Ο χειμώνας μπορεί να άργησε, τα κάστανα όμως είναι εδώ...

Αφού η μέρα χθες ήταν τόσο όμορφη και ηλιόλουστη είπαμε να πάρουμε το δρόμο και να ανέβουμε στο βουνό για να μαζέψουμε κάστανα. Καλά διαβάσατε, για πρώτη φορά στη ζωή μου μάζεψα κάστανα και το κατά ευχαριστήθηκα παρακαλώ....

Τόση γαλήνη.....

Τόση ομορφιά.....

Απίθανα χρώματα....

Δεν ξέρεις που να πρωτοκοιτάξεις.... χαμηλά....

...ή ψηλά.....

και τα κάστανα διάσπαρτα στο χώμα....

Να και η φιλενάδα μου που μου δείχνει το δρόμο για τα καλά τα κάστανα.

Όταν είσαι άπειρος σε ξέρα θα πέσεις. Ο κόσμος γεμάτος και εγώ ψάχνω εκεί που δεν έχει,

γιατί το μυαλό μου είναι στο τοπίο και στη θέα του πράσινου που με μάγεψε....

Και άλλοι που μαζεύουν. Αυτοί είναι είτε ντόπιοι είτε από άλλες περιοχές που μετά τη συγκομιδή τα πουλάνε στις λαϊκές.

Εγώ το βιολί μου.... χαζεύω κάτω....

.......τριγύρω.......

πάνω........

Στο τέλος όμως δικαιώθηκα..... πολλά μαζεμένα κάτω από ένα δέντρο...

...και τι μεγάλα, αλλά τώρα πως τα βγάζεις από εκεί μέσα χωρίς να σε τσιμπίσουν τα αγκάθια που έχουν απέξω;

Τελικά τη βρήκα τη λύση. Αυτό το ξυλαράκι με έσωσε.....

Οι ώρες πέρασαν.... και μέχρι και ο Joe εξουθενώθηκε.... Ούτε να ξανακούσει για κάστανα δεν θέλει.....

Αυτά κατάφερα να μαζέψω, μέσα σε τρεις ώρες.....

Πλάκα πλάκα γύρω στα έξι κιλά ήταν.

Και φυσικά μόλις κατεβήκαμε κάποια τα βράσαμε

και κάποια τα ψήσαμε....
Όχι όλα..... Θα στείλω και στη μαμά στην Αθήνα, βέβαια.