Μια Περιπέτεια.

Γεια σας!

Αυτό εδώ είναι το blog της θείας μου, αν και δεν ξέρω τι θα πει αυτή η λέξη ακόμη. Κι άλλες λεξούλες δεν ξέρω, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.... Σήμερα θέλω να σας πω, για την περιπέτεια του Σαββάτου.  

Κάθε εβδομάδα ερχόμαστε με τη μαμά και τον μπαμπά από την  Κεραμωτή στη Δράμα, για να δούμε τη γιαγιά και τον παππού και εγώ φαντάστηκα ότι και αυτή η φορά, θα είναι σαν όλες τις άλλες, αλλά δεν ήταν. Που να ήξερα η καψερή!

Ξύπνησα το πρωί του Σαββάτου και η μαμά με άλλαξε και με τάισε και ήταν όλο χαμόγελα και τραγουδάκια και ο μπαμπάς το ίδιο και η γιαγιά και ο παππούς και ήταν και άλλοι πολλοί στο σπίτι που έμπαιναν έβγαιναν και χαμογέλαγαν και όλο και κάτι σπόντες μου πέταγαν, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα. Κάτι για μπάνιο μου έλεγαν και τι καλά που θα είναι και τι όμορφη θα είμαι και όλο τέτοια.....

Με έντυσε η μαμά με ένα πολύ φανταχτερό φόρεμα, με έβαλε στο αυτοκίνητο και πήγαμε στην εκκλησία. Είχα πάει και άλλη φορά, αλλά εκείνη την ημέρα ήταν πολύ όμορφα στολισμένη και είχε και πολύ κόσμο με τα καλά του, που άλλους τους γνώριζα και άλλους όχι, αλλά εκείνοι με ήξεραν..... Καλά γίνεται αυτό;

Μετά με πήρε μια θεία αγκαλιά και ένας κύριος με ψηλό καπέλο και γένια κάτι διάβαζε και εγώ ήμουν πολύ ανήσυχη, γιατί δεν ήξερα τι έλεγε ο κυριούλης και γιατί η μαμά μου δεν με είχε στα χέρια της και με έδωσε στη θεία και όλο ερχόταν ο μπαμπάς μου να με καθησυχάσει, αλλά εγώ δεν ήθελα. Ευτυχώς, λίγη ώρα μετά με δώσανε στη μαμά μου, αλλά εκείνη έκανε τα πράγματα χειρότερα. Αντί να με κανακέψει, ξέρετε τι έκανε; Με έγδυσε!!!! Ναι, ναι μπροστά σε όλο εκείνο τον ξένο κόσμο και εγώ έκλαιγα γιατί ντρεπόμουν και όλοι οι άλλοι έδειχναν ευτυχισμένοι. Και αυτή η σκασμένη η θεία που έχει το blog, όλο βίντεο με τράβαγε και όλο φωτογραφίες. Δεν θα μεγαλώσω; Θα της δείξω εγώ!!!!! 

Ξαφνικά, που λέτε με δίνουν σε εκείνον το κυριούλη με την μακριά γενειάδα και η θεία που με κράταγε με άλειψε λάδι. Από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Εκεί να δείτε κλάμα!!!!! Αλλά το περισσότερο το έριξα όταν με βούτηξε ο κυριούλης μέσα σε εκείνη την μπανιέρα, που ήταν μικρή και περίεργη. Χάλασα τον κόσμο από τις φωνές μου, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να πιω αρκετό νερό, μπλιάχ!!!!! Επιτέλους, κάποια στιγμή, αφού με ξαναντύσανε, με πολύ πιο όμορφα ρουχάκια από πριν, με πήρε η μανούλα αγκαλιά, η οποία μου είχε λείψει πάρα πολύ, μπορώ να σας πω και πήγαμε σε μια ταβέρνα να φάμε, αλλά εγώ δεν ήθελα να φάω κάτι άλλο εκτός από ψωμί, που μου άρεσε πάρα πολύ και το έφαγα όλο. Αλήθεια σας το λέω!!!

Ξέρετε τι πρόσεξα από εκείνη την ημέρα και μετά; Δεν με ξαναφωνάξανε μπέμπα. Περίεργο....... γιατί εγώ νόμιζα ότι έτσι με έλεγαν. Πάντως τώρα, με φωνάζουν όλοι ΘΕΟΦΙΛΙΑ και ο παππούς μου χαίρετε πάρα πολύ, γιατί έχω το δικό του το όνομα! Να σας πω την αλήθεια και εγώ είμαι πολύ χαρούμενη που έχω το όνομά του!!!!!!

 

Υ.Γ. Να λύσω μια παρεξήγηση που έγινε. Νονά δεν έγινα εγώ αλλά μια άλλη κυρία. Εγώ έκανα τη δουλειά του φωτογράφου..... Το καταδιασκέδασα πάντως οφείλω να ομολογίσω!!!!