Εκτός από το χειμώνα αγαπώ και το καλοκαίρι. Αυτό γιατί και οι δύο αυτές εποχές έχουν ακραία καιρικά φαινόμενα. Πολύ κρύο και χιόνια ο χειμώνας, πολύ ζέστη και ήλιο το καλοκαίρι. Εντάξει το παραδέχομαι είμαι και γω γενικότερα άνθρωπος των άκρων... Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει μέση λύση για μένα. Το ξέρω ότι είναι λάθος αυτό, αλλά εγώ το βιολί μου. Δεν καταλαβαίνω τίποτα... με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να το πληρώνω ακριβά. Έχω μια τάση να βιώνω τις καταστάσεις μέσα από πρίσμα και τη μύγα να την κάνω καμήλα... Το πως επιβίωσα μέχρι τώρα, με αυτά που έχω περάσει, ούτε και εγώ κατάλαβα.

Το ότι γλίτωσα το ψυχιατρείο και τα ψυχοφάρμακα είναι θαύμα. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζομαι εγώ... οι άλλοι που είναι γύρω μου δεν ξέρω τι λένε... ή φοβούνται να πουν! Η μαμά μου, ο μοναδικός ήρωας, λέει ότι πάντα πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό. Τώρα τι ακριβώς εννοεί ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς! Όλα είναι ή μαύρα ή άσπρα γιατί δηλαδή να είναι γκρι και ποιος το είπε ότι εμένα θα έπρεπε να μου αρέσει αυτό το χρώμα; Εμένα μου αρέσει το μοβ, το κόκκινο, το πορτοκαλί, το μαύρο όχι πια επειδή αναγκάστηκα να το φορέσω ένα χρόνο και με έπνιξε (ειδικά το καλοκαίρι έσκασα και από τη ζέστη). Και γιατί δεν μπορεί να είναι δηλαδή όλα ροζ ή μπορντοροδοκόκκινα που λέει και μια κυρία σε ένα κανάλι!!!! Ωραία χρώματα και ζωντανά!!!!!!

Εγώ έτσι θέλω να τα βλέπω!!!!!!!!! Ότι ζω το ζω με πάθος, γιατί πρέπει να τα δω με ουδέτερα χρώματα και να στραγγίξουν όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα από μέσα μου; Είμαι ζωντανή και είμαι καλά (χωρίς φάρμακα ακόμα τουλάχιστον)... Λέτε να τα χρειαστώ τελικά;