Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Ψάχνοντας στο σκοτάδι. ε’

Πλεγμένες. Θα μπορούσε να ήταν μια. Δεν ήταν μια, ήταν πέντε. Μαζί αγκαλιασμένες, στροβιλίζονταν αέναα στον χρόνο, αλλά ο χρόνος τους τέλειωνε. Η μια ήταν έτοιμη να ξεκόψει βίαια από την αγκαλιά των άλλων, όπως έκανε και η προηγούμενη. Η πέμπτη, εμφανίστηκε πριν εκατοντάδες χρόνια. Παρόλα αυτά, δεν του ’ταν εύκολο να την κατανοήσει, όταν την ανακάλυψε. Έφαγε πάνω από δέκα χρόνια αναλύοντας τα στοιχεία και κάνοντας πειράματα. Το αποτέλεσμα ήταν  ικανοποιητικό, όταν έλυσε το πρόβλημα με την βαρύτητα. Τώρα μπορούσε να περνά εκεί και να μην επηρεάζεται από καιρικές συνθήκες, να μην τον καταλαβαίνουν τα ζώα, αλλά με τους ανθρώπους ήταν αλλιώς. Εκείνοι μπορούσαν να καταλάβουν τη διαφορά, δεν μπορούσαν να την αφομοιώσουν, όμως. Τουλάχιστον όχι ακόμη, επειδή η ομάδα του δεν ήταν έτοιμη να βγάλει τα στοιχεία προς τα έξω. Υπήρχαν φήμες και μια αναστάτωση που φρόντιζαν με επιμέλεια να καλύπτουν, διαψεύδοντας τα γεγονότα. Βέβαια, η εμφάνιση της έκτης, θα έκανε περισσότερη αίσθηση, γιατί το πεδίο που δημιουργούσε ήταν πολύ πιο ισχυρό, αλλά ήλπιζε να κέρδιζε λίγο χρόνο πριν επέμβουν οι άλλοι επιστήμονες, που ασχολούνταν με το ίδιο θέμα.
Οι καθρέφτες ήταν το μεγάλο του ατού. Δεν γνώριζε κανείς, για αυτή την τεχνολογία. Ούτε καν αυτοί της NASA δεν έφτασαν τόσο μακριά, όσο ο ίδιος. Είχε καταφέρει να κρύψει πολύ καλά αυτό το τεχνολογικό αριστούργημα, μέσα σε τρία κομμάτια από υποτιθέμενο γυαλί. Δεν ήταν γυαλί. Είχε χρησιμοποιήσει υλικά, που μόνο στην πέμπτη μπορούσες να επεξεργαστείς. Εκεί, επειδή η βαρύτητα ήταν κατά μερικές μονάδες λιγότερη, τα υλικά άλλαζαν υπόσταση στην μοριακή τους δομή και γίνονταν πιο εύπλαστα. Κάποια άλλα μπορούσες να τα μετατρέψεις σε κάτι άλλο από αυτό που ήταν πριν. Οι πρώτοι που ανακάλυψαν την πέμπτη ήταν οι αλχημιστές, όταν μετέτρεψαν το ασήμι σε χρυσό, αλλά ήταν πολύ κλειστή κοινωνία και τα μυστικά τους χάθηκαν στο πέρασμα των αιώνων. Ευτυχώς για εκείνον. 
.......
Όταν παρακολούθησε τον Βασίλη, δεν φαντάστηκε σε καμιά περίπτωση ότι θα τον έβγαζε στο σημείο που τόσες μέρες έψαχνε. Πως στο καλό να γνωρίζει, που θα τον οδηγούσε ο τύπος, για να βάλει σημάδια; Είχε επικεντρώσει την προσοχή του στον άνθρωπο, όχι στον τόπο και τώρα είχε πάλι χαθεί. Δεν μπορούσε να το βρει, λες και είχε από μόνο του τη θέληση για την αποκάλυψή του ή όχι. Αφού ήταν έτσι, θα άλλαζε τακτική. Είχε δουλέψει πολύ, για να τ’ αφήσει όλα να πάνε χαμένα. Θα παρακολουθούσε τον Βασίλη και τον φίλο του που ήταν μαζί στο μπαρ. Δεν μπορεί. Κι εκείνος ήξερε κάτι. Το κατάλαβε από την γλώσσα του σώματος, καθώς τους κοίταζε από το παράθυρο, έξω από το μαγαζί. Πόσο κοντά έσκυβαν όταν μιλούσαν, πως κινούνταν τα χέρια τους, πως κοιτούσαν πάνω από τους ώμους τους μην τυχόν τους και τους ακούει κανείς.
«Πως στο καλό το ανακάλυψαν;», σκέφτηκε.
Αν είχε προσέξει τους καθρέφτες του εκείνο το βράδυ, θα ήξερε. Θα είχε δει ότι ο Βασίλης, πνευματικά, μπόρεσε και πέρασε στην πέμπτη, εν αγνοία του. Θα το ανακάλυπτε πολύ σύντομα, όμως. 
.....
Ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά. Παρόλο που δεν έκανε ζέστη, ήταν και οι δύο ιδρωμένοι. Από τις επτά το πρωί που ανέβηκαν στο κτήμα, δεν σταμάτησαν να ασχολούνται με τα μπάζα και τους κορμούς, ρίχνοντας ταυτόχρονα ματιές πέρα, στις παρυφές του δάσους, μήπως εντοπίσουν το μαύρο τζιπ ή τον οδηγό του. Τίποτα. Ούτε ίχνος. Από τη μια τους έκανε εντύπωση, από την άλλη είχαν τόση πολλή δουλειά, που δεν κατάλαβαν ότι η ώρα είχε περάσει και ήταν πια μεσημέρι, ως που ήρθε η γυναίκα του Τάκη, η Γιωργία και τους έφερε το φαγητό. 
«Ούτε που πήγε το μυαλό μου ότι θα γίνονταν τέτοια ζημιά.....», είπε η Γιωργία, όταν κατέβηκε από το αυτοκίνητό της και πλησίασε τον άντρα της.
«Άστα, γυναίκα.... και ήδη μαζέψαμε τα περισσότερα.....», απάντησε ο Τάκης, παίρνοντας το καλάθι από τα χέρια της. 
Το πήγε στο κιόσκι, που δεν είχε πια σκεπή και το ακούμπησε στο ξύλινο τραπέζι που δέσποζε στη μέση.
«Εεε, Βασίλη! Παράτα τα και έλα να τσιμπήσουμε κάτι! Χωρίς καύσιμα, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε..... Άντε!!!!», φώναξε στον φίλο του.
«Έρχομαι!», είπε ο Βασίλης, πλησιάζοντας το ζευγάρι στο κιόσκι και σκουπίζοντας τα χέρια του στους γοφούς του. 
«Γεια σου, Τζόρτζια! Τι καλά μας έφερες;», χαμογέλασε στην κουμπάρα του.
«Σου ’χω πει χιλιάδες φορές ότι δεν μου αρέσει να με λες έτσι, αλλά εσύ δεν βάζεις μυαλό, ε;», του αντιγύρισε το χαμόγελο.
«Μου αρέσει που τσατίζεσαι! Ξέρεις ότι σε πειράζω, δεν το ξέρεις;».
«Έχε χάρη που είσαι φίλος με αυτόν εδώ, αλλιώς......».
«Θα σταματήσετε εσείς οι δύο καμιά φορά;», πετάχτηκε ο Τάκης.
Έσκασαν στα γέλια και οι τρεις. 
Όταν τελείωσαν με το φαγητό, η Γιωργία πήρε το καλάθι, έφυγε και ο Τάκης με τον Βασίλη συνέχισαν αυτό που έκαναν. Κανείς από τους δύο δεν είχε εντοπίσει τον Ευδόκιμο, που ήταν κρυμμένος στην πρώτη σειρά της δεντροστοιχίας και τους παρακολουθούσε με τα κιάλια. Το αυτοκίνητο το είχε κρύψει στον αντιπυρικό δρόμο που διέσχιζε κάθετα το δάσος και δεν φαίνονταν από το κτήμα. Έμεινε εκεί, ως που ο ήλιος έπεσε και οι δυο φίλοι άρχισαν να κατηφορίζουν προς το χωριό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή τίποτα δεν υποδήλωνε, τι θα γίνονταν στη συνέχεια.
Στα μισά της διαδρομής, το αυτοκίνητο σταμάτησε. Ο Βασίλης κατέβηκε και γονάτισε πάνω στα χόρτα κρατώντας το κεφάλι του, μέσα στα δυο του χέρια. Ένας οξύς πόνος διαπέρασε το αριστερό κομμάτι του εγκεφάλου του και η φλέβα στα μηνίγγια του άρχισε να χτυπά. Ο Τάκης βγήκε γρήγορα και πήγε κοντά στον φίλο του. Προσπάθησε να τον συνεφέρει, αλλά στην πραγματικότητα, δεν ήξερε τι να κάνει. Έβγαλε το κινητό του για να καλέσει σε βοήθεια, όταν ο Βασίλης έπιασε το χέρι του, εμποδίζοντάς τον να πληκτρολογήσει τα νούμερα. 
«Όχι! Μην το κάνεις..... θα .... θα περάσει......».
«Τι λες τώρα; Άσε με να πάρω.....».
«Δεν καταλαβαίνεις; ...... Τα βλέπω..... τα κύματα...... που έρχονται...... για την κλίση..... μη..... πονάω.... πιο πολύ......».
Ο Τάκης κόντεψε να πάθει σοκ. Τι του ’λεγε, τώρα; Ποια κύματα; 
«Τάκη... Πάρ’ το από ’δω..... το κινητό.... σε παρακαλώ...... Νιώθω χειρότερα.....».
Ο Τάκης πέταξε το κινητό μέσα στο αυτοκίνητο και πήγε ξανά κοντά στον Βασίλη και γονάτισε.
