Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Ψάχνοντας στο σκοτάδι. γ’

Ο Τάκης δεν πίστεψε λέξη, από αυτά που του εξιστόρησε ο Βασίλης, αλλά δεν το έδειξε. Τον ήξερε πολλά χρόνια, για να αρχίσει τώρα να αμφιβάλλει για την διανοητική του κατάσταση. Απέδωσε στο σκοτάδι, όλο το σκηνικό της νύχτας και το τσίριγμα του συναγερμού, σε πρόβλημα στο σύστημα, που συμπτωματικά συνέπεσε την ώρα που έσκυψε στους καθρέφτες. Ήταν και η αϋπνία. Το μυαλό μπορεί να παίξει διάφορα παιχνίδια, αν δεν έχει ξεκουραστεί με ένα καλό, βαθύ, ύπνο. Όταν γύρισαν τα κορίτσια από την κουζίνα, με χυμούς και καφέδες, άλλαξαν θέμα συζήτησης, με αποτέλεσμα, το απόγευμα να περάσει ευχάριστα και ο Βασίλης να συνέλθει.
Όταν γύρισε ο Ευδόκιμος αργά το βράδυ, το ζευγάρι είχε ήδη αποσυρθεί. 
«Ευτυχώς!», σκέφτηκε.
Δεν ήθελε να τους συναντήσει. Όσο λιγότερο τον έβλεπαν, τόσο καλύτερα ήταν. Το πρωί, είχε πέσει πάνω στην γυναίκα και δεν μπόρεσε να αποφύγει τον σύντομο διάλογο. Καλό θα ήταν, τις επόμενες φορές, να έφευγε νωρίτερα. Όχι μόνο γι’ αυτό το λόγο, αλλά γιατί δεν έπρεπε να φτάσει στο σημείο, όταν πια ο ήλιος είχε ανατείλει. Χάνονταν το ίχνος στο φως. Ούτε όλη την νύχτα μπορούσε να περιμένει. Η ώρα ήταν συγκεκριμένη και κράταγε λίγο. Θα το πετύχαινε, την κατάλληλη στιγμή, ήταν σίγουρος. Τότε θα έπαιρνε τους καθρέφτες μαζί του. Υπήρχε κάτι ακόμη. Δεν ήθελε να διακινδυνεύσει, την σωματική του ακεραιότητα. Ήταν λάθος, που ξεκίνησε μόνος του, να ανέβει εκεί πάνω, αλλά τον είχε φάει η περιέργεια. Έπρεπε να το δει,  με τα ίδια του τα μάτια, άσχετα που δεν είχε τα κότσια να το αντιμετωπίσει. Ποιος θα το έκανε άλλωστε; Δύσκολα παίζεις με την φωτιά, ειδικά όταν ξέρεις ότι θα καείς. Είχε σκοπό να ρίξει μια ματιά, μόνο μια και μετά ήξερε τι θα έκανε. Θα έβρισκε κάποιον να τον ρίξει μέσα για να μπορέσει να καταλάβει πως ακριβώς λειτουργούσε πάνω σε ένα έμβιο ον. 
Η σκάλα φωτίζονταν αμυδρά από μικρά σποτάκια. Την ανέβηκε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε και μπήκε στο δωμάτιο. Άναψε το φως. Κάποιος είχε μπει και είχε συμμαζέψει. Πιθανόν η γυναίκα. Γδύθηκε, έσβησε το φως και ξάπλωσε. Όλη η κούραση της ανάβασης και της κατάβασης βγήκε στην επιφάνεια και μόλις ακούμπησε το μαξιλάρι, τον πήρε ο ύπνος. Δεν πρόσεξε ότι κάτι βρίσκονταν στον ίδιο χώρο και τον παρακολουθούσε, μέσα από τους καθρέφτες. 
Ο Βασίλης τον είδε. Τον είδε που μπήκε στο δωμάτιο και άναψε το φως. Τον είδε που γδύθηκε, που κοιμήθηκε. Του φώναξε, αλλά εκείνος δεν άκουσε. Κοιμόταν. Άρχισε να φωνάζει πιο δυνατά, για να τον βγάλει από εκεί μέσα, αλλά εκείνος δεν ανταποκρίνονταν στο απελπισμένο κάλεσμα, ώσπου ένιωσε ένα χέρι πάνω στο μπράτσο του και κάποιον να φωνάζει το όνομά του. Άνοιξε τα μάτια του και πετάχτηκε τραντάζοντας το κρεβάτι. Ήταν κάθιδρος. Η Ευρυδίκη τον κοίταζε με αγωνία, κρατώντας του το χέρι.
«Ένα κακό όνειρο ήταν αγάπη μου. Πάει, πέρασε.».
Ο Βασίλης ανάσαινε βαριά. 
«Έχω λίγη ώρα που προσπαθώ να σε ξυπνήσω. Αλλά όλα είναι εντάξει τώρα. Είσαι εδώ. Μαζί μου.».
Κοίταξε γύρω του. Μέσα από το ελάχιστο φως, που έμπαινε από το παράθυρο, αναγνώρισε το χώρο και κοίταξε την γυναίκα του. Η αναπνοή του άρχισε να γίνεται κανονική. 
«Τι έβλεπες;», τον ρώτησε.
«Δεν ξέρω...... Αυτόν .... τον καινούριο...... Δεν θυμάμαι......», της απάντησε.
«Δεν πειράζει, μωρό μου. Ηρέμησε τώρα. Να σου φέρω λίγο νερό;».
«Όχι, εντάξει είμαι.», της είπε και ξάπλωσε πίσω στο μαξιλάρι του.
Κοιμήθηκε αμέσως, χωρίς όνειρα αυτή τη φορά.  
........

