Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Ένα βλέμμα

Οι αναμνήσεις άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλό της. 
Από αυτό το στενάκι κατέβαινε στολισμένη, τον Δεκαπενταύγουστο να πάει στην πλατεία του χωριού, αλλά πριν φτάσει εκεί, πάντα έκανε μια μικρή στάση στο σπίτι που βρίσκονταν στο τέλος του σοκακιού. Εκεί, την περίμενε η Μαρία να της πει, ότι ο Μίλτος ήταν ήδη στο χωριό, από το προηγούμενο βράδυ. 
Για πολλά χρόνια, την εποχή που η Ελπίδα ήταν έφηβη, πήγαινε με τους γονείς της σε αυτόν το τόπο, για το πανηγύρι της Παναγιάς. Το χωριό, χτισμένο πάνω στο βουνό, ακόμη και τώρα, δεν είχε αλλάξει καθόλου. Δέντρα καταπράσινα παντού, ο ήλιος να παίζει με τις σκιές και το νερό από το ποτάμι, κρυστάλλινο και κρύο όπως τότε. Ο αέρας γεμάτος από τα αρώματα των λουλουδιών έφτασε ως τα πνευμόνια της, γεμίζοντάς την αναζωογόνηση. Ποτέ δεν είχε ζέστη εδώ πάνω.  Η μέρα ήταν ευχάριστα φωτεινή και δροσερή, για Ιούλιο μήνα.
Φτάνοντας στο τέλος του δρόμου, δεν ήταν η Μαρία εκεί να την περιμένει. Είχε πολλά χρόνια που είχε παντρευτεί και ζούσε στην Αθήνα με τον άντρα της και τα παιδιά της. Και ο Μίλτος; Ο Μίλτος ήταν κι αυτός στην πρωτεύουσα για μερικά χρόνια, είχε παντρευτεί, είχε δύο παιδιά, αλλά τώρα είχε χωρίσει και ζούσε στο χωριό μόνιμα πια.  Πως τα ’ξερε όλα αυτά; Ποτέ δεν είχε κόψει τις επαφές με την Μαρία, αλλά και τα άλλα κορίτσια που έκαναν τότε παρέα. 
Εκείνο τον καιρό όλοι είχαν φανταστεί ότι η Ελπίδα και ο Μίλτος θα καταλήξουν μαζί. Παιδικά όνειρα, που δεν γίνονται ποτέ πραγματικότητα, σαν τα παραμύθια. Εκείνη παντρεύτηκε τον Θοδωρή και έκανε μαζί του τον Κώστα. Το καμάρι της. Τον αγαπούσε τον άντρα της. Είχε όλα εκείνα τα χαρίσματα που μπορούν να κάνουν μια γυναίκα ευτυχισμένη, γεμάτη πληρότητα, ολοκληρωμένη. Να την κάνουν να νιώθει ήρεμη και ασφαλής. 
Δεν στάθηκε καθόλου, παρά συνέχισε τον δρόμο της προς την πλατεία. Ο Θοδωρής της κράταγε το χέρι κι ένιωθε την ζεστασιά του να περνάει μέσα της και να φτάνει ως την ψυχή της. Ένιωθε όμορφα. Ήταν πολύ καλά τα χρόνια που είχαν περάσει μαζί και τώρα που το μωρό τους είχε μεγαλώσει και ζούσε μόνο του, είχαν όλο τον χρόνο δικό τους να τον εκμεταλλεύονται όπως τους αρέσει. 
Δεν ήταν δική της ιδέα να έρθουν εδώ. Ο άντρας της ήθελε να δει το μέρος, που πάντα η Ελπίδα του μίλαγε, με τόση αγάπη. Άλλωστε γνώριζε και τη Μαρία. Είχαν συναντηθεί κάποιες φορές για φαγητό ή για κανένα καφέ. Δεν του είχε πει, όμως, για τον Μίλτο.  Δεν ήταν κάτι σημαντικό. Ήταν εκείνο το πρώτο χτυποκάρδι, που νιώθει ο άνθρωπος για πρώτη φορά. Εκείνο που ποτέ δεν ξεχνάς, που το έχεις μυθοποιήσει στο μυαλό σου και το θυμάσαι με γλύκα και ζεστασιά. Που κοιτάζεσαι στον καθρέφτη κι αναρωτιέσαι που πήγαν η νιότη και η αθωότητά σου......
Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό της, ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη της. Είχαν ήδη φτάσει στην πλατεία και κατευθύνονταν στην καφετέρια με τον μεγάλο Πλάτανο. Ξαφνικά ένας ψηλός, γκριζομάλλης άντρας γύρω στα 50 την κοίταξε στα μάτια, προσπερνώντας την. Για μια στιγμή, μόνο μια στιγμή και μετά κατάλαβε..... Αυτό το πράσινο βλέμμα το ήξερε....... αλλά δεν γύρισε το κεφάλι της..... Το είχαν υποσχεθεί άλλωστε, στους εαυτούς τους κάποτε..... Κάποια μέρα μπορεί να ξανασυναντηθούμε, παντρεμένοι πια με άλλους ανθρώπους, δεν θα ανταλλάξουμε κουβέντες, αλλά όταν συναντηθούν τα βλέμματά μας θα έχουμε πει τα πάντα!!!!! 
ΤΕΛΟΣ

16 σχόλια:

  1. Οι παιδικοί έρωτες.. οι ανεκπλήρωτοι..
    μυθοποιημένοι.. φωλιάζουν στις αναμνήσεις...