«Με τρομάζεις...... Πες μου τι να κάνω......».
«Τίποτα. Νομίζω ότι είμαι λίγο .... καλύτερα.... Ο πονοκέφαλος..... μαλάκωσε.....Σήκω και δώσ’ μου το χέρι σου να σηκωθώ.».
Σηκώθηκαν και οι δύο. Ο Βασίλης ένιωθε το αριστερό του ημισφαίριο, μουδιασμένο, αλλά δεν πονούσε πια. Δεν είχε καταλάβει ακόμη ότι δεν μπορούσε να στρίψει το κεφάλι του σε εκείνη την κατεύθυνση. Μπήκαν ξανά στο αμάξι και συνέχισαν τον δρόμο τους. 
Ο Ευδόκιμος τους είδε που σταμάτησαν. Τους ακολουθούσε με σβηστά φώτα, σε απόσταση ασφαλείας. Σταμάτησε κι εκείνος και χώθηκε στα τσαλιά που βρίσκονταν εκεί κοντά.  Τους πλησίασε αρκετά, ώστε να μπορεί να τους ακούει. Όταν ο Βασίλης μίλησε για κύματα, ο Ευδόκιμος ήξερε τι εννοούσε. Κι εκείνος τα ’βλεπε, χωρίς πρόβλημα πια. Είχε ξεπεράσει προ πολλού τους πονοκεφάλους, όταν πέρασε ολόκληρος στην πέμπτη. 
«Ώστε έτσι, λοιπόν! Είπα κι εγώ. Ωραία! Τώρα ξέρω τι θα κάνω!», σκέφτηκε ο Ευδόκιμος. 
Είχε το τέλειο έμβιο ον, για το πείραμά του. Το θέμα ήταν πως θα το έφερνε εκεί που ήθελε, αν και υποψιάζονταν ότι δεν θα χρειάζονταν και ιδιαίτερη προσπάθεια.
Η Ευρυδίκη ήταν στην κουζίνα και ετοίμαζε το τραπέζι για το δείπνο, μαζί με την Γιωργία. Είχαν συνεννοηθεί οι δύο τους από νωρίς. Εξάλλου, δεν ήταν η πρώτη φορά. Συχνά πυκνά γευμάτιζαν μαζί τα βράδια είτε στο ένα σπίτι είτε στο άλλο. Μέχρι να τελειώσουν, έφτασαν και οι άντρες. 
«Εγώ πάω επάνω να πλυθώ, εσύ πήγαινε στο μπάνιο του κάτω ορόφου.», είπε ο Βασίλης στον Τάκη και ανέβηκε στην κρεβατοκάμαρα. Μόλις άναψε το φως, να ’τες πάλι εκεί. Πάνω στο πάπλωμα. Δυο ψόφιες, μια μισοπεθαμένη. Έκανε να γυρίσει το κεφάλι του αριστερά για να βρει κάτι να τις πετάξει, αλλά το κεφάλι του δεν γύριζε. Σαν να κάποιος το κρατούσε και δεν το άφηνε. Αυτό συνέβαινε πολύ ώρα τώρα, αλλά ο ίδιος δεν το συνειδητοποίησε ως τη δεδομένη στιγμή. Βγήκε από το δωμάτιο και φώναξε τον Τάκη. Ίσως ήταν η ιδέα του. Ο Τάκης ανέβηκε τα σκαλιά και μπήκε στο δωμάτιο.
«Τι έγινε; Τι έπαθες;», είπε κατατρομαγμένος.
«Δεν είπες τίποτα στα κορίτσια, ε;», τον ρώτησε ο Βασίλης.
«Όχι, ρε. Αν και νομίζω ότι η Ευρυδίκη καλό θα ήταν να ήξερε, η γυναίκα. Δεν μπορείς να την αφήνεις στην άγνοια.».
«Δεν θέλω, να την μπλέξω. Αν είναι να πάθω κάτι...... να μην την τραβήξω κι εκείνη στον χαμό. Αλλά δεν σε φώναξα γι’ αυτό. Κοίτα εκεί, τις βλέπεις;».
«Ε! Τρεις σφήκες. Και τι μ’ αυτό;».
«Καλά, δεν σου κάνει καμιά εντύπωση; Που βρέθηκαν Φεβρουάριο μήνα; Αυτό δεν σου λέει τίποτα;».
«Έλα, μωρέ. Καμιά φωλιά θα υπάρχει κάτω από τα κεραμίδια, σιγά το πράγμα.»
Ο Βασίλης δεν του ’πε ούτε ότι είχε ψάξει για την σφηκοφωλιά και δεν την βρήκε ούτε για το ότι δεν μπορούσε να στρίψει το κεφάλι του αριστερά. Μάζεψε τις σφήκες με ένα χαρτομάντιλο που πήρε από το κομοδίνο και τις πέταξε.
Κατέβηκαν μαζί, όταν στην είσοδο συνάντησαν τον Ευδόκιμο. 
«Καλησπέρα σας, κύριοι!», είπε και έτριψε το αριστερό του μάτι. 
Το αριστερό μέρος του εγκεφάλου του Βασίλη, με μιας ελευθερώθηκε. Ο Βασίλης δεν απάντησε. Το έκανε ο Τάκης και για τους δυο. Ο Ευδόκιμος χάθηκε στην σκάλα που οδηγούσε στο δωμάτιο που νοίκιαζε και οι δυο άντρες κατευθύνθηκαν στην κουζίνα.

