σε αυτές τις ηλικίες, που συνεργάζονται σε όλα. Εντυπωσιάστηκα, όταν είδα ένα ζευγάρι στον Κολωνό, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, που η γιαγιά δεν μπορούσε να περπατήσει καλά και ο παππούς την κράταγε και έκανε υπομονή για συνεχίσουν τον δρόμο τους.....
    Την καλημέρα μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΓΕΜΑΤΟ ΥΓΕΙΑ .
    ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ.ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΝΤΑΣΗ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ.ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΝΤΕΧΕΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Skroutzako,
    έτσι ακριβώς είναι!! Καλό μήνα!!! Φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. aoratos,
    καλό μήνα και καλή εβδομάδα και σε σένα!!!! Αν και η δική μου μάλλον πολύ άσχημα μπήκε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......