Απελευθέρωση.

Κάθε φορά που με παίρνεις τηλέφωνο και βλέπω το νούμερό σου αναρτημένο στην οθόνη, σε μισώ ακόμα περισσότερο. Ναι σε μισώ, γιατί δεν με αφήνεις ήσυχη. 

Βρήκα τον τρόπο να απαγκιστρωθώ από πάνω σου και σου κακοφάνηκε. Δεν σου άρεσε που θέλησα να ζήσω ελεύθερη ούτε που θέλησα να έχω δική μου βούληση για ότι με αφορούσε. Ήθελες σε μένα επάνω να δείξεις πόσο άντρας είσαι. Να είσαι το κέντρο του κόσμου μου και εγώ η ηλίθια, για κάμποσο καιρό, αυτό πίστευα.
Δεν είχα μάτια για κανένα άλλο άνθρωπο, ακόμα ακόμα ούτε και για τους δικούς μου. Φρόντισες να με κλειδώσεις συναισθηματικά και να νομίζω ότι μόνο εσύ θέλεις το καλό μου. Άβουλη με ήθελες και το ’χες καταφέρει, αλλά δεν ήσουν σίγουρος για πόσο καιρό θα άντεχα. Για καλή σου τύχη άντεξα, ως τώρα......
Γιατί Τώρα ξύπνησα από το λήθαργο. Η ζωή ανήκει μόνο σε μένα και δεν έχεις πια κανένα δικαίωμα επάνω μου. Θα αλλάξω πάλι νούμερο στο κινητό και για αρκετό καιρό θα με αφήσεις ήσυχη, μέχρι να με ξαναεντοπίσεις, αλλά δεν με νοιάζει πια, γιατί δεν σε φοβάμαι. Έπαψα να το κάνω και ξέρεις τι συνειδητοποίησα; Ότι είσαι ένα τίποτα. Ένα τίποτα με υπέρμετρο εγωισμό, που δεν τολμά να τα βάλει με κάποιον όμοιό του, αλλά με κάποιον πιο αδύναμο.
Και το πιο ωραίο το ξέρεις; Είμαι δυνατή και δεν μπορείς πια να τα βάλεις μαζί μου..... λυπάμαι!!!!!! 

Υ.Γ. Χθες το μεσημέρι είχε το «Σοκολά» και η ιδέα ήρθε από εκείνη την ηρωίδα, που ο άντρας της είχε το καφενείο του χωριού και την καταπίεζε. Αυτό που μου έμεινε σε αυτή τη σκηνή ήταν, που η συγκεκριμένη γυναίκα είπε για αυτόν τον άντρα, ότι θα μπορούσε να γίνει και κυρίαρχος του κόσμου αν ήθελε, ενώ κάτι τέτοιο στην ουσία, δεν ίσχυε. Αυτή τον φοβόταν, γιατί εκείνος έτσι ήθελε........