18 σχόλια:

  1. OK... αρχίζει να βγαίνει άκρη...

    Παιχνίδι με τις διαστάσεις υποθέτω...

    ΓΟΥΣΤΑΡΩ !!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Gip,
      επιτέλους σε έβγαλα από την αγωνία. Με ενθουσιάζει τόσο πολύ, αυτό το θέμα με τις δέκα ή έντεκα διαστάσεις που εξιτάρει την φαντασία μου. Είπα λοιπόν να το μοιραστώ μαζί σας και να κάνω μια προσπάθεια να σας δείξω πως τις φαντάζομαι. Χαίρομαι που σου αρέσει!!!
      Να είσαι καλά!!! Την καλησπέρα μου!!!!!

      Διαγραφή
  2. Με έχει γοητεύσει το μυστήριο και ο τρόπος που το αφηγείσαι! Θα σκάσω μέχρι την επόμενη συνέχεια. Μου αρέσει πολύ η επιστημονική φαντασία. Πάντα μου άρεσε! Και είσαι πολύ καλή! Εξαιρετική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστόφορε,
      και να φανταστείς ότι η φυσική δεν ήταν καν το φόρτε μου..... Θα ήθελα να δω τα μούτρα του φυσικού που είχα στο Λύκειο..... Θα μου έλεγε σοβαρά σοβαρά: «Ζέρβα.... όσο ήσουν μαθήτρια ούτε μια φορά δεν ήρθες διαβασμένη στο μάθημά μου και τώρα γράφεις για διαστάσεις.... Είσαι επιεικώς απαράδεκτη!!!!!». χαχαχαχα!!!!
      Σε ευχαριστώ πολύ!!!!! Τιμή μου!!!! Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου!!!!!

      Διαγραφή
  3. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!!!!!!
    ΕΞΟΧΟ!!!!!!!!!ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΜΠΤΗ, Η ΕΚΤΗ...ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ; ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ...ΑΝΤΕ ΒΡΕ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ....ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΑ!!!!!!!!!!!!
    Α! ΟΙ ΣΦΙΓΓΕΣ; ΤΙ ΡΟΛΟ ΠΑΙΞΑΝΕ; ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ...
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έφη μου,
      διαστάσεις είναι! Έχω ξεσκονίσει όλα τα επιστημονικά περιοδικά γι’ αυτό το θέμα. Δεν το έκανα μόνο γιατί ήθελα να γράψω το κείμενο. Το έκανα γιατί μου αρέσει πολύ όλη αυτή η θεωρία που αναπτύσσεται γύρω από πράγματα που μπορεί να υπάρχουν κι εμείς δεν μπορούμε να δούμε....
      Οι σφίγγες είναι ένα θέμα.... θα δεις παρακάτω.....
      Κι από μένα φιλιά πολλά πολλά!!!! Καλό απόγευμα!!!!!