    Σταυρούλα μου σε φιλώ καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένα βλέμμα τα λέει όλα. Θα σου πω κάτι όμως. Νομίζω ότι σήκωνε λίγο ακόμη η ιστορία. Ίσως βιάστηκες να την κλείσεις εκτός κι αν είναι πραγματικό περιστατικό.
    Πάντως έχεις το χάρισμα εκείνο να "γραπώνεις" το ενδιαφέρον του άλλου από τις πρώτες γραμμές. Δεν είναι τόσο εύκολο αυτό και πρέπει να το αξιοποιήσεις.
    Συγχώρα με για την παρατήρηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιαγιά Αντιγόνη,
    παιδικοί έρωτες, ακριβώς!Φιλιά κι από μένα πολλά!!!! Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χριστόφορε,
    οι παρατηρήσεις είναι πάντα ευπρόσδεκτες, ειδικά από κάποιον που γράφει καταπληκτικά. Ξέρω ότι είναι καλοπροαίρετες και για αυτό το λόγο θα ήθελα να μην σταματήσεις να το κάνεις όταν βλέπεις ότι κάτι δεν πάει καλά ή σωστά. Το εκτιμώ, το σέβομαι και με βοηθάει πολύ!
    Όσο για την ιστορία, δεν είναι ολόκληρη φανταστική. Έχει στοιχεία που είναι αληθινά, μέχρι το σημείο της συνάντησης. Η συνάντηση αυτή τελικά, δεν έχει γίνει..... Η αλήθεια σταματά στην υπόσχεση. Είναι αληθινή. Έχω αλλάξει λίγο τα πρόσωπα, όμως.... ξέρεις για τους ευνόητους λόγους.
    Σε ευχαριστώ για μια ακόμη φορά για τις συμβουλές και περιμένω κι άλλες παρατηρήσεις, να το ξέρεις! Την καλησπέρα μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. to vlemma ta leei sini8os ola! Kalo mesimeri geitonissa! Filia!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Leviathan,
    έτσι είναι! Να είσαι καλά!!!! Ανταποδίδω την ευχή!!! Φιλιά γείτονα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα βλέμματα πάντα λένε περισσότερα απ'τα χείλη μόνο οι δύο ξέρουν το κώδικα και κανένας άλλος!

    Φιλί θαλασσινό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΟΛΟΙ ΝΟΜΙΖΩ ΕΧΟΥΜΕ ΖΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΕΡΩΤΑ

    ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ

    ΑΛΩΣΤΕ ΠΟΥ ΜΥΑΛΟ ΜΕ ΤΑ ΤΟΣΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

    ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Zoyzoy,
    τελικά είμαστε εκπληκτικά όντα, δεν νομίζεις; Χωρίς λόγια μπορούμε να εκφράσουμε τόσα....
    Θα σου πω κάτι διαφορετικό λίγο. Με τους δικούς σου ανθρώπους αυτό δεν συμβαίνει συνέχεια; Μπορεί να έχεις σκεφτεί κάτι και ταυτόχρονα να το έχει σκεφτεί και ένας δικός σου και μόλις κοιταχτείτε δεν χρειάζεται να πείτε κάτι άλλο;
    Αυτό είναι κάτι που εμένα προσωπικά με εντυπωσιάζει!
    Φιλιά πολλά πολλά γλυκιά μου!!!! Να είσαι καλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κύριε Θανάση,
    πολύ χαίρομαι που τα ξαναλέμε! Η αλήθεια είναι ότι όντως όλοι ζήσαμε κάτι παρόμοιο...
    Να είσαι καλά κι εσύ και η οικογένειά σου!!!!
    Την καλημέρα μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Νομίζω Σταυρούλα πως όσοι από μας είχαν την τύχη να μεγαλώσουν στην επαρχία, όταν γυρίζουν πίσω κάτι ανάλογο θυμούνται: έρωτες, φιλίες, ξενύχτια κι αγωνίες...

    ...όσον αφορά την ιστορία σου καταπληκτική! Περιεκτικότατη, μέσα σε λίγες προτάσεις εμένα προσωπικά με ταξίδεψες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ευ αγωνίζεσθαι,
    θεωρώ κι εγώ πολύ τυχερούς αυτούς τους ανθρώπους. Σαν παιδί δεν είχα την τύχη να μεγαλώσω στην επαρχία, αλλά επειδή κατάγομαι από εκεί, τα καλοκαίρια πήγαινα κι έκανα διακοπές εκεί. Τουλάχιστον έπαιρνα μια γεύση ξεγνιασιάς, ελευθρερίας και καθαρού αέρα.....
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!! Να είσαι καλά!!! Καλό καλοκαίρι!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Leviathan,
    καλό μεσημέρι και σε σένα γείτονα!!!! Φιλιά πολλά από τη Δράμα!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Βέβαια δεν θα χρειαζότανε να το διαβάσω.
    Το ήξερα και θα το ξέρω ότι γράφεις τελια!!!!!
    Αλλά εγώ το διάβασα ήθελα και το διάβασα......
    Δεν μου είπε κανείς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Τι να πω............<>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κουκλόσπιτο,
    ευχαριστώ πολύ!!!! Είσαι πολύ γλυκιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......