Το κινητό άρχισε να χτυπά, στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν που βρίσκονταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. 
«Τώρα όποιος και να ’σαι θα περιμένεις να φτάσω στο κτήμα να σε πάρω.», είπε ο Τάκης απευθυνόμενος σε αυτόν που τον καλούσε, λες και ο άλλος μπορούσε να τον ακούσει. Καθώς οδηγούσε, το τζιπάκι τραντάζονταν και αμφιταλαντεύονταν πάνω στις μεγάλες πέτρες , τις λακκούβες και τη λάσπη που δημιουργήθηκε από την καταιγίδα που πέρασε. Είχε όλη του την προσοχή στραμμένη στον ανηφορικό δρόμο, που περνούσε ανάμεσα από τα χωράφια και κατέληγε στην άκρη του δάσους. Δεν ήταν δύσκολη η διαδρομή τους καλοκαιρινούς μήνες, τους χειμωνιάτικους, όμως, δεν ίσχυε το ίδιο, ειδικά μετά από κακοκαιρία. Τότε υπήρχε περίπτωση να κολλήσει κάποιος στην λάσπη και να χρειάζεται ρυμουλκό για να βγει από εκεί μέσα. Ευτυχώς, το όχημά του ήταν δυνατό σαν ταύρος και δεν αντιμετώπιζε τέτοιο πρόβλημα.
Φτάνοντας στον προορισμό του, πήρε το μπουφάν από πίσω και βγήκε από το τζιπ. Το φόρεσε και άνοιξε την μεγάλη πόρτα για να  μπει στο κτήμα. Δεν ήταν πολύ ώρα που είχε χαράξει. Το πρώτο φως της μέρας αποκάλυψε και το μέγεθος της καταστροφής. Το κιόσκι που είχε με τόσο μεράκι φτιάξει, στο μπροστινό μέρος, καταστράφηκε. Τα κεραμίδια της σκεπής του, κείτονταν διάσπαρτα στο γκαζόν. Πολλά από τα φυτά του είχαν ξεριζωθεί και στο πίσω μέρος οι δύο από τις πέντε λεύκες, είχαν σπάσει καταστρέφοντας ένα μεγάλο μέρος του φράχτη. Μόνο το σπίτι δεν είχε ζημιά κι αυτό γιατί τα δέντρα έπεσαν στην αντίθετη κατεύθυνση. Αλλιώς..... ούτε ήθελε να μπει στην διαδικασία να το αναλύσει.  Μα τι σκέφτονταν όταν τις έβαλε; Δεν ήξερε ότι αυτό το δέντρο δεν άντεχε σε ακραίες συνθήκες; 
Πλησίασε πιο πολύ για να δει τι ζημιά είχε ο φράχτης και τι θα χρειαζόταν για να αποσύρει τα δέντρα και να τον επισκευάσει, όταν κάτι τράβηξε την προσοχή του, εκατό μέτρα πιο πέρα, στην αρχή του μικρού δάσους, που βρίσκονταν στους πρόποδες του βουνού.  Ένα τζιπ. Όχι από το χωριό, ούτε από το διπλανό. Σε τόσο μικρές κοινωνίες, ξέρεις και τι χρώμα εσώρουχο φοράει ο άλλος, που λέει ο λόγος. Τι του ’χε πει ο Βασίλης; Μεγάλο, μαύρο, με φιμέ τζάμια. Τι δουλειά είχε εδώ πάνω; Να ήταν ο οδηγός ακόμη μέσα στο όχημα; Περίμενε λίγο μήπως δει καμιά κίνηση. Για λίγο δεν φαινόταν πουθενά κανείς, ως που ανάμεσα από τα δέντρα ξεπρόβαλε μια φιγούρα. Από την απόσταση που είχε δεν μπορούσε να δει ποιος ήταν, αλλά για το αυτοκίνητο δεν είχε καμιά αμφιβολία. Ήταν ο καινούριος ένοικος του Βασίλη και της Ευρυδίκης.
Και τότε το κινητό ξαναχτύπησε.
Τινάχτηκε σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. 
«Γαμώτο!», το έβγαλε από την τσέπη, κοίταξε την οθόνη, πάτησε το κουμπί και το έβαλε στο αφτί του.
«Έλα και με κοψοχώλισες, πρωί -πρωί! Τι έγινε;»
«Καλημέρα και σε σένα, κύριος. Που είσαι και δεν σηκώνεις τα τηλέφωνα;», ακούστηκε η φωνή από το ακουστικό. 
«Εσύ έπαιρνες και πριν; Οδηγούσα.»
«Δεν είδες την κλίση όταν σταμάτησες να με πάρεις; Έχει περάσει μια ώρα από τότε που πήρα.».
«Στο κτήμα είμαι, ρε Βασίλη. Αν δεις τι γίνεται εδώ...... Ούτε που θυμήθηκα την κλίση.....».
«Μεγάλη ζημιά;».
«Άσε, δεν θες να ξέρεις..... Ρε, συ..... Αυτός ο δικός σου, ο ένοικος.... αυτός δεν έχει ένα μεγάλο μαύρο τζιπ;».
«Ναι, γιατί; Πως σου ’ρθε αυτό τώρα;».
«Είδα το αυτοκίνητο, στις παρυφές του δάσους, πίσω από τον φράχτη και λίγο πριν με ξανά πάρεις, αυτός έβγαινε μέσα από τα δέντρα..... Τι είναι.... κανένας οικολόγος ή κανένας φυσιοδίφης;».
«Τι να σου πω, Τάκη..... Δεν έχω ιδέα.....  Στην ταυτότητά του γράφει, φυσικός, αλλά... πολύ μυστήριος μου φαίνεται.... Άσε που είχα ένα εφιάλτη με την πάρτι του απόψε, αλλά δεν θυμάμαι τι ακριβώς έβλεπα....».
«Θες να τον παρακολουθήσω;».
«Όχι, ρε!!! Είσαι καλά; Κι αν είναι επικίνδυνος; Είσαι και μόνος σου εκεί πάνω.... Άσ’ το θα δούμε..... Κάνε τι δουλειές έχεις εκεί και όταν γυρίσεις το συζητάμε, εντάξει; Μην κάνεις καμιά βλακεία...... σε έχω ικανό......».
«Εντάξει, στο υπόσχομαι. Το βράδυ που θα κατέβω, θα περάσω να σε πάρω να πάμε για κανένα ποτό και να τα πούμε. Θα είμαι κάτω πριν τις εννέα.».
«Ωραία! Μέχρι τότε θα έχω τελειώσει κι εγώ με τις εκκρεμότητες που έχω! Έλα, γεια. Τα λέμε!».
«Γεια!».
Ο Τάκης έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε πάλι το μαύρο όχημα. Τώρα είχε πάρει μπροστά και κατευθύνονταν κατά μήκος του μικρού δάσους.
«Που στο καλό πάει; Από ’κει δεν έχει τίποτα. Ο δρόμος τελειώνει στο μικρό νεκροταφείο και από κάτω είναι το ποτάμι.....», σκέφτηκε.
Όταν το τζιπ χάθηκε από το οπτικό του πεδίο, έκανε στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών και αντίκρισε το χαμό μπροστά του.
«Από που ν’ αρχίσω τώρα;», μονολόγησε. 

18 σχόλια:

  1. Βρε Σταυρούλα! Θα μας τρελάνεις! Μα τι στο καλό συμβαίνει!
    Εξαιρετική αφήγηση. Φυσικότατοι διάλογοι. Ακόμη και γνώσεις γεωπονικής έχεις! Το απολαμβάνω. Ενώ θέλω να μάθω τι συμβαίνει, από την άλλη δεν θέλω να τελειώσει. Είμαι μαζοχιστής. Τι να κάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστόφορε,
      χαίρομαι πραγματικά που το απολαμβάνεις! Αυτό το κείμενο είναι ένα θρίλερ, όπως περίπου θα ήθελα να το δω και να το διαβάσω.... και το περίεργο είναι ότι έχω και το τέλος. Για πρώτη φορά, μέσα στο κεφάλι μου είναι ήδη έτοιμο..... Απίστευτο μου φαίνεται. Συνήθως δεν γνωρίζω την κατάληξη του κάθε διηγήματος....
      Να είσαι καλά!!!! Σε ευχαριστώ πολύ!!!!
      Καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  2. Αγριεύουν τα πράγματα βλέπω !
    Βρυκόλακας θα μας βγει ο επισκέπτης
    περίεργα βίτσια έχει:))

    Καλά να περάσεις
    φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Zoyzoy,
      παρόλο που είναι μια φανταστική ιστορία, δεν στηρίζεται σε βρυκόλακες. Έχει να κάνει με κάποια άρθρα που διάβασα τελευταία...... και με κάποια πράγματα που μου διηγήθηκε ένας φίλος(ορίστε, σου αποκάλυψα το μυστικό μου). Ο επισκέπτης είναι λίγο περίεργος..... Δεν θα τον αποκαλύψω ακόμη. Αργότερα θα το κάνω.
      Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!!!!! Καλή εβδομάδα!!!!!

      Διαγραφή
  3. Σταυρούλα δεν αντέχω τα θρίλερ!
    Χτυπά η καρδιά μου σου λέω!
    Το διάβασα με αγωνία....

    Να είσαι καλά και ας με τρόμαξες!
    Φιλιά από το λιμάνι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιαγιά Αντιγόνη,
      δεν ήθελα να σε τρομάξω, με συγχωρείς!
      Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!!
      Καλά να περνάς όπου κι αν πας όπου κι αν είσαι!!!! Την αγάπη μου!!!!! Καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  4. σε διαβαζω , μη κοιτας που σε σχολιαζω
    το χεις παντως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. άσωτε,
      σε ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου αρέσει!!! Να είσαι καλά!!! Καλή εβδομάδα!!!!

      Διαγραφή
  5. Μυστήριο, φαντασία, όλα ανακατεμένα με μαστοριά.

    Περιμένω το επόμενο !! Ήδη κάνω υποθέσεις !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Gip,
      νομίζω ότι όταν θα αρχίσω να αποκαλύπτω πράγματα θα με πάρεις με τις ντομάτες..... Έχω διαβάσει κάποια άρθρα..... αλλά η φυσική δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου...... Εύχομαι μόνο να είσαι επιεικής μαζί μου.
      Σε ευχαριστώ πολύ!!!! Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα!!!!!

      Διαγραφή
  6. Πείραμα με κάτοπτρα που εγκλώβισαν την ψυχή; του Βασίλη, πέφτοντας το φως πάνω του; Θα δείξει.
    Μου θυμίζει λίγο τα Μαθηματικά των Αιγυπτίων στον ναό του Άμπου Σίμπελ, που την ημέρα και την ώρα της γέννησης του Φαραώ, είχαν καταφέρει να φωτίζει μία αχτίδα του ήλιου την μορφή του αγάλματός του που βρίσκεται στο βάθος του ναού.
    Ξέρω ότι σου αρέσει όπως και σε μένα ο Στίβεν Κινγκ, αν διάβαζε το διήγημά σου θα το ζήλευε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λύκαινα,
      δεν είσαι πολύ μακριά..... η διαφορά είναι ότι τώρα τελευταία έχουν γίνει κάποιες έρευνες για ένα θέμα..... αυτό που θέλω να θίξω.... και από την άλλη έχω ένα δικό μου άνθρωπο που μου ’χει πει πράγματα.... Τώρα....αλήθεια, ψέμματα; Θα σε γελάσω!
      Να δω τον Κινγκ να ζηλεύει εμένα και τι στον κόσμο..... χαχαχαχαχα!!!! Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα...... Ωωχχ αρχίζω και ψωνίζομαι..... χαχαχαχα!!!
      Σοβαρά τώρα, χαίρομαι που σου αρέσει! Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Το εκτιμώ πολύ!!!! Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!!!! Καλή εβδομάδα!!!!!

      Διαγραφή
  7. Έχει να κάνει με ταξίδια στο χρόνο άραγε;
    Μην μου πεις, δεν θέλω. Άσε με να αναρωτιέμαι.
    Επίτηδες το άφησα να το διαβάσω αργά, είναι η ώρα 2.13 π.μ.
    Και ξέρεις τι έγινε;
    Τρόμαξα σε κάποιο σημείο.
    Που σημαίνει ότι το γράφεις πάρα πολύ καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αθηνά,
      πρέπει να λες εκεί με τους καθρέφτες, έτσι;;;;
      Κι εγώ όταν το έγραψα, μου σηκώθηκαν οι τρίχες στον σβέρκο για λίγο......
      Παρακάτω, έχω κι άλλα, που ελπίζω να έχουν το ίδιο και καλύτερο αποτέλεσμα. Θα προσπαθήσω, να ξέρεις!
      Χαίρομαι που σου αρέσει! Σε ευχαριστώ πολύ! Την καλησπέρα μου!!!!!

      Διαγραφή
  8. Το μυστήριο αυξάνεται!!! μπράβο και πάλι!!! δε κρατιέμαι για τη συνέχεια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Leviathan,
    μόλις τελείωσα το δ'....... !!!! χαχαχαχα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σταυρούλα έχεις ταλέντο καλλιέργησε το : )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κύριε Βασίλη,
    ευχαριστώ πολύ!!!!! Με τιμά πολύ το ενδιαφέρον σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......