      Διαγραφή
  4. Σταυρούλα μου πόσες φορές θα στο πω ως ότου τελειώσει!
    Μαεστρία απίστευτη!
    Χειρίζεσαι την αγωνία μας με τρόπο απίστευτα μαγικό!
    Δεν σε ρωτάω τίποτα... περιμένω!!!

    Μάγισσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιαγιά Αντιγόνη,
      σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!! Χαίρομαι που σου αρέσει!!!! Να είσαι πάντα καλά!!!!! Τα φιλιά μου και την βαθιά αγάπη μου!!!!!

      Διαγραφή
  5. Ποπω μπλεξιμο εγώ δεν μπορω να καταλάβω τις 3τώρα με μπλεκεις με αλλες τόσες!

    Σιγα,σιγα μην γίνω κουβάρι λυπησου με:))

    Αντε καλά ξεπμερδέματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Zoyzoy,
      δεν έχω την πρόθεση να σε τυλίξω σαν κουβάρι, βρε γλυκιά μου..... ένα φανταστικό διήγημα είπα να γράψω η γυναίκα... χαχαχαχα!!!!
      Την αγάπη μου και τα φιλιά μου!!!!!!

      Διαγραφή
  6. Δεν μας έφτανε η 4η στου Χριστόφορου, έχουμε τώρα και την 5η τη δική σου!!!!!
    Αγωνία για τη συνέχεια!!!!
    Περίπλοκο, ζωντανό, μυστήριο. Δεν σου έγραψα στα πρηγούμενα γιατί τα διάβασα όλα μαζί.
    Μπράβο βρε Σταυρούλα, έχεις ζωηρή φαντασία. Μη στην καταπιεί η 5η πρόσεχε χα χα!
    Φιλιά και την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. marimar,
      σε ευχαριστώ πολύ!!!!
      Λες να χάσω την φαντασία μου και να πέσω στην πραγματικότητα;;;;;; Κάηκα η γυναίκα..... Δεν θα το αντέξω αυτό με όσα γίνονται αυτή τη στιγμή... χαχαχα!!!!
      Να είσαι καλά! Καλό Σαββατοκύριακο!!!! Φιλιά πολλά πολλά!!!!!

      Διαγραφή
  7. Εξαιρετικό γειτόνισσα!!! Περίπλοκο και μέσα στο ενδιαφέρον!!! Πολλα φιλια και καλο Σαββατοκύριακο!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Leviathan,
      να είσαι καλά, γείτονα!!!! Σε ευχαριστώ πολύ!!! Καλό Σαββατοκύριακο! Φιλιά πολλά από Δράμα!!!!

      Διαγραφή
  8. Έχω χάσει επεισόδια !
    Σαν θα χαλαρώσω, θα σε ξαναεπισκευθώ !
    ΚΑΛΟ Π,Σ/Κ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκόρπιες Σκέψεις,
      το σπιτικό μου πάντα ανοιχτό! Καλό Σαββατοκύριακο!!! Την καλησπέρα μου!!!!

      Διαγραφή
  9. Διαστάσεις! Και ο καθρέπτης είναι το πέρασμα, υποψιάζομαι ότι ο Βασίλης κλειδώθηκε μέσα στον καθρέπτη και έχει βγει έξω το είδωλό του, ένας Βασίλης που ζει σε άλλες διαστάσεις, αν σκεφτούμε ότι ο καθρέπτης μας δείχνει μία αντίστροφη πραγματικότητα, όπου όλα είναι ίδια αλλά και διαφορετικά.Καλό Σαββατοκύριακο Σταυρούλα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λύκαινα,
      κάπως έτσι. Πνευματικά πέρασε στην πέμπτη. Το είδωλό του είναι εκεί..... αλλά ..... το σώμα θα περάσει .... αλλού....
      Δεν λέω πολλά, τώρα, θα γράψω παρακάτω και θα δεις.
      Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα!!!! Την καλησπέρα μου και πολλά πολλά φιλιά!!!

      Διαγραφή